biografie: René de Clercq
1877 - 1932
René de Clercq [Deerlijk 1877 - Maartensdijk 1932]
De Clercq promoveerde aan de Rijksuniversiteit te Gent in de Duitse taalkunde. Hij was leraar te Nijvel, Oostende en Gent. Hij week in het begin van de eerste wereldoorlog uit naar Nederland, waar hij redacteur werd van "De Vlaamsche Stem" en leraar aan de Belgische school te Amsterdam. Daarna keerde hij naar bezet België terug en was conservator van het Wiertzmuseum te Brussel. Na de oorlog werd hij ter dood veroordeeld (1920), omdat hij heel actief was geweest in het ‘activisme’, een stroming die met de Duitse bezetter wilde samenwerken . Om de uitvoering van het vonnis te ontlopen vluchtte hij met zijn familie naar Nederland.
In het werk van René de Clercq kan men drie perioden onderscheiden.
- Een eerste idyllische periode getuigt van levenslust. Zijn liederen en gedichten waren hier beïnvloed door de poëzie van Guido Gezelle.
- In zijn tweede socialistische periode maakt zijn levenslust plaats voor opstandigheid en klaagt hij het sociale onrecht aan ('Toortsen - 1909 en 'Uit de diepten' - 1911). Zijn romans uit deze periode zijn meestal minder geslaagd. Zijn belangrijkste bundel is 'De noodhoorn' (1917), waaruit zijn anti-Belgische overtuiging blijkt. 'Het boek der liefde' (1921), met liefdesgedichten, werd met belangstelling ontvangen.
- Tenslotte kende hij een lyrisch-epische periode, met gedichten, bijbelse verhalen, treurspelen en liefdeslyriek.
René de Clercq was een flamboyant en hartstochtelijk man.
De Clercq en Stijn Streuvels waren verliefd op Marie Delmotte. Streuvels lustte hem rauw, temeer omdat Marrie uiteindelijk koos voor De Clercq. Zij trouwden in 1903 en kregen drie kinderen. De dood van zijn vrouw in 1909 was een zware klap voor de dichter. Hij uitte zijn verdriet in de dichtbundel 'Uit de diepten (1911).
De Clerck vond troost bij de jongste zuster van zijn overleden vrouw, Alice Delmotte. Zij trouwden in 1910 en ook zij schonk De Clercq drie kinderen.
Na W.O. I vluchtte het echtpaar naar Nederland. De Clercq trachtte er te leven van zijn pen en had ook een kunsthandel. Hij geraakte echter financieel aan de grond. Zijn vrouw en kinderen keerden terug naar Vlaanderen en hij verviel in een zware depressie.
Inmiddels was hij verliefd geworden op Ria Vervoort, een Antwerpse pianiste. Zij hield de boot aanvankelijk af maar hij bleef aandringen. Hij schreef zelfs liederen en een opera voor haar.
Uiteindelijk kon hij Ria Vervoort overhalen en zij kwam bij hem wonen in 1924. Zijn nieuwe vlam en muze leverde de inspiratie voor liefdesgedichten en drie bijbelse tragedies ('Kaïn', 'Saul en David' en 'Absalom' ).
Tussen de 2 wereldoorlogen had hij succes met sommige van zijn lyrische werken.
Tot zijn dood in Sint-Maartensdijk (1932), bleef hij zich inzetten voor Groot-Nederland (de hereniging van België en Nederland).
Inzendingen van deze schrijver
104 resultaten. De avond zijgt als zegen
poëzie
3.2 met 9 stemmen 
1.549 De avond zijgt als zegen
Om heide, weide en zand.
Vaag worden al de wegen
Eén donker met het land.
De grijze verte nadert
Onhoorbaar, kalm en zacht;
In 't blauwende gebladert
Daalt stille vredenacht.
De hemel heeft zich rustig
Om de aarde heengespreid
En zoent haar nu wellustig
In z...
NIET IEDEREEN KAN HEIDEN ZIJN
poëzie
4.8 met 6 stemmen 1.086 Niet iedereen kan heiden zijn.
Daartoe hoort kracht en moed;
een vast geloof in zon en wijn,
en blijde lust in ’t bloed.
Niet iedereen voelt zijn verlangst
voldaan op aardes schoot,
schrijdt door het leven zonder angst,
en zonder klacht ten dood.
