874 resultaten.
NIET WAAR?
poëzie
3.0 met 11 stemmen
2.297 Niet waar? Een snede vlees op deze snede brood,
en, dankend nóg, een stille sluier om de zorgen...
De ruste naêrt. Gelijk een aarzelende morgen
wacht ons de slaap, bijna nog schoner dan de dood...
't En is niet veel wat ons van vroeger hopen rest;
maar draagt ge niet het kind van onze zaligheden,
o vrouwe? En hoe ge om onzentwille hebt geleden…
Verbinding
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
119 Zachtjes wuif je mee
als een veertje in de wind
de volwassene verdwenen
je bent nu weer kind
de muziek neemt je
ik weet niet
waar naartoe
ogen gesloten
je lichaam zo moe
waar ben je
wat zie je
wat voel je
op dit moment?
hoe lang
zal het duren
voordat je mij
niet meer herkent?
voorzichtig streel ik je hand
je gezicht
je haar
en…
Rue Neuve
gedicht
2.0 met 186 stemmen
50.705 Een vrouw haakt haar arm in
haar man kijkt om naar een etalage
daar hangt een winkelmeisje
pruiken op de poppen
de vrouw geeft hem een tik
nog voor hij het ziet
het meisje het jurkje het slipje
iemand zonder benen speelt muziek
wie heeft hem daar neergezet
veel te dicht bij de Peruvianen
een half orkest verkleed als net echt…
nu nog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
119 nu nog
na al die jaren vader
hoor ik
voor je inslaapt
het wakend wiegen van je wakker hoofd
mijn diepe denker
mijn zachte reus
mijn zoon…
Vader
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
105 Je sprak geregeld over de oorlog,
vaak wat haperend, brokstuksgewijs,
nooit een doorlopend of coherent verhaal,
eerder een chaotisch verlopende reis.
Tijdens ons laatste bezoek, tegen Nieuwjaar,
begon je er weer aarzelend over te praten,
fles binnen handbereik, ogen gesloten,
ik heb je toen opnieuw in de steek gelaten.
Ik weet nog dat ik…
Alles voor de lieve vrede
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
263 Alles
Voor
De lieve
Vrede
Heeft me
uiteindelijk
uitgeput
Mezelf
Weggevaagd
Op zijspoor
geschoven
Tijd
om mezelf
te redden
Mezelf
te laten zien
Wat ik vind
Wat ik voel
Wat ik wil
Mijn waarheid leven
Mezelf los maken
van de ander
Mijn waarheid
uitspreken
Zodat
de oorlog
In mij
kan stoppen…
Mijn moeder is mijn naam vergeten
gedicht
3.0 met 148 stemmen
42.667 Mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.…
Hereniging nieuwe stijl
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
90 Een welvaartszoeker
meldt zich in Ter Apel
Doel van zijn onderneming:
Asiel en gezinshereniging
Nederland is humaan
Op kosten van de staat
laten wij die persoon
terug naar huis toe gaan
Heel het gezin, opa’s, oma’s
ooms, tantes, aangetrouwden,
het halve dorp eigenlijk
ja, allen die om je rouwden
stralen van geluk, vieren feest
eindelijk…
De herinnering leeft
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
102 Herinneringen
dankbaar en dierbaar ze zijn
zij vliegen nooit weg
Kijk naar het blauw van het water, het doet mij
denken aan de kleur van jouw ogen, je liefdevol portret
met de tranen van vreugde en verdriet weerspiegelt even mee
Herinneringen licht of vervaagd afgedrukt op een klein stukje hersenvlies.
Weet je nog de bevalling, zo moeizaam…
Een oude foto
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
134 Een vergeelde oude foto
iets beschadigd aan de rand
wat vervaagd, met wat vouwen
hou ik voorzichtig in mijn hand
Kijk, daar staat neef Piet
en ach, dat is tante Sjaan
dat was een hele leuke vrouw
getrouwd met mijn oom Daan
O, en daar is nicht Marie
wat hadden we een lol
al die leuke spelletjes
niets was haar te dol
En die, wie is…
Thuiskomst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
99 Hij wist dat hij zou worden opgehaald,
ziet ze staan, een groepje lachende gezichten,
dat druk beweegt en vrolijk zwaait
als hij de vliegtruigtrap afdaalt.
