biografie: Neeltje Maria Min
Neeltje Maria Min (Bergen, 1944)
Vanaf haar veertiende jaar schrijft Neeltje Maria Min poezie. Toen ze negentien was werd onder het pseudoniem Sophie Perk voor het eerst een gedicht van haar gepubliceerd in de jongeren rubriek 'Dichtershoek' van het Algemeen Handelsblad. Vanaf dat moment werd haar werk geregeld geplaatst. In 1964 kwamen drie van haar gedichten in De Gids en in 1966 dertien in Maatstaf.
Zij debuteerde in 1966 met 'Voor wie ik liefheb wil ik heten'. Deze veelbesproken bundel kreeg een hoop publiciteit en haalde het voor dichtbundels ongebruikelijke aantal van 20 herdrukken. Door haar vaak autobiografische en open gedichten, introduceerde zij de dichtkunst bij een nieuw publiek .
Ze publiceerde hierna met grote tussenpozen nog enkele bundels en het duurde geruime tijd, tot 1985, voor haar bundel 'Een vrouw bezoeken' verscheen. Deze bundel was een duidelijk bewijs dat zij nog steeds zichzelf was en haar positie als dichter had behouden. De gedichten beschreven zowel de onvoorspelbare, liefdevolle als tragische aspekten van de relatie tussen ouders en kinderen.
Haar latere bundel 'Kindsbeen', bevat grootse poezie. Volgens Arie den Berg in het NRC Handelsblad geeft Min in veertig gedichten uitdrukking aan het geluk, spanning en desillusies in de levens van het kind, ouders en grootouders. Ze doet dat in gewoonlijk strak metrische verzen maar aarzelt niet haar lezer op het verkeerde been te zetten als dat nodig is. De taal is simpel maar de uitdrukking krachtig.
Inzendingen van deze schrijver
23 resultaten.Mijn moeder is mijn naam vergeten
gedicht
3.0 met 148 stemmen 
42.689 Mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.
Als wat wij zagen
gedicht
3.0 met 10 stemmen 3.359 Als wat wij zagen in de mouw
van die tot vod gedragen,
die visgraat, die nederige
vermomming van mijn moeder,
die waar geen knoop meer
aan zat maar toch sloot,
die oude grijze in zich-
zelf gekeerde winter-,
zou onze toekomst zijn:
zo duister en bekend,
zo...
van mijn gedachten ben jij steeds de ruiter
gedicht
3.0 met 11 stemmen 18.415 van mijn gedachten ben jij steeds de ruiter,
jouw stilte is een web waarin ik sluimer
en al jouw spreken is veelzijdig zwijgen.
laten wij langzaam in elkander stijgen.
laten wij taal van elke klank ontruimen
en zo volbrengen wat wij steeds verzuimden:
een reis aanvangen naar hetzelfde...
Verzoening
gedicht
3.0 met 51 stemmen 22.889 in haar was ik geborgen
en breidde ik mij uit
en werd ik steeds kompleter
en rijpte ik als fruit
en ik voeten, handen
en reuk en stem en wil
totdat ik met een gil
geboren werd en banden
die ons verbonden hielden
en die ik niet meer ken,
gebroken werden met
een slag, een...
Zij staat over de kom gebogen
gedicht
3.0 met 215 stemmen 29.811 Zij staat over de kom gebogen,
beslag tot aan haar ellebogen.
De onheilstijding die hij brengt
wordt opgevangen door haar rug.
Als zij zich los wil maken trekt
het brood in wording haar weer terug.
--------------------------
uit 'Kindsbeen' (1944)
o nacht
gedicht
4.0 met 20 stemmen 7.662 O nacht, bevestig dat ik leef,
ontken dat ik gelukkig ben,
sta toe, dat de liefde mij bijstaat,
dat ik wakend het slapen herken.
Als ik van wolken en nevels niet weet,
als ik neig naar wat niet is te vangen,
is, wat mijn lichaam is, dood.
Nacht, ik kom om van verlangen.
Diep in de put
gedicht
3.0 met 228 stemmen 61.633 Diep in de put waar haar gebeente ligt,
verschijnt hij elke avond als haar slaaf
en maakt haar uit elkaar gevallen lichaam gaaf
en brengt weer trekken aan op haar gezicht.
Wanneer zij op haar voetstuk zich verheft,
kracht, aan zijn spijt ontleend, haar schouders schraagt
en hij - van schuld...
Nooit wacht er een man op een vrouw
gedicht
2.0 met 179 stemmen 50.505 Nooit wacht er een man op een vrouw.
Een man gaat naar zee of hij vecht
of hij komt in een afgrond terecht.
Mannen gaan altijd weg.
Op een balkon speurt een vrouw,
de hand aan haar slaap,
de horizon af: Komt hij gauw?
De wacht zet zich voort
op luchthaven, kade, perron
en bij de...
De jongen vliegt
gedicht
2.0 met 58 stemmen 19.673 De jongen vliegt.
Zijn armen bootsen vleugels na.
Niet van een albatros of adelaar
maar van een Messerschmidt.
Hij vliegt van A naar B, van kast
naar bed. Hij heeft te vroeg
de landing ingezet en stort in zee.
De Pipercup en Bristol-Blenheim
vallen mee, ook raakt de
zeemacht bij zijn val...
Twee zusjes
gedicht
3.0 met 9 stemmen 3.910 Twee zusjes zitten voor het raam.
Eén leest. De ander luistert.
Haar handje schuifelt door het haar.
Er is nog even samenhang
maar dan ontgaat haar het verhaal.
De duim blijft steken tussen mond en kin.
De oudste leidt met zachte dwang
haar zusje weer het sprookje...
Twee zusjes
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.445 Twee zusjes zitten voor het raam.
Een leest. De ander luistert.
Haar handje schuifelt door het haar.
Er is nog even samenhang
maar dan ontgaat haar het verhaal.
De duim blijft steken tussen mond en kin.
De oudste leidt met zachte dwang
haar zusje weer het sprookje...
Een duinpan
gedicht
3.0 met 7 stemmen 3.838 Een duinpan was onze bedding.
Daar had het glimmende helm
geklapwiegd, ons in slaap gesust.
Daar werden wij wakker, wreven
het zand uit de ogen, zagen
een vogel hoog boven ons bidden,
wisten ons prooi van wat dwingt.
In de verte morde de donder.
Een komen en gaan van krijsende
meeuwen....
nu moet ik gaan: de bloemen sterven
gedicht
3.0 met 13 stemmen 39.225 nu moet ik gaan: de bloemen sterven,
martinus, en het donkert al.
als ik je weer ontmoeten zal,
zal ik mijn naam in jouw huid kerven.
dan zal ik zingen van de zwarte dag
en van de schaduw die wij moesten delen
en van de vloek die sprong in onze kelen
en van het mes dat in jouw handen...
het afgelopen jaar is boek geworden
gedicht
3.0 met 14 stemmen 5.751 het afgelopen jaar is boek geworden
en trommelt een bekende klank
op mijn beslagen ruit;
de dagen gaan vrij-uit
want ik was mank.
jij en het jaar en ik zijn boek geworden.
dit is de laatste avond dat wij spreken
gedicht
3.0 met 15 stemmen 22.133 dit is de laatste avond dat wij spreken,
want dit vertrek duldt geen geluid
dan van de mond het zoete breken.
het wrijven tussen huid en huid
doet alle woorden in jou groeien;
mijn warme adem wist ze uit.
verhevig het bewegen
en leg het spreken stil
tot alles is verzwegen.
vervang...
Je arm hing zwaar aan je schouder
gedicht
3.0 met 6 stemmen 5.740 je arm hing zwaar aan je schouder,
je haar bloeide over je huid
slaap en pijn wandelden samen
over ons laatste besluit.
je blik en je diep zwijgen
rinkelen nog na in mijn adem;
wij zijn het woord vooruit,
wij hebben het woord verraden
...
Ben jij het
gedicht
2.0 met 21 stemmen 22.441 Ben jij het vroeg ik de dode
die in de deuropening stond.
Iets donkers bewoog in het donker:
Ik ben het, ik ben het.
Ja, wie anders krijgt het in zijn hoofd
om in het holst van de nacht
zijn opwachting te maken.
Mijn hand vond zijn wang. Zeker
een week niet geschoren. Maar
hij was het,...
Hier gebeurt niks
gedicht
3.0 met 31 stemmen 11.751 Zeur niet. Hier kan niets gebeuren.
Bij de buren misschien.
Dat daar een tafel omvalt.
Of een kachel. Dat daar woorden
vallen. Dat men daar elkaar
Naar het leven staat.
Dat daar later alles koek en ei is.
Maar hier niet. Hier gebeurt...
's Avonds verdeelden wij de aarde
gedicht
2.0 met 25 stemmen 13.056 's Avonds verdeelden wij de aarde. Krijt
gaf de grenzen aan van republiek en
koninkrijk. Ver weg lag Alkmaar, hier
was de wereld onder handbereik. Hier
werd de oorlog aan elkaar verklaard.
We sprongen met beleid van land naar
land. Als een de strijd gewonnen had
begon de werkelijkheid. Dan...
De hele dag bleef het bij me
gedicht
3.0 met 31 stemmen 13.133 De hele dag bleef het bij me,
de geur van naderend gevaar,
om wat ik droomde dat ik je zei.
Kwam dreigend onheil dichtertbij
[van welke omvang en van waar?]
door wat ik droomde dat je zei?
Achter elke meubel dacht ik dat
mijn duistere belager zat.
En opgezwiept tot razernij
verliet...
Jij was een avond in mijn tuin
gedicht
3.0 met 28 stemmen 11.445 Jij was een avond in mijn tuin.
Regen deed vogels zwaarder vliegen,
grassen en mossen sneller groeien,
mijn huis een vreemde schuilplaats zijn.
De kamer onherkenbaar, kromp;
geruisloos vielen deuren dicht,
de tafel, waar de kat op sliep,
verschoof - heel langzaam - maar verschoof.
Een...
Het huis herinnert zich mij.
gedicht
3.0 met 38 stemmen 11.260 Het huis herinnert zich mij.
Hier heb ik lopen geleerd.
In deze kamer begon
de aanloop die eindigde in
een ontzettende sprong.
Hier is de keuken ontdaan
van gestapelde vaat en gerei.
Bij deze kraan waste ik mij.
Stram van ouderdom staan
tafel en stoel in hun recht.
Mat en zeil zijn al...
Van deze plaats af kan ik alles horen
gedicht
3.0 met 71 stemmen 28.900 Van deze plaats af kan ik alles horen.
Ik hoor de tafel kraken onder het gewicht van borden.
Ik hoor dat er kinderen worden geboren.
Steeds hoor ik kinderen geboren worden.
De kamer vult zich met geluid.
Ik hoor het roesten van het slot.
Ik hoor het rotten van het fruit.
Steeds hoor ik hoe...