De aardeling heeft aarde schier
Te moe...
O 's ochtends
poëzie
3.5 met 6 stemmen 1.531 O 's ochtends moet gij buiten zijn!
De hemel, in de zonneschijn,
't is witte kant op blauw satijn.
Hoe jong: het licht dat streelt en straalt,
de lucht waarin gij ademhaalt,
't gevoel waarbij de ziele dwaalt!
't Is alles schoon! Het stroke, dat
voor u ligt, op het mulle pad,
't is o...
Het waalse wijf
poëzie
3.7 met 7 stemmen 1.534 - Zo hangt al honderd, honderd jaar
Dat Waalse wijf om uw nek?
't Weegt zwaar.
- Hoe zijt gij aan die bruid geraakt?
Zij had mij gek en blind gemaakt.
- Bracht zij iets mede?
Ja, een schat!....
Een scheef gezicht en een snijdend blad.
- Wat spraakt gij samen, Waals of Diets?
Het wijf...
Als heemlen blauw...
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.668 Als heemlen blauw en heuvlen groen
en de aarde spruit uit pracht van bomen,
dan voel ik met zijn wilde zoen
de sterke zomer komen.
Dan staat mijn liefste voor de heg,
hoort blijde slag en tierelieren,
en al dat winters gooit ze weg
in lucht van eglantieren.
Om scherpe torens waait de win...
Haastige bloemen
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.443 Haastige bloemen bloeien.
Kan de tijd niet staan?
Ziet uw kindren aan,
Hoe ze groeien.
Allen, allen, allen,
IJlen, wijlen, vallen,
Bloeien op en af
Als de bloem op 't graf.
Aarde, groen en sneeuwig,
Voer ons, die vergaan,
Waar de sterren staan
Als gedachten eeuwig.
---------------...
LENTELACH
poëzie
3.8 met 16 stemmen 3.300 De winter weent, de lente lacht,
de kluizekens gaan open;
en 't blad, dat zich te bergen placht,
komt kraakfijn uitgekropen.
't Is al zo klein en al zo nipt,
zo netjes en zo nuchter;
en 't meesje dat er tussen wipt
het fladdert nog zo schuchter.
Een vlinderlucht waait vleiend zacht
o...
IK HEB U LIEF
poëzie
3.7 met 42 stemmen 4.862 Ik heb u lief, ik heb u lief!
Dat is mijn kus, dat is mijn groet,
dat is de blijdschap in mijn bloed,
dat is elk woord in elke brief,
dat is mijn hart: ik heb u lief.
Ik heb u lief, ik heb u lief!
Dat is mijn zorg, dat is mijn zang,
dat is mijn roem, mijn leven lang.
Slechts Hij, Die ...
Ogen die het bruin weerkaatst
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.058 Ogen, die het bruin weerkaatst
Van uw brede brauwen,
Laat me dieper voor het laatst
In uw donker schouwen.
Tere wittetandenlach
Brekend door mijn denken...
Ach, dat ik geen enkle dag
Aan uw vreugd mag schenken.
Dat mijn neiging nimmer wordt
Wat ze liefde noemen;
Smachtend knopje dat ve...
Kerstvrede
poëzie
4.4 met 8 stemmen 2.824 Er werd gevuurd en gekorven
In de loopgraaf wordt het stil.
Vredeloos zijn gestorven
Mensen van goede wil.
Thans naket de ongeëvenaarde
Wonderzachte nacht.
Wit staat de dood op wacht.
Gods kinderen hebben de aarde.
--------------------------------------------
Verzen uit den oorlogstijd...
Kerstverlangen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.588 Hoe zacht der klokken klagen,
Uitzindrend op mijn hert!
Het sneeuwt op donkre smert.
En vromen hoor ik vragen,
Terwijl de dag komt dagen,
Wat groots geboren werd.
Gebogen mensen rijzen
En zien elkander aan.
Voorbij de bloedige waan!
De volkren zijn te prijzen
Waar Koningen en Wijzen
Lan...
Bij sneeuw
poëzie
4.1 met 7 stemmen 1.586 Er is wat sneeuw gevallen;
De lanen schitteren.
Doch koud zijn boom en steen,
Mijn dorre hart meteen,
Daar korte vreugde schallen
Die lang verbitteren.
Ik voel de winter wegen
Spijts al 't geflonker,
En zie in liefs gelaat,
Dat mij tot spiegel staat,
Mijn hoop op lentezegen
N...
Mijn klein, klein dochtertje
poëzie
3.9 met 35 stemmen 2.917 Gelijk een daske zijt ge dik,
Gelijk een kwartelke van kwik,
Gelijk een moorke soms zo zwart,
Mijn klein, klein dochterke, mijn hart!
Maar nu gewassen je daar zit,
Daar is geen engelke zo wit,
Daar is geen lammeke zo zoet,
Mijn klein, klein dochterke, mijn bloed!
Ik hef je op de okselkes...
Gent!
poëzie
4.2 met 12 stemmen 2.492 Gent!
Vol klinkt uw naam,
Kort als een daad, vast als 't cement
Van Vlaandrens wezen en zijn faam.
Vechtstad, in heel de wereld staat,
Voor goed en kwaad,
Geen burcht van koppigheid opeen
Als in uw oud stout steen.
Eeuwen zijn meegeperst
Door elke muur, door elk gewelf.
Als ooit dit ...
Geen luid geluid
poëzie
4.7 met 6 stemmen 1.711 Geen luid geluid, geen luid geluid
De winter vriest de vreugden uit.
Maakt grond en sneeuw en harten hard
en al de bomen zwart
De hutten staan zo kil en stil
alsof haar elk gesloten wil
daarbinnen dringt de koude maar,
daar uit de dodenbaar
Gebogen hoofds, vereenzaamd droef
Een moeder die...
Konijntje
poëzie
2.8 met 4 stemmen 2.447 Konijntje kan zijn oortjes stellen,
Konijntje kan zijn oogjes schuinen,
heeft al zeven springgezellen
om te hollen op de duinen.
Langoor, Schuinoog, Huppelbeentje
droomt nu in zijn eentje.
--------------------------------------
uit: Onze baby's (1920)
De winter
poëzie
2.8 met 11 stemmen 2.518 De Winter komt met wind en kou.
Mijn rode beuk ziet woest.
Ik weet wel wat me troosten zou,
als iets mij troosten moest.
Ik weet wel wat verheugen zal
wen alles keert tot smart:
der schone liedren peerlenval,
klaar op mijn hart!
-----------------------------------------
uit: Het boek de...
Sinte Klaas
poëzie
3.2 met 5 stemmen 1.847 Wees brave, broerke, brave,
Ons kloefkes staan gezet:
Het ene bij de kave,
En 't ander onder 't bed.
't Zijn wortels in en raapkes,
Wel zes of zeven gaapkes.
Wees brave, of weet-je niet
Dat Sinte Klaas ons ziet?
Bid zoetekes, met zusje,
De heilgen tabbaardman,
Heel koes gelijk een mus...
Ik ben van de buiten
poëzie
3.4 met 13 stemmen 2.714 Ik kreeg van mijn ouders,
Van ieder mijn part
Van vader mijn schouders
Van moeder mijn hart
Ik vocht om mijn stuiten
Met zuster en broer.
Ik ben van de buiten
Ik ben van de boer!
Bij d'eigenste pachter,
Eerst koeier, dan knecht
Mijn klakke van achter,
Mijn hoofd immer recht
Zo dien ...
Heerszuchtigen
poëzie
3.5 met 19 stemmen 2.070 Heerszuchtigen, die vrede uit uw harten sluit,
aldus spreken de volkeren uw vonnis uit:
Gehuicheld, ontheiligd uw liefde voor recht,
de leus die gij roemt, de bede die gij zegt!
Is uw heil ons heil, uw nut ons nut?
Zijt gij zout in ons brood of een staak in onze hut?
Wat dienst is uw dienst en...
Liefste, kom uit
poëzie
4.5 met 2 stemmen 1.574 Ria spreekt:
Liefste, kom uit,
de harde stenen uit.
Voel mee de teerheid van het kruid.
Hoor, is 't de merel, die daar fluit?
Bloemen, bloemen!
Ze blinken blank en rood en geel.
Een zacht viooltje ontluikt de steel.
Laat staan, er zijn er nog niet veel.
Zie, de linde,
levend goud om...
ZOMERGOD
poëzie
3.8 met 10 stemmen 3.196 Het dorp, het veld, de vruchten,
Bezield, bezonnestraald,
Op landen en op luchten
De zomer zegepraalt!
IJlt tegen, blijde scharen,
De goudgelokte vorst,
Met bloemen in uw haren,
Met bloemen op uw borst.
IJlt tegen,
Hem tegen,
Met zang en groet,
Die weelde brengt en zegen
En liefde in 't...
Teer liedeke
poëzie
3.2 met 24 stemmen 3.302 Niet altijd kan het hart zijn pijn
Als wellust dragen.
Er komen dagen
Dat onze liederen zuchten zijn.
Dan, zo het regent om ons huis,
Wij zien het stromen
En droevig dromen
Van bloesemleed in dropgeruis.
Doch morgen zullen wij misschien,
Juist om het droppen,
Wat schone knoppen
Gelijk...
GOEDE VRIJDAG
poëzie
3.2 met 12 stemmen 4.826 Ik zag Hem op zijn kruis, gelaten en verduldig,
Met nagelen door zijn hand, en doornen in zijn hoofd;
Bloed stroomde langs zijn oog gebroken en verdoofd;
Hij stierf voor uwe schuld, en voor de mijne, onschuldig!
Ik heb opnieuw bemind, daar 'k weder heb geloofd!
Ik weet, mijn zonden zijn zo z...
Oorlog teistert
poëzie
3.5 met 24 stemmen 2.699 Oorlog teistert. Alleroorden
Loert de dood op buit.
Krachtigen schrikken, heiligen moorden,
De wereld roeit haar eigen uit.
Arbeid, armoe, ziekte en zorgen
Verdwijnen voor de éne angst.
De dagen duren, de nachten langst;
Wat brengt de morgen?
SINTERKLAAS ZAL 'T AVOND KOMEN.
poëzie
3.2 met 16 stemmen 2.592 Sinterklaas zal 't avond komen,
Sinterklaas, de mijterman,
Recht uit Spanje komt hij an
Heeft de kortste weg genomen.
Rijdt al wat hij rijden kan.
Trouw bezoekt hij alle wijken,
Sinterklaas, de mijterman,
Denkt aan Grietje, denkt aan Jan
Komt in ieder huisje kijken
Houdt er stil met zij...
DE GILDE VIERT
poëzie
3.5 met 12 stemmen 2.044 De gilde viert, de gilde juicht!
Wat zit gij daar en blokt en buigt nog over uwe boeken?
De wijsheid ligt maar in de kan,
Die ze elders zoeken wil, die kan, doch laat hem, laat hem zoeken.
Het beste biertje lust hem niet, het liefste liedje sust hem niet,
Het mooiste meisje kust hem niet,
Ho...
De bietebauw
poëzie
4.0 met 36 stemmen 8.981 Kleine, kleine stouterik,
zoudt ge moeder tergen?
Wacht ik zal hem roepen, ik,
uit de zwarte bergen.
Grijp, grap, grimmeland,
zonder lip of zonder tand,
Grijp, grap, grauw!
de bietebauw!
Hoor hem, met zijn berenkop,
op de deuren bonzen.
Krak! Hij kruipt de zolder op,
oei, oei, oei, de o...
DIE ARME WALEN
poëzie
4.2 met 13 stemmen 1.840 Daar is iets aan 't verandren
In Vlandren.
O wee die arme Walen!
Zij moeten voortaan
Hun koken en braân
Betalen.
Daar valt niet meer te pluimen,
Daar valt niet meer te schuimen;
Zij moeten Vlaandren ruimen,
O wee!
Gebruikten de Walen hun fijn verstand,
Zij lieten in Belgie de boel in ...
Moederke alleen
poëzie
3.8 met 13 stemmen 2.280 Wie zal er ons kindeke douwen,
En doet het zijn moederke niet?
Wie zal er zijn dekentjes vouwen
Dat 't schaars door een holleke ziet
Kleine, kleine,
Moederke alleen,
Douw-douw-douwderideine;
Kleine, kleine
Moederke alleen
Kan van uw wiegske niet scheên!
Wie zal naar ons kindeke kijke...
Meer van deze schrijver...
