Men verdraagt zich maar moeizaam
Men verdraagt zich maar moeizaam.
De spiegels van de tijd
en de controleposten van de dag.
Als adem vergaan de wolken nergens stokkend,
mij benomen weliswaar maar prachtig.
Het scherp gestoken zolderraam,
als gat onovertroffen,
en het dagelijks bewegen;
men zal er maar tussen vermorzeld -
verontschuldigingen als wormen door de dag,
die daardoor vrucht zal dragen, zich zal slagen.
Waarin de spade, waarin de blote hand met weerzin.
-----------------------------------------------
uit: 'Hollands Maandblad nr. 5, 2003.
Inzender: gc, 19 oktober 2021
Geplaatst in de categorie: maatschappij