Op weg naar huis is er druk verkeer,
de mensen jakkeren als gestoord,
maar het gras, groener dan gedacht,
is net gemaaid en geurt zoals het hoort.
Thuis gaat alles sneller dan verwacht…
M'n eigen ik, mijn unieke ik
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
185 Natuurlijk heb ik eigenschappen
van m'n ouders
maar ook van hun voorouders
zelfs de hele verre
Maar het meeste heb ik van mezelf
mijn eigen ik, mijn unieke ik!…
Infra rood
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
127 Het leven zoekt je
Je zoekt het leven
Voorbij in het even
Het antwoord is de
?
De regen glanzend
In de nacht
Weerkaatsing
Je kracht
In het voorbij gaan
Jupiter helder ginds
Daar waar
Wij bestaan
Zonder politiek
Religie
Of die goede baan
Meander door deze leidse straat
Een taal
Die ik nooit meer kwijt raken
Wil…
Even stil
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
138 Nu
stil zijn
Kijken
luisteren
Alles
Laten zijn
zoals
het is
Zoals
het
nu is
Alles zien
wat nu
te zien is
Luisteren
naar de
geluiden
Alles opnemen
En toch
Stil
Van binnen
Gewoon
Zijn…
Ouder zijn
netgedicht
3.0 met 28 stemmen
648 Woensdagmiddag schoolvrij
de wereld was even volmaakt
tussen toen en versnipperd
heeft alles anders gemaakt
in het midden voelde veilig
links van mij innemend sterk
rechts zijn liefhebben geprezen
beiden ook te lezen op één zerk
ouder zijn is in veel opzichten
de verklaring van herinneringen
mijn eigen volgorde daarbij past
al lang…
Onder De Pomp
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
156 o wat was ik klein
het leven was ruig en rauw
en je leerde al snel dat
het niet altijd leuk was
om kind te zijn
heel anders dan nou
ik had het in m’n broek gedaan
en grote broer spoelde me buiten af
onder de koude buitenpomp kraan
en daarna trok hij mij weer
een schone onderbroek aan
o wat heb ik dat geweten
nooit heb ik het weer in…
Frysk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
98 Wij woonden vroeger tussen Friese buren
Daar was niks mis mee wil ik maar vast zeggen
Het huis stond vrij en had vier buitenmuren
We konden dus gerust een kaartje leggen
Met auke jelles aan de ene kant
En hylke tjebbes aan de andere kant
Dat ging op zich best goed, niks aan de hand
Zolang de zon scheen sprong geen uit de band
Toen echter…
Zwangerschap
gedicht
2.0 met 170 stemmen
60.325 De generaties voor me,
die waren toch niet meer dan grondstof?
Die mengden zich toch met een doel,
om mij, de jongste god?
En ik zou toch een steen zijn,
een vorm en de reden in een?
Gewoon, ik, slotakkoord van de tijd?
Maar plotseling ben ik zo groot.
Het rammelt in mij en het groeit.
Er komen nieuwe ruimten bij.
Soms ben ik bang. Ik…
Mijn broer
gedicht
2.0 met 178 stemmen
35.317 Mijn broer, gij leedt
Een einde, waar geen mens van weet.
Vaak ligt gij naast mij, en ik
Begrijp het slecht, en tast en schrik.
De weg met iepen liept gij langs.
De vogels riepen laat. Iets bangs
Vervolgde ons beiden. Toch woudt gij
Alleen gaan door de woestenij.
Wij sliepen deze nacht weer saam.
Uw hart sloeg naast mij. ‘k Sprak…
Broers
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen
183 broers nestgenoten
groot of klein
dikke en dunne
die elkaar soms af en toe
het licht in de ogen
niet gunnen
de lieverds en de klieren
die het spel verstieren
ach meestal slechts
voor even want toch
als het er op aankomt
staan ze elkaar nooit
werkelijk naar het leven
want als het echt
uitdraait op een gevecht
dan… dan blijkt
dat wat…
Ballade van Bahe
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
140 Langs de Eufraat binnen de kloostermuren,
staart Bahe, een kind naar de kloosterpoort.
Mama heeft gezegd: blijf op me wachten,
ik kom terug, echt, ik kom terug.
De tijd is een Tantalus kwelling,
een wrede god, hangend bij de hellepoort.
Aan zijn stokdove despoten-oren gaan
kinderlijke smeekzangen verloren.
Langs de Eufraat binnen de kloostermuren…
(v) Maan woont hier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
95 Nu,
nu we de kust verlaten hebben
en naar de horizon trekken,
getrokken op getijden en wind,
zeg ik je: maan
woont hier, op dit schip,
in haar eigen kwartier…
Er zijn geen grenzen meer, want wie
kan water verkavelen?
Mijn handen reiken naar de verten
van je ogen,
zonder die bodemloze verten
verdwaal ik (ook aan land
was dat al zo)……
(iv) Nachtwoud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
48 Het nachtwoud draagt mijn stem
nu verder dan ooit terug,
naar binnen,
over de grens,
zoekt daar in mij
naar geluiden die niet gedragen worden
door pijn, verwarring,
brandend, geen branding.
Vormen - onwezenlijk vlammend voor het kind -
wormen zich een weg
naar boven, buiten, bedekken de bodem
met woordelijke warmte -
vuur (als van een…
(iii) Verborgen water
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
44 Verborgen water onder het zand,
onaanraakbare sfeer,
voelbare wereld waarin weinig
beweegt –
er is leven tussen lijnen
die nog niet volwassen zijn,
lijnen die lonken naar mijn beelden,
mijn weelde nu ik ouder ben,
een kind heeft nog geen woorden
om de grens over te gaan.
Verborgen water als een bel
van tijd onder het gras –
zwemmen…
(ii) Opvlammend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
40 Lijnen wikkelen zich
rondom mijn woorden.
De kinderlijn ontbreekt
tussen de werken van de maan –
jij, mijn kind, loopt
door een woud van zinnen,
onzichtbaar tussen de bomen
blootsvoets, onbedekt
(maar:
ik voel je voetzolen,
vochtige wind op je huid);
wie ben je geweest
of zal je er wel zijn
als ik de weg vind
naar onze tijd…
Vervagend vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
37 Als het daglicht gaat slapen,
waar ligt dan de grens?
Zal ik gewoon dromen,
zolang de beek blijft stromen?
Een berk gloeit na in de sleetse dag,
een eik hult zich al in het donker
van de nieuw geboren nacht,
terwijl laag boven me een maansikkel
wolken oogst –
liminal
eng
in de hoek
wacht de grens:
hoe zal die vallen,
uit of…
Verdoving
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
134 Overmatig eten
Overmatig drank gebruik
Overmatig harde muziek
Zo hoor
Je of
zie je
elkaar
niet
Een soort
van verdoving
Voor de
realiteit
Dit voel
en zie ik
veel gebeuren
om me heen
En dat
voelt
heel eenzaam
voor mij…
Oud en nieuwjaars feest
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
120 Na oud en
nieuwjaars
feest bij familie
Realiseer ik me
des te meer
dat ik
mezelf
een plezier doe
door meer
afstand
te nemen
Me niet
bezig te
houden met
en te
bemoeien
met het leven
van de
ander…
Te schrijven zoals mijn grootouders
gedicht
2.0 met 130 stemmen
43.921 Te schrijven zoals mijn grootouders
een telefoongesprek voerden.
Ze belden nooit, ze werden
een doodenkele keer gebeld
en konden tot aan het einde
van hun leven niet geloven
dat hun stemmen ook elders
klonken.
Hing de telefoon weer
op de plek van de koffiemolen,
zei mijn grootmoeder bijvoorbeeld
na lage tijd: ze zeggen dat ze komen…
Zorgen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
225 Ik heb
me in
mijn leven
veel zorgen
gemaakt
Over alles
en iedereen
en al maar
opletten
wat de
ander nodig
heeft en waar
ik moet zijn
Als kind al
Zorgen is oke
maar ik ben
Mezelf
hierin
vergeten
Kwijt geraakt
Ik ben nu 63 jaar
en al een poosje
op weg om
eindelijk
voor mezelf
te zorgen
Mijn eigen
pad te lopen…