Alle inzendingen van Inge Boulonois

Bij die zonsopgang, zaterdag, gezien, met verrekijker turend naar de maan: een fraai verlichte bergkam, bovenaan. Uniek gebied, klein wonder buitendien. En voor de fakefreaks: aliens zijn daar druk in de weer met ufo’s. Heus, echt waar!…

Hour after hour he gives himself loudkeels applaus. As thé best Ovalpresident he tweets vet cool, is rich and great, a golfing god. He’s wonderful and won from Joe, but bravely leaves the big White House. Of course that’s creepy culcook, truth is quite revers’d: as president ánd loser T-Rump is the worst!…

Ik weet gewoon al wat me staat te wachten Iets wat ik hier niet in details beschrijf Het zakt méér uit, mijn seniorenlijf Toch wil ik eigen hangvlees niet verachten Ik stel mezelf dus vaak gerust, zeg luid: Toe Inge, zak maar lekker onderuit!…

Ook oud en nieuw maakt van verloop gewag Al wat begint beweegt zich naar een eind Een jaar, een eeuw, ons leven is omlijnd Duurt van de eerste tot de laatste dag Maar één feit troost me, maakt zelfs blij van zin: De meeste tijd zit tussen beide in!…

Na uren dagen maanden weer een jaar, met weinig vrede, weinig welbehagen. Door velen wordt een groot gemis gedragen. De tijd vloog dit maal niet en viel ons zwaar. Weet: als ik aanstonds weer met bubbels klink, ‘k ook op uw welzijn én gezondheid drink!…

Het wordt verplicht een stille kerst dit jaar. Van komt tezamen is nu amper sprake. Toch blijft het feest van licht ook dan een baken want stilte heelt en raakt in ons een snaar. Voor wie niet in het kerstverhaal geloven: bedenk, écht licht komt enkel maar van boven –…

Door fake zijn wappies domweg te bedotten: corona door 5G, the Pizzagate, de zogenaamde leiding door Deep State. Bespottelijk vind ik al die complotten! Maar Huxley zou zich in de handen wrijven en zonder uitstel ‘Fake New World’ gaan schrijven.…

Elk jaar raak ik door ’t zelfde uit mijn doen Kijk: wodka rijmt echt niet op chocola En halma evenmin op DNA Een klapzoen kan niet samen met kapoen ’t Is schrikkelrijm waarvoor ik mij diep schaam Zet bij zulk broddelwerk dus nooit mijn naam! Teleurgestelde groet, Sint (sic!) Nicolaas…

December dendert door de dageraad De duffe dinsdagochtend deprimeert Die drammerige d demotiveert Dat dwarsboomt duchtig deze dichtersdaad Doch dankzij diepgevoelde doorzwoegplicht Daagt desondanks dit drieste daggedicht…

Hoger beroep, bericht de advocaat Daarmee gooit Roethof vast nog roet in ’t eten En wordt het leed straks wéér breed uitgemeten Frustrerend, zó lang na de gruweldaad Tijd dat een faire pleiter nu bepleit Dat Roethof zich van deze zaak bevrijdt…

Dat iemand weg is, hier nooit meer zal zijn is een idee waaraan je moeilijk went, of je diegene wel of niet goed kent. De aardse tijd heeft een triest slotrefrein. In ’s hemels tinnen dicht je hopelijk door met Heinz en Driek als levendig gehoor –…

Last week I read a sprookish book about a king with red haired look. He thought he reigned magnificent although the truth was different, in fact incredible crankyorum, not just a matter of decorum: his nose kept growing all the time, its length revealed a life of crime. So after twentythousand lies he got the pussy poodle prize, was…

Het is de beste maand om te gaan stoppen. “Ik kom er”, dacht hij, “als haast iedereen met pleisters, kauwgom, app vast ook doorheen. ‘k Ga mij als anti-rookfanaat ontpoppen. Maar ach, té laat. Er zit niets anders op dan dat ‘k pas volgend jaar oktober stop!”…

Door ’t raam zie ik de herfsttuin druilend staan In b-mineur verdrinkt een werk van Haydn Weer dreinen op de treurbuis Trump en Biden En zelfs de kat staart me mistroostig aan Dus neem ik fluks een luchtig boek ter hand En zó versla ik elke dissonant!…

De smartphones ofwel ‘pienterfoons’ zijn heilig Dat ze vrij vuil zijn, lijkt wel doodgewoon We maken deze dingen amper schoon Door ’t heersend virus zijn ze zelfs onveilig Dus pienterfoon blijkt als vertaling slecht: ‘Coronafoon’ heeft onderhand meer recht!…

Oktober. Zondag. Ochtend is in grijs gekleed en wilde kastanjes vallen maar raak. Hun boom een kerel, zijn dos zit propvol groene stekelbollen. Als dobbelstenen rollen ze weg, hun hoop gericht op boomhoog. Onweerstaanbare pralines. Rap door kleine handen opgeraapt, binnen als schat verloren gelegd: dood in minder dan een winter.…

De o drong in de maand en schonk oktober. De aarde hoopt veel bladloof op te vangen, het meeste blijft het liefst nog boomhoog hangen, al groeit de nacht, al oogt het zonlicht sober. Straks krijgt natuur haar gouden aureool en wij een pan gestampte boerenkool –…

Een snoeshaan veinsde: “ik ben geen janhen” en bauwde stug: “ik kraai omdat ik ben”. Met grote snavel voelde hij zich sterk, onkwetsbaar zelfs bij ‘t haan-de-voorstewerk. Zijn kippen tokten: “doe niet zo gewichtig, er heerst een ziekte hier, dus doe voorzichtig!” Door die bemoeiing werd hij kukelkwaad en schimpte: “fake! da’s domme krielkippraat…

Zijn eigen vrijheid is zijn hoogste goed. De ezelspaus eist rechten, maar de plichten en regels wil die oen een beentje lichten. Dat zet bij anderen vanzelf kwaad bloed, want dít wordt dan waar vrijheid nog voor staat: een vuile mondkap, liggend op de straat.…

Hier deden wij véél voor, van tijd tot tijd Na heel wat oorlogen in het verleden Heerst thans in ons oerplatte landje vrede Maar als het moet, hervatten wij de strijd Want menigeen trekt nu al snel te velde Met middelvinger, dreigen, vloeken, schelden Van 19 t/m 27 september is het de Vredesweek…

Een gouden noch een glazen koets, dit keer Geen Ridderzaal: de Haagse, Grote Kerk Vast minder hoedjes maar wel zilverwerk In die gewijde, wondervolle sfeer De koning preekt verlichte kanseltaal En dan verdwijnt de staatsschuld, helemaal !…

De e’s vervlechten lettergrepen De preherfst keert de levenssfeer En neemt begeesterd het beheer Gereed meer regen te verslepen Klef dwepen weken met de e Het snelsennet kweelt lekker mee…

Zijn bundels lezend denk ik: ’t hoort erbij Pas door de drank ontstaat puur dichtplezier Dus hijst hij liters wijn of dito bier En droomt van veertig flessen op een rij Zo’n dichter tuurt graag zielsdiep in het glas En wou dat hij twee kasteleintjes was…

Bij vlagen kan ik zeer unheimlich dromen Mijn auto zinkt diep in een pikzwart gat Of ik verdwaal in mijn geboortestad Word meegevoerd door woeste waterstromen Vannacht was het zó eng, ik schreeuwde: njet! Want Poetin sleurde mij bij hem in bed…

Nee, ik geloof niet zo in de historie. Wat in ’t verleden ergens is gebeurd, werd naderhand arglistig ingekleurd. Vers nieuws wordt nu verduisterd, a priori. Kijk maar wat Willem Engel stug blijft seinen: bedrieglijke bloedlinke rookgordijnen.…

Voor u het lezen kunt, mijn snelsonnet Geconcipieerd in hanenpotentred Moet ik u van tevoren informeren: Het lezen lukt u pas ná registreren…

Er is een feestelijke bundel uit Met honderd verzen, uit één brouwerij Die van light verse, bloedeigen makelij De diepste wensen staan in ‘Vers gekruid’ Eén ding verklap ik van het boek vast wel: Het kickt op boekenkasten, dus bestel!…

'De dichter is een koe', schreef Achterberg Zij graast, herkauwt, wat bundels melk doet vloeien Zij soms, als Hanlo, oote-boe gaat loeien! Wie luistert, snapt haar taal tot diep in ’t merg: Ik wil géén krachtvoer, gras slechts uit de wei Ter wille van de Pure Poëzij…

Verduveld anderhalvemetermoe Zijn zij en denken dat ze helder denken Ons land met Viruswaanzin moeten drenken Ze blijven ijlen, tot vervelens toe Want ja, van oudsher kennen wij ze al: Die stuurlui staan – goddank! – slechts aan de wal…

Het houdt niet op, veel egels worden ziek Abcessen kwellen hen en vormen wonden De egelstand verslechtert, eeuwig zonde! Bij zulk triest nieuws denk ik melancholiek: Ach, schreef Kees Stip opnieuw een egelfop Dan knapten deze diertjes zó weer op…