inloggen

biografie: Lidy van Marissing

Lidy van Marissing is als journaliste verbonden aan de kunst-redaktie van ‘de Volkskrant’. In de interviews, die zij sinds eind 1967 voor dit dagblad schrijft, gaat het steeds om de verhouding van de maker tot zijn werk en de verhouding van dat werk tot de werkelijkheid. Auteurs, schilders, componisten en architecten geven hun visie op de eigen produktiviteit; als zodanig zijn deze gesprekken een bruikbare vorm van informatie naast bijvoorbeeld de kunstkritiek. De interviewster probeert ‘kunst’ zoveel mogelijk in de maatschappelijke context te plaatsen. Van steeds grotere betekenis voor een goed gesprek beschouwt zij daarom - naast vragen over de concrete werkwijze, de motieven van de kunstenaar en zijn artistieke ontwikkeling - de vraag naar de functie van zijn kunst in de samenleving. Hoewel een interview niet meer is dan een momentopname, worden op deze manier toch de lijnen zichtbaar waarlangs een kunstenaar zich beweegt naar nieuw werk toe. Lidy van Marissing is op 26 april 1942 in Bussum geboren. Sinds 1960 woont zij in Amsterdam. Zij ontving in 1965 een eervolle vermelding van de Reina Prinsens Geerligs-stichting voor een poëziebundel, die niet is uitgegeven. Zij publiceerde enkele teksten in het literaire tijdschrift ‘Raster’.

Wat haar proza betreft behoort Van Marissing tot de groep post-avantgardistische auteurs, zoals o.m. J.F. Vogelaar, Marc Insingel, Daniël Robberechts en Sybren Polet. Door middel van montagetechnieken wil zij aantonen hoezeer de individuele beleving ongemerkt door maatschappelijke factoren wordt bepaald. Haar anti-roman Ontbinding (1972) berust op dit principe en geeft in filmische scènes close-ups van dergelijke, het individu bepalende maatschappelijke krachten. Hetzelfde procédé past zij toe in De omgekeerde wereld (1975), een `leesboek voor middengroepen'.

Haar poëziebundel Hoe zij zoekt (1998) werd genomineerd voor de VSB-poëzieprijs.


Inzendingen van deze schrijver

5 resultaten.

In het voorbijgaan

gedicht
2.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 9.736
wat de ochtend bracht haalde de middag weg, verliezend zich weldra in blauwbestoven nacht, wij zoeken al het moois bij elkaar en laten de rest, de boel draait lelijk door, wij vegen onze voeten, graaien met handen vol gaten wat de nacht niet haalde; alleen in het voorbijgaan zich tonend:...

Mensen over de vloer

gedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 17.152
kijk maar, er wordt geleefd zoals er wordt gegeten in deze kamer ruikt het naar bananen de bezoekers laten zich op sleeptouw nemen door verzinsels, de bewoners komen niet meer bij van het lachen geschiedenis vermengt zich met geklets, bloemrijke verhalen die ware...

Reisverslag

gedicht
2.0 met 34 stemmen aantal keer bekeken 18.139
het neerzetten van een achteloze voet in een andere richting, daar begint het mee, gevolgd door het voorbijzetten van de tweede (vleeszool in bestoven schoen), de volgende stappen en stappen; arm in de lucht, hier zwaait wat ginds werd opgeworpen en verderop zal worden opgevangen...

Evenwicht

gedicht
2.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 13.548
ik val, ik val net niet, ik sta, ik sta mijn mannetje, ik hou toch stand, ik hou me goed, herstel, o nee, ik val, ik val opnieuw, wiebel, wankel, struikel even, kom weer overeind, nee, nú val ik echt, ik val lelijk tegen, glij tegen de grond, bijna, zwaai weer recht, sta weer pal mijn...

Bed

gedicht
2.0 met 147 stemmen aantal keer bekeken 32.846
oprollend zich de slaap gevat met opgetrokken knieën, het hoofd in tussentijd gestoken door ontbrekend glas, gewikkeld in donkere vachten, geen gedachte die mij hier niet wiegt, in deze schemerzee ken ik mij pas, warm gevouwen deinend deint alles dubbel, ik lig er bijna ongeboren bij,...