Gedichten

gedicht (nr. 2.235):

Ik val steeds van de wereld af

Ik val steeds van de wereld af
als ik stilsta om zomaar om me heen te kijken
verlies ik neus ogen en glimlach in de ramen
waar ik aan voorbij kom
overdag

de perfecte samenleving vereist de
perfecte onverschilligheid dus ik gebruik
straten en pleinen zoals ik de metro neem
ik wacht stap in en klamp me vast
aan een lederen lus

en ik maak me zorgen
moet de stervende de vandaag of morgen
sterven?

Jij slaapt diep aan beide
zijden van het bed zodat je je
steeds naar het midden kan draaien
om me te zien

je bent een gier en je ruikt
mijn zieltogend vlees
je ziet me doodgaan
en geniet

-------------------------------------------------
uit: 'Liederen van een kapseizend paard', 2013.