Alle inzendingen over maatschappij

Elk woord gezegd hier was al veel. In doods gemompel: torentijd, de namen van de wielerkoers of 'hoi' tegen een leuke meid. 's Zaterdagsavonds tentmuziek. Dan sloot het dorp de wereld af. Fietsers verstarden tot publiek. Dichter und Bauer, waarom niet. Straat langs het water. Kritisch punt. Wat kwam na de muziek tot stand? Kijk zonder…

vanuit ’n simpel leventje met ’t goede genenpakket en de sporadische deukjes die klapjes op de billen de vertogen woorden knuffels die verdwenen één of twee gebroken botten en jonge harten tien tellen onder water god die toch niet bestond of de wind waardoor de vakantie niet doorging de kou onder de lakens als de winter inbreekt achter…

over de graven en aslagen van de onvergetelijke verslagen mededragers van de onmogelijkheden bedrogen door ’t leven bedrogen door ’t leven over de nachten en plichtdagen door de onverbiddelijkste levensvragen gedaagd voor de onverzoenlijkheden bedoeld om door te leven bedoeld om door te leven over te korte versnelde tijd en de…

Om te overleven schouwen we je weg Slokken we je schaduw op. We plaatsen je Achter ons, zo dichtbij Dat ons bloed begint te stromen. Lievevrouwebedstro omgroeit ons Bedenkelijk snel. Met onze rug naar je toe wachten we je In slaap, ademen onhoorbaar Onze herinneringen uit. Geen sterfscène zullen we nog delen. Ons hiernamaals is leeg…

Is geneigd om alles aan te bijten, Loopt, wanneer men haar te lopen zegt, Komt haar voeten aan de straten slijten, Heeft zich voor de heren heengelegd; Draagt uit kroegen kruiken drank voor mannen, Kraait, wanneer men borrels in haar giet, Lacht, in wezenloze sfeer gebannen, Danst, wanneer men haar te dansen stiet; Werd geschopt en vroeg…

Vaes duwde elke schemering zijn winkel- wagen door het vuil de berg op en zocht tussen de rokende rommel naar nog niet bedorven resten van huiselijk attest...Gehavende kabels, skeletten van een fiets, verroeste teugels en laatst het beeld van een engelen- vrouw zonder vleugels Vaes wist, als hij haar harde boezem voelde wat hij met die vrouw…

Tweeduizendzoveel. Nacht. Krant. Lamp. Zolang je letters leest werkt je verstand. Mijn tv - die niet weet dat ik besta - bewoont een kamer waar ik alles zie. Zag laatst een leeszaal waar een meisje sliep en droomde later van bibliotheken waar ieder boek een boekwerk zat te lezen, Proust om Lenin, Hitler om Warhol geeuwde. Tweeduizendzoveel…

Vadertje Staat kneedt ons denken Het begon met een prep-advies voor 3 dagen gevulde magen Daarna 70 euro cash de man Maar dan Gaan de deuren van de Lidl niet open als ik een kratje Kordaat wil kopen Preppen gaat in fases Angst zaaien is de basis Het doel is uw geest te preppen voor verhoogde NAVO budgetten…

Wat de toekomst brengen mogen mij geleidt des Heren hand een prachtig Bijbelse tekst maar laat ik het Werelds houden wat de toekomst brengen mogen daarin gaat AI mij helpen mijn EI: eigen intelligentie versmelt met AI en brengt verlichting voor mijn dochter dochter Giulia (18) heeft epilepsie zeer ernstige, zeer gevaarlijke zij niet alleen…

Ik ga de straat op Ik loop mee vooral vanwege de brutaliteit dat ze zich bemoeien met de seksualiteit van een ander dat zou verboden moet worden dat verbod zou verankerd in de Grondwet moeten komen want ieder mens is anders want iedereen is uniek daarom loop ik mee en voor de rest van ongehoord Nederland waarvoor ook het Staatshoofd zich…

Iedereen kent het gevoel: er niet bij horen -- anders zijn, een gast.…

De stad rilt onder zijn asfalt. Ik steek al je lampen aan bij daglicht om naar de stilte te luisteren. Oorsuizingen van asters narcissen bloemen voor mijn broer - Ik heb een voor een mijn bloemen gedoofd om naar je oren te luisteren. - Luister maar; je leeft, zo zachtjes als de duif die men kan horen koeren op het Weteringcircuit…

ik wil tegen de tijdsgeest in gaan maar ik weet niet tegen welke ik wil van alles helemaal niks vinden maar ik vind overal heel veel van ik wil geen schoonheid zien in ’t onbenullige en ‘t tenenkrommend knullige ik wil geen wijsheid horen in de woorden van totaal gestoorde leiders ik wil geen aardigheid krijgen in middelmatigheid…

De stad ontvouwt zich bij dageraad— een bon die kronkelt uit de tanden van een taxi, jouw stem een inbeltoon in mijn keel— elke ster een wachtwoord dat we vergaten te wijzigen. We verzamelen excuses als browsertabs, laten ze gloeien tot het scherm zwart wordt. De maan sleept haar cursor door de baai— klikkende golven. Jij…

Mijn bloedend hart, kijkt dagelijks om zich heen, ziet heel veel ellende veroorzaakt door mensen van steen. Geld heeft ons steeds meer in de macht, de duivel die honend in zijn vuisten lacht. Gewoon blijven wij geloven, dat het nog wel goed zal komen. Ook al is het licht al een tijdje uitgegaan, wordt er geen minuut bij stil gestaan.…

Hoeveel wolken heb je nodig om een kasteel te bouwen? Hoeveel maskers moet een mens dragen om zichzelf te zien? Het is de wind die iets nieuws verzint. Hoeveel selfies moet je maken om te laten zien dat je bestaat? Hoeveel vragen moet je stellen voordat je een antwoord krijgt? Het is de wind die geen antwoord vindt. Hoeveel moet je…

Waar zijn die schandpalen gebleven, met vijf gaten voor polsen, enkels, nek, zo afdoend geacht voor kleine diefstallen, scheldpartijen, overtreding van het weideverbod en schulden tot twaalf gulden? Het hout, mooi glad en vettig geworden rond de openingen heeft kennelijk mild gebrand, geen museum bewaart er een spaander van. --------------…

Daar sta je dan in versteende eenzaamheid te stijf om te trillen, te oud om te rillen van de kou blootsvoets met lange zware tenen legendarisch in jouw moedige verzet in stedelijke betonnen wildernis slechts gekleed in lendendoek standbeeld van een antiheld zonder liefde ook geen geld als een zwerver in het zweven strijder voor intieme…

Je zonder ego aan anderen spiegelen: een zacht spiegelbeeld.…

Zon & Kou De zon liegt goud in uw zweet-hand. Gods cadeau? Houd! ’t Is zand, verdwaald. Ze maakt u lui, het zweet brandt nat. De kou kraakt stil, legt leed bloot, kil. Geen droom, geen list, sneeuw bijt, en is. Soms sjokt een gek tegen de stroom, zijn lach: een streep in ’t witte doom.…

Toen ik 12 jaar was hield ik het meeste van bossen vol beesten en van slapen in het gras. Daar staan nu huizen, want dat was duizend jaar geleden. Wat bos was en weiland is nu bebouwd en bereden. Was ik maar een kilometer lang, dan kon ik alles beter overzien en misschien verdragen, en dan kon ik mij vol behagen uitstrekken over die…

ALLES WAT ADEM HEEFT LOVE DE HERE 't Is een kerkliedtekst die blijft hangen uit mijn hervormde heftige opvoeding op gereformeerde grondslag van m'n ouders wat ook blijft hangen in mijn wereld is ALLEN DIE GELD HEBBEN LOVE NEDERLAND waar toch ons, dat kleine land groot in kan zijn Nederland VOC-mentaliteit blijft de realiteit:: 'Russische…

De zachte krachten zullen zeker winnen in 't eind - dit hoor ik als een innig fluistren in mij: zo 't zweeg zou alle licht verduistren alle warmte zou verstarren van binnen. De machten die de liefde nog omkluistren zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen, dan kan de grote zaligheid beginnen die w'als onze harten aandachtig luistren…

Komt vrienden en vriendinnen in den ronde van vlaanderen van wevelgem tot gent van bastenaken luik tot bastenaken en dan weer van bastogne terug naar liège opdat ge in het vroege voorjaar went dat tussen brugge wevelgem en gent niets nieuws onder de zon is - doch in 't hart van belgenland waar gans het peloton met waaiers kampt: een westerse…

Lamme smeerlap, met je baard, dor van geest maar dicht behaard, die ons daar stond aan te staren of wij huursoldaten waren. 'k Weet nog alles, luizig dier, ook al zit je ver van hier, teruggetrokken en stokoud in een blokhuis vol met goud. Dat je er Stein hebt uitgetrapt nadat hij je had verklapt hoe je schatten kon verdienen met…

De stad hing grijze straten uit, suiker briesjes aan de spoorlijn, een nacht. In de lampbol van verre flat: man, wachtend voor miezerige bietenfabriek. Ik gooide mijn fiets aan de kant, wankel en herkende een stem uit een ander vroeger. Hij gaf mij een hand, en zei dat hij het was: eerste pianospeler, sad septembersong. -------------…

wij dromen niet klein, reiken naar de horizon niet langer gevangen in oude structuren zoekend naar wegen die zorg transformeren waarin mensen echt de kern weer zijn een systeem dat luistert, dat leert en beweegt waar niet de zorg, de mens zelf regeert waar data en kennis niet worden ontnomen maar eerlijk gedeeld en ethisch beheerd geen muren…

We nemen elkaar de maat tot op de centimeter zelfs tot op de millimeter maar veelal zonder meetlat en meppen graag met de liniaal, klets, pats, d'r op! of zonder broek op blote billen en lachen ons helemaal kapot leedvermaak tot op het bot!!!…

we zien een bijna uitgelezen boek maar het stond vol met personages intriges, dromen, wensen, verdriet afgespeeld in zijn of haar tijd van toen naar nu de laatste pagina ontbreekt nog of is er een cliffhanger…

De verworpenen, die denkend worden, Zullen ingaan tot een nieuwe dag, In wier oude hoofd de ogen dorden, Deze worden blinkend van gezag. In wier leven armoe heeft gesproken, Gore stem van tellend kopergeld, Deze zullen horen, de ontloken Gouden klokken van het voorjaarsveld. Zij, die voor de meester bogen neder, Handen opwaarts…