Mijn lichaam rust, je bent zoals zo vaak in mijn gedachten
Twee-derde van mijn tijd moet ik nog wachten
en wachten doe ik van uur tot uur
Mijn lichaam ligt ontspannen achterover
Mijn handen als een koestering om mijn schoot
Een verre toren laat twee slagen los
de wind brengt het geluid de kamer binnen
En dan ineens... heb ik mijn kind gevoeld…
De straat is nat, de lucht is vol van regen
het licht weerkaatst zich op mijn glimmend pad
in elke winkelruit kom ik mij tegen
alsof men mij daar zomaar over had...
het geeft me zo'n gevoel van niets te wezen
van hier verloren lopen, ik blijf staan
om in het glas mijn eigen ik te lezen
maar 'k zie mijzelf alleen beslagen aan
als er niet…