biografie: Robert Anker
Rengert Robert Anker [Oostwoud 1946 - ....]
Anker studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam; hij hield zich aanvankelijk vooral bezig met toneel. Hij debuteerde als dichter in De Revisor. Zijn officiële debuut is 'Waar ik nog ben' (1979): een bundel poëzie waarin hij op zoek is naar inzicht in de zin en samenhang van de werkelijkheid. Deze thematiek wordt later in Nieuwe veters (1987) en Goede manieren (1989) uitgebreid met het thema van het moderne leven in de grote stad. De versplintering van het ‘ik’ die het gevolg is van dat bestaan kan alleen opgeheven worden in de poëzie, en zelfs daar leidt het tot een elliptische en verbrokkelde syntaxis. Anker ziet zichzelf in dat opzicht verwant met Bert Schierbeeks Het boek Ik (1951). In 1983 is hem de Jan Campertprijs toegekend voor de bundel Van het balkon (1983) en de Herman Gorterprijs 1989 voor Nieuwe veters.
In 1992 verscheen De thuiskomst van kapitein Rob (proza) waarvoor hem de Bordewijkprijs 1993 werd verleend. In 1994 verscheen de verhalenbundel Volledig ontstemde piano en in 1998 de sleutelroman Vrouwenzand, over de roerige democratiseringsjaren die hij als student in Amsterdam had meegemaakt. Over zijn poëticale opvattingen schreef Anker in Olifant achter blok (1988): een reeks stukken die eerder in tijdschriften verschenen.
Inzendingen van deze schrijver
15 resultaten.Vergeetkist
gedicht
3.5 met 24 stemmen 
10.963 Ik vond in de beroemde boekenkist op zolder
Een telefoonboek waar jouw naam nog in stond
Snel dichtgeklapt maar zoals de snelle stofjes
Die ontsnapten aan het zonlicht zo kolkten
Mijn gedachten om je stralende naam en om
Je gapende gestalte waar die zijn kon
In de tijd en natuurlijk heb ik toc...
Heimwee naar mijn dochter
gedicht
2.5 met 2 stemmen 5.176 Nu je terug bent want nu ik mijn dochter
terug heb want nu je terug bent gekomen
(waar was je wie ben je wat was je)
maar nu je terug bent nu heb ik je zo
verloren en heb ik mij zo beschadigd
aan jouw aanwezigheid zonder jezelf
nu je schrille gestalte in volle emotie
verdween mis ik je dochte...
Heimwee naar Coldplays tweede
gedicht
2.3 met 39 stemmen 15.734 Begon de streving van het leven uit gemis
in de opmaat van een stralende eentonigheid
werd ons een pijnlijk groot geluk beloofd
als de grote drieklank soms bij Schubert
wij stegen met het bloed op naar een hoofd
in het bruidsveld van de waarheid waar je
op de pijngrens van het zijn alleen staa...
Op de halte
gedicht
2.8 met 8 stemmen 2.161 Omdat de tram niet komt maar wij nog steeds niets zien, verhevigd.
Dat er om de hoek een pand gekraakt, een buurvrouw zingt,
een oude man een kind dat huppelt aan zijn hand oversteekt,
deze vogel deze mooie brievenbus geraakt heeft – liefde, liefde.
Maar hier brandt de wereld veilig in een kra...
Seigneur?
gedicht
3.5 met 4 stemmen 9.441 Dit is het laat seizoen. Mijn boom
draagt van zijn bloei de vruchten,
maar geen plof in gras die ruimte
maakt, bereikt mij achter het glas.
Ik dacht toch wel dat ik het was.
Het is voorbij. De dagen zijn op orde.
Herinnering zwerft als ziekte door het...
Nee
gedicht
4.8 met 124 stemmen 10.388 wij gaan godverdomme geen lijkrede schrijven voor elkaar
met grinnikende anekdotes, pijnlijke verzwijgingen
de elegie van weer gevonden, later toch verloren maar
wij laten ons niet kisten, het was een GOED leven
dat wij gaan begraven met een MOOIE begrafenis, nee
grijnzend groeten wij elkaar to...
Alles gefilmd
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.752 Dit zijn de schoenen van een man die als je zegt
hier zijn je schoenen zegt daar zijn mijn schoenen.
Denkt: mijn bloemen, mijn bloeien in de wereld.
Hij reist op sokken voor zijn huis heen en weer.
Hij komt weer binnen en verplaatst zijn schoenen.
Is hij die lieve man die met de kinderen pr...
Heimwee naar de zandhoek
gedicht
2.7 met 3 stemmen 4.188 De liefde wast de tijd
de liefde hangt de tijd te drogen
de liefde plooit de ongestreken tijd
om het lichaam van de liefde
en groeit tenslotte uit de tijd.
Wij deden onze kleren uit
en alle dingen werden nieuw aan ons
in het rusteloze licht aan de kade
klotsend klepperend met vlag en wimpe...
De schaatser
gedicht
3.3 met 3 stemmen 7.073 Soms vriest het weer zo helder
dat de schaatser die ik ben
de snaren van het ijs laat zingen
tot in de horizon van glas
aldoor beentje over door het glas
zoals ooit eerder altijd weer de metalen
zon achter de zilverbloemen op het raam
in mij doorstoot en mij hier fotografeert.
Meestal ec...
De auto ontdekt
gedicht
2.3 met 20 stemmen 7.177 De auto ontdekt,
in een korte boog de brug op.
Beneden op het dek
wuift de vrouw mij naar het midden
waar een stoet van schepen onderlangs mij gaat.
Open de ramen! Boordje los!
(close-up van rechtervoet en -pols)
‘All I hear is your gear’
Later kom ik bij mijzelf tot stand
aan e...
Het glas
gedicht
2.0 met 19 stemmen 8.518 De vrede vliegt te pletter op het glas
van de volksgezondheid
de salarisschalen
de huisvestingsvooruitzichten
het democratische gehalte van onze onmin
de nieuwe natuur.
Oorsuizingen? Hersenletsel? Oude natuur?
De vrede vindt de moker die hij nooit is kwijtgeