biografie: Olaf Korder
Schrijven betekent voor mij: publiceren. Ik wil mijn ervaringen, gevoelens en gedachten openbaar maken, vastleggen in de werkelijkheid buiten mezelf. Een soort exhibitionisme van een introverte persoonlijkheid. Zonder lezers zou ik niet schrijven. Ik hoop dat mensen iets aan mijn teksten hebben, zich erin herkennen of bij het lezen een glimlach krijgen. Mijn gedichten zijn soms somber, maar ook wel vrolijk.
Inzendingen van deze schrijver
8 resultaten.simpel geluk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
125 hij is vol jeugd en kracht
een trouw gevoelig vriend
uitdagend, speels en wijs
brutaal soms en toch lief
overdag stoeien we wat
beleven een simpel geluk
hij loopt weg, keert terug
met onschuld in zijn ogen
zijn lichaam is in de nacht
een warm, beschermend schild
ik streel zijn zachte...
flat
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 61 Hij is geen jager of begeerde prooi,
niet stoer genoeg of bijzonder mooi,
geen prijsdier, gespierde godenzoon,
geen gilnicht ook, maar heel gewoon.
In doe-het-zelven enigszins bedreven
zou hij graag in zijn dure nieuwe flat
kamers en keuken delen, bank en bed,
voor altijd liefst en niet...
stilte
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 300 De wereld is leeg.
Rood was de hemel.
Een vernietigend vuur.
Nog hoor ik het gillen,
nog zien mijn ogen de lijken.
Ik herinner me woorden liefde,
schoonheid.
Angst overvalt me.
De aarde draait door
alsof er niets is gebeurd.
Hoor je de stilte?
wat moet ik doen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 114 wat moet ik doen,
als ik je elke dag
weer zie
en je niet groeten
durf of mag,
je niet ophoudt
te verschijnen
wat moet ik doen?
moet ik je meenemen
naar de kuilen van bedrog
je met zand overdekken
of je opsluiten in een hok
en steeds gaan kijken
of je nog in leven bent?
er zijn...
bal
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 265 We waren maar knapen,
broekjes, snotapen,
maar voelden ons binken
die uit zouden blinken
We krijsten en gilden
en vochten als wilden.
We werden de helden
van drassige velden.
We voelden ons leven
in trillen en beven.
De vijand verslagen
door ons, jonge blagen.
morgen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 209 boek van mijn gedachten
vol van mijn jaren
leeg van mijn toekomst
dichtgeschreven bladen
van eenzaamheid
ik wil in je schrijven
op morgen en morgen
elk volgend blad
happy days are here again
dagen die voorbijgaan
als in mijn vroegste jeugd
maar op morgen en morgen
schrijft mijn pen...
flat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 1.124 Hij is geen jager of begeerde prooi,
niet stoer genoeg of bijzonder mooi,
geen prijsdier, gespierde godenzoon,
geen gilnicht ook, maar heel gewoon.
In doe-het-zelven enigszins bedreven
zou hij graag in zijn dure nieuwe flat
kamers en keuken delen, bank en bed,
voor altijd liefst en niet...
naast je
netgedicht
3.0 met 68 stemmen 21.435 ik leg mijn hand
op je warme voorhoofd
doe je ogen dicht
ik zit naast je
en denk aan je
we schuilden samen
voor de regen
in het portiek
van een flatgebouw
je hoestte
je was doornat
slaap nu
het leven klopt
zacht onder je huid
