biografie: Mark Boog
Mark Boog (Nieuwegein 1970)
Mark debuteerde in 2000 met de gedichtenbundel 'Alsof er iets gebeurt', waarvoor hij de C. Buddingh'-prijs ontving.
In 2001 verscheen zijn eerste roman 'Vuistslag'. Ook nu lovende kritieken. Elsevier noemde hem een van de interessantste debutanten van dat jaar.
In november 2002 verschijnen zijn tweede roman en tweede dichtbundel, respectievelijk 'De warmte van het zelfbedrog' en 'Zo helder zagen we hetzelfde'.
Inzendingen van deze schrijver
28 resultaten.Lijden
gedicht
3.0 met 2 stemmen 
13.004 Het goede nieuws:
de lijdenskelk heeft geen bodem.
Het drinkgelag,
dat weliswaar zijn zin verloren heeft,
kan doorgaan tot de kleinste uren.
Geef de kelk door, de glanzende,
die met het bruisende vocht!
We delen alles, dat hebben we elkaar beloofd.
Geen ochtend volgt die doet betreuren,
d...
Atleet
gedicht
2.8 met 27 stemmen 12.154 Alle ramen zijn open. De geluiden van binnen en buiten
mengen zich; mengen zich met het licht en de gedachten.
Uiterst verwonderlijk is deze lijdzaamheid. Met handen
waarin geen zand en ogen onder leden wachten we lang.
Het zeggen is bijkomstig. In de verste stilste hoeken
is er plaats voor...
Oud geluk
gedicht
4.1 met 70 stemmen 17.031 Oud geluk (niet te koop)
in oude kamers. Is dat niet mooi?
We wisten al dat de zin van de ervaring
de herinnering is, en dat daarbij desnoods
de ervaring achterwege gelaten mag worden,
maar zo helder zagen we het zelden.
Je sloot de deur, keek me aan met ogen van fluweel,
glanzend glad va...
Lichtval
gedicht
3.9 met 44 stemmen 17.823 Als ineens de zon de schaduwen
opzij veegt naar de verste hoeken van de
kamer, kijken we op maar zeggen niets.
Ik buig me naar het stof, neem af,
jij strekt een been om naar de keuken te gaan.
De richting staat elegant gecomponeerd
lichtval te verdragen.
Over de tafel hangt een gesprek.
...
Het gietijzer van stations...
gedicht
4.3 met 6 stemmen 9.437 Het gietijzer van stations, het glas, je handen.
Deze schoonheid is breekbaar, is te ontkennen,
maar overtreft ons. Ik ben klein in je nabijheid
als een tor in het hoge gras, dapper ploeterend -
in de verte ben ik groter, spookhuis, het vervormde
beeld in de gekromde spiegel. Spinnenweb, s...
Wij zijn uit de dood geboren
gedicht
3.4 met 14 stemmen 10.111 'Wij zijn uit de dood geboren', zegt de een, 'en worden
aan de navelstreng binnengehaald als een vis aan een lijn.'
'Welnee', antwoordt een ander, 'wij gaan gestadig voorwaarts.'
Een derde haalt zijn schouders op.
Die laatste heeft gelijk.
Het belang van lichamelijke oefening is niet ...
Klein Huis
gedicht
3.7 met 33 stemmen 10.990 Klein huis, maar gooi er eens een bal doorheen
en het wordt groot. Zie al die meters,
zijn ze niet van ons? En slenter eens alsof
je niet weet waar je heen gaat: ruimte rekt
zich geeuwend uit tussen de muren. Zie:
het dwalen dat de kamers met elkaar
verbindt is witgeverfd. Er is een trap,
ee...
Men verdraagt zich maar moeizaam
gedicht
2.6 met 12 stemmen 7.747 Men verdraagt zich maar moeizaam.
De spiegels van de tijd
en de controleposten van de dag.
Als adem vergaan de wolken nergens stokkend,
mij benomen weliswaar maar prachtig.
Het scherp gestoken zolderraam,
als gat onovertroffen,
en het dagelijks bewegen;
men zal er maar tussen vermorzeld ...
Onbegrepen offer
gedicht
2.3 met 33 stemmen 7.538 Elke stelling verdient het
gebeeldhouwd te zijn.
Steeds weer ben ik aan zet, of jij -
wie raakt nooit de tel kwijt -
en sla. 'Voor je beurt!' 'Niet.'
Ik sla je weer. Onbegrepen offer.
Het spel valt in stukken uiteen. Geen partij.
Als een schaap, met open ogen
naar de scheerder, mug o...
Zoals het is
gedicht
4.3 met 7 stemmen 7.578 Zoals het is: zo, zo
wil het gezegd zijn. U begrijpt:
dat het niet anders is. Dat zou
een ondraaglijke schande zijn die bovendien
elke noodzaak ontbeert.
We laden onze zinnen, leggen aan.
gaan in mogelijk genot ten onder.
Op afstand, zo is beschikt,
zullen wij onze karige daden beschouwe...
HET AFSTOTEN
gedicht
2.9 met 145 stemmen 45.655 Het afstoten van het overbodige,
bespreken van het aanwezige,
aan het mislukte zo min mogelijk
betekenis toekennen,
zoals aan het ontbrekende -
het is verre van gecompliceerd, allemaal.
Er was het hoofd
gedicht
2.7 met 18 stemmen 7.504 Veel is vergeten, veel herinnerd,
veel veranderd, omwille van de goede vrede
in het malende hoofd, dat woedend wint
wat het lichaam verliest: snelheid en onkunde.
Noem het roes, noem het nevel. Woorden komen later.
Omheen de verzamelde zintuigen watten, wolken, iets
beschermend verpakkings...
NAAST IEDERE WIEG
gedicht
3.3 met 51 stemmen 11.645 Naast iedere wieg een fee.
Moeder wringt. Vader knarst.
De fee zegt: ‘Nou ja, we zien wel.
Ik wil mijn voorspelling
later graag preciezer formuleren.’
Aan de lianen die het licht ons toewerpt,
zwaaien wezentjes van wezenlijk
onbegrepen aard: wild, vrolijk, angstaanjagend ook.
En geen...
De dagelijkse taken
gedicht
2.9 met 18 stemmen 14.881 De dagelijkse taken: het oprichten van het standbeeld
dat ik ben geworden, het bedekken van het lijf, drinken
van koffie, het ontmantelen van de plannen van gisteren,
het enzovoort. Het nogmaals opschorten van ongeloof.
Ik geef me over aan je onthutsende aanwezigheid, je
ogen. Dat ze me zie...
Replay value
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.191 De replay value van het leven is gelukkig laag.
Almaar ploegen om de volgende dag het land
onaangedaan te vinden, dat zou niet leuk zijn.
Het is de bedoeling dat we zaaien, zaaien.
Oogsten. Zelfs mislukt is de oogst een verhaal,
en eetbaar. Vertel! Vuur brandt in de haard.
Laag de rook. Scha...
Geluk
gedicht
2.7 met 7 stemmen 3.177 Het geluk is overkomelijk. Men plaatst het
in een vitrine en gaat aan het werk.
Wie ernaar vraagt krijgt het te zien,
onder weloverwogen commentaar.
Het is gebruikelijk om ’s avonds achterover
te zitten en het geluk, zoals dat beschaafd
verlicht tentoongesteld staat, te beschouwen.
Men st...
Voorlopig
gedicht
3.6 met 5 stemmen 2.974 Voorlopig zit hij hier. Er is nog tijd,
en eerst moet de vermoeidheid zakken.
Anders zal het kruispunt net te ver zijn,
of hij zal, versuft, tegen te lage prijs
zijn lieve ziel verkopen. Kort geluk,
één hete nacht: te weinig. Slechts een eeuwig
vuur voldoet. Ziedaar: een andere
van Dam. E...
Ridder
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.740 1 Het kind is wijs.
2 Het kind weet weinig maar wel zeker.
3 De mantels glanzen dof,
4 van ouderdom en betekenis,
5 een purperen glans over het zwart.
6 Dan was jij de vijand.
7 Dan vochten we tot de avond.
8 Het kind brandt zich
9 aan de schoonheid van het speelg...
Er dreigt
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.043 Er is de aangename dubbelzinnnigheid
van 'dood' na 'ik'.
Er dreigt aan de einder. Aan de einder dreigt er.
De dubbelzinnigheid van horizon, schip, boortoren.
Van horizon de dubbelzinnigheid.
De wind die de meeuwen draagt die de wind maken.
Er: ergens. Er: hier.
Er lonkt de aangenam...
Kijk dan toch
gedicht
3.0 met 10 stemmen 4.625 Kijk dan toch hoe mooi het is, alles!
En mooier nog met sneeuw
of op een foto. Zo mooi was het, toen,
en we wisten het, want we fotografeerden.
Wisten we het niet? we wisten het.
We hadden een griezelig inzicht in later.
En ook zelf waren wij mooi, zelfs wijzelf.
We waren mooier dan we ...
Nergens Vis
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.965 Hoe kan iets niet bestaan
waarvan we een vermoeden hebben?
Het zijn zulke vragen die ons gaande houden,
die ons ijl als een reiger
peinzend aan gindse waterkan doen staan,
veinzend, jagend,
het heldere water een verschrikkelijke spiegel -
vind zo verdomme maar eens vis,
we zien alle...
Al konden wij veranderen
gedicht
3.5 met 4 stemmen 5.664 De aankondiging, achteraf herkend,
vermocht niet het aangekondigde te voorkomen.
Alles ging zijn gang.
In de studie van de zinloosheid vinden wij de zin;
want daar is hij. Veel aanwijzingen
treffen wij aan die doen vermoeden dat daadwerkelijk
wij niets veranderen dat niet al op veranderen s...
Zinloosheid
gedicht
4.0 met 1 stemmen 4.486 De zinloosheid bespeelt de dag zoals de bijl het bos.
De uren vallen gretig. Hiervan de zin is de muziek.
Meeslepend is het ritme, traag, het doet ons wiegen;
traag, vrijwel onhoorbaar, is de melodie die ons omvat.
Wat wij kunnen: meeneuriën, nors voor ons uitkijken,
energiek of juist bedr...
Van elk verlies
gedicht
3.3 met 3 stemmen 4.398 De verloren tand onder het kussen, het hoopvolle
hoofd in ondiepe slaap er krachtig opgedrukt.
Alles kan ontsnappen.
Van elk verlies moet iets goeds komen, dat is beloofd.
Dat het vertrouwen en de aangeboren hoop
lang bij ons mogen blijven.
Sommige dingen weten we liever niet.
Er is de er...
Niet
gedicht
3.1 met 16 stemmen 6.391 Elkaar dan niet te kennen,
ineens. Of al heel lang: altijd.
Niet, het gaat hier om niet.
Sommigen zeggen dat dat,
precies dat, het essentiële moment is,
het moment ‘niet’,
dat het daar om gaat.
Maar dat is wat sommigen doen: praten,
altijd maar praten.
Muziek in een lift.
Hadden...
Liefde
gedicht
3.8 met 44 stemmen 17.772 De lucht ligt als een blok op het land,
onzichtbaar en massief.
Je gaat gekleed in de kleur van je haar,
in je ogen, je passen en je woorden.
Je bent hier en elders. Ik draag je me na
en huiver. Je bent te groot misschien,
of te dichtbij. Je onbereikbaarheid
is onvergeeflijk. Kon ik een v...
Over de wateren zweeft de twijfel
gedicht
2.5 met 27 stemmen 12.520 Over de wateren zweeft de twijfel,
ziet ons, grijpt ons,
maakt ons genadeloos tot wie we zijn.
Dat is dus alvast goed afgelopen.
Nu nog slechts van ons af te slaan
zij die aan ons vooraf
bedoeling wensen te zien.
Nog stuurlozer, nog zwalkender gaan wij.
Kijk maar. Nergens heen.
Het is d...
De berusting
gedicht
2.5 met 24 stemmen 12.530 Is er met het spelen in de tuin tijd verdaan?
We vermaakten ons wel,
maar speelden onze vreugde zoals alles.
Op zoek, zoals de vogel naar zijn vlucht,
naar uitdrukking - een bal,
een schommel, een touw: lijnen.
De ontoereikendheid van de ervaring!
Of woorden van die strekking.
Het nut sc...
