biografie: Pierre Kemp
Petrus Johannes Kemp [Maastricht 1886 - 1967]
Kemp was van 1900 tot 1913 schilder en - na een kort Amsterdams journalistiek intermezzo (1915) - van 1916 tot 1944 beambte in de kolenmijn Laura te Eygelshoven.
Hij wilde aanvankelijk componist worden, leerde schilderen bij de Limburgse schilder Robert Graafland, en werd tenslotte dichter.
Zijn eerste bundels, o.a. Het wondere lied (1914), bevatten traditionele verzen. Vanaf 1927 was hij geregeld medewerker aan De Gemeenschap, waarin hij andersoortige verzen publiceerde: Stabielen en passanten (1934), de eerste van een reeks bundels `kleengedichten', eenvoudig en direct van zegging, vaak verrassend door speelse fantasie en geestigheid.
Kemp is de dichter van de levensaanvaarding, die in vrije vormen de vrouw, de kleuren en de klanken, het leven bezingt en door enkele suggestieve beelden zijn lezers in een droomwereld verplaatst. Zijn sterke, vooral visuele zintuiglijkheid en zijn tegelijk naïef en diepzinnig levensgevoel geven aan zijn poëzie vaak een zekere verwantschap met de oosterse lyriek, waarvoor hij sedert zijn jeugd een grote bewondering had.
In 1956 werd zijn werk bekroond met de Constantijn Huygensprijs, in 1959 met de P.C. Hooftprijs.
Werk:
- Het wondere lied (1914)
- De bruid der onbekende zee en andere gedichten (1916)
- Carmina Matrimonalia (1928)
- Stabielen en passanten (1934)
- Fugitieven en constanten (1938)
- Transitieven en immobielen (1940)
- Pacific (1946)
- Standard-book of classic blacks (1946)
- Phototropen en koctophilen (1948)
- Forensen voor Cythère en andere gedichten (1949)
- Engelse verfdoos (1956)
- Vijf families en één poederblauw (1958)
- Garden, 36, 22, 36 inches (1959)
- De incomplete luisteraar (1961)
- Perzische suite (1965)
Inzendingen van deze schrijver
17 resultaten.Dichterschemering
gedicht
3.0 met 7 stemmen 
16.963 Het wordt erg stil om mij.
Alles rond me begint te lopen
op kussens. De zon, de bomen,
de bloemen staan gordijnen te kopen.
De muziek rijdt al in flessen voorbij.
Het duurt niet lang meer met mij.
-----------------
De Gids (1958)
Horizon blue
gedicht
2.0 met 12 stemmen 807 Horizons heb ik altijd graag geschilderd
en hun teer blauw ontroerd op doek gelegd.
Woeste buien werden in mij gemilderd,
nadat ik me voor een kim had uitgezegd.
De bomen hebben hun takken dan gekruist
en hun applaus heeft het dal doorruist.
Dit blijft mij een troost, mijn hele leven
liep...
Avondgebed
gedicht
5.0 met 2 stemmen 671 Ik wil wel bidden, maar dit kunstlicht schaadt
mij in de opgang naar eeuwige zaken.
Mijn ziel zit in een krocht van mijn gelaat
en wil aan God dan wel, dan niet raken.
Zij heeft het nog niet niet uitgezocht.
Die dieren hebben nog nooit een lamp gekocht.
kind voor een raam
gedicht
3.0 met 45 stemmen 22.229 Een kind voor een raam kijkt naar een korte trein.
Zo ben ik ook geweest, al zag
ik langere treinen over de lijn
glijden uit de opening van de dag.
Een kind voor een raam ben ik nog en ik tel
met héél klein vingertje de wielen
van andere dingen, zo snel
als...
Fanfare
gedicht
2.0 met 91 stemmen 23.848 Ik sta al lang niet meer vooraan,
als er stoeten door de straten gaan.
Ik moet luisteren naar bomen
en niet naar mensen, die komen.
Ze komen, de mensen, en gaan voorbij
in gelederen van dwazen,
maar de elite onder hen, voor mij, zijn zij,
die in koperen buizen...
GERUIS
gedicht
3.0 met 11 stemmen 2.965 De wind is een ding
en de bladeren zijn een ander.
Ze ruisen onderling
al lang samen met elkander.
Ik sta daarbij en luister mij niet moe.
Soms schijnt me alles vaag, soms alles klaar.
En als ik even mijn hoed af doe,
is muziek een beweging door het haar.
Zingende daad
gedicht
4.0 met 10 stemmen 3.663 De kinderen zingen naar een daad.
Zij gaan op de zon af vanuit hun straat
en stormen langs de ladders van het licht
naar boven! Midden in mijn klein gedicht
hoor ik dit aan en vraag het groen:
of ook ík een zingende daad zal doen?
Zeker, wuiven de bomen met hun vlag:
kinderen en...
Ritournelle
gedicht
3.0 met 11 stemmen 3.727 Het licht doet met me wat het wil,
of ik al ga, of ik sta stil,
of ik iets neem, of iets leg neer,
bij alles is het licht mijn heer.
Zo word ik, man, toch nog een vrouw;
ik die van rood houd, word een blauw;
ik die van dag wil zijn, een ding
van avond met in de schemering
een rode streep,...
Brood
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.540 Ik zie het brood en lach maar stil
en snuif héél langzaam aan de goede geur.
Ik ruik het hart en de gebakken schil
ieder voor zich en in zij eigen kleur.
Ik keer het om en voel naar zijn gewicht
en tast 't relief af met een tere hand.
heeft ieder brood niet een eigen gezicht,
als kwamen er...
Zomermiddag
gedicht
3.0 met 6 stemmen 3.961 De mens wordt groter en het land wordt kleiner.
Het gaat naar de middag en de zon
is de hevigste man in de streek en tussen de bomen
waar twee roodgeruite jongedochters komen
en gaan naar de stad.
Ze hebben haar hoeden van het hoofd genomen
en zeggen elkander dat.
Gang
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.640 Ik, de zon en de weg
en de zon, de weg en ik
in zonderlinge samenhang
op dit ogenblik.
Ik ruik geen bloemen, ik zie
geen bomen, geen vogels, geen heg.
Ik voel maar een gaande man in de zon
op een weg.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1976.
Na het feest
gedicht
3.0 met 3 stemmen 6.093 De kleine mensen gaan tussen de grote
met het speelgoed van hun ogen.
Er slapen ook zulke vette bloemen in de sloten
en de takken waren zo blauw toen de maan
aan de andere kant van het huis ging staan.
In héél dit zacht delirium
van nacht en fruit en bloem
klinkt dof een weggedragen trom.
Dromend van zulk blauw
gedicht
2.0 met 6 stemmen 4.548 Als ik nog lang naar dat blauw blijf kijken
mis ik mijn trein,
maar om zulk blauw zonder gelijke
moet het zo zijn.
Treinen kan ik nog vaak betreden,
maar deze straling zal ik misschien
in al zij innigheid na heden
bij leven niet meer zien.
-------------------------------
uit: 'Verzameld...
Bloem
gedicht
2.0 met 39 stemmen 8.672 Het is een bloem
om er met een vaantje om rond te gaan
en zacht te zingen.
Het is een bloem om niet meer burger te zijn,
maar een broer van een kinderhemdje in zonneschijn.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten' 1976.
Verloofden
gedicht
2.0 met 110 stemmen 46.134 Als hij mij een hand geeft,
kleedt hij mijn vingers uit.
Toch verlang ik zo naar dit
contact met mijn huid.
Als hij met een vinger de split
van mijn vingers beroert, word ik rood
en voel ik mijn schoot.
Wij glimlachen, het doet ons goed.
Is het wel, als het moet?
Maar ik geef toe
en doe,...
Van der Kleuren
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.518 De zon begint de plaatjes weer te lezen
op de deuren,
glimlacht om de namen naar hun wezen
en fluistert: hier is er geen.
Maar hier woont Van der Kleuren
en die is nooit alleen.
Doopt hij de kleuren in het water
zij worden nimf en hij is sater.
Houdt hij de kleuren naar het...
Finale
gedicht
3.0 met 23 stemmen 5.048 Er rest mij soms maar deze éne behoefte,
te rusten,
en met een bloem tussen mijn tenen
en een ring van zonlicht op een knie
niets te zijn.
