Gedichten

gedicht (nr. 4.748):

Mijn moeder is mijn naam vergeten

Mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

... Voor wie ik liefheb wil ik heten ...

Schrijver: Neeltje Maria Min
Inzender: Ans Wiersma (H), 9 juli 2023

wier0071

planet.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: familie

Moeder

Heten

Min

3.0 met 133 stemmen

46.590

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

kristine wauters, 2 jaar geleden

Prachtig. Mama dementeerde ook maar vergat mijn naam wel nimmer...

Liesbeth Min, 7 jaar geleden

Een ontroerend gedicht met diepgang en toch zo tastbaar.
Ik ben supertrots dat ik een nichtje ben van Neeltje Maria Min;
Mijn vader is een neef van haar en een echte Min.
Wel van de zakelijke tak hihi.
Dank!

vzwat, 14 jaar geleden

wauw
ik vind het een mooi gedicht!
het doet me aan m'n eigen moeder denken
ook al hebben we vaak ruzie, ik hou van haar!

Erwin van der Weij, 18 jaar geleden

Dit is een klassieker, zonder enige twijfel.

desley, 18 jaar geleden

Deze is super.

Peter Klopper, 18 jaar geleden

Ik vind het een prachtig gedicht, het laat precies zien, de vergankelijkheid van het bestaan. Is niet iedereen daar op z'n tijd onzeker over? Heel mooi verwoord!

lia Richard, 18 jaar geleden

Mooi gedicht, als je moeder oud en dement is geworden.

Geef je reactie op deze inzending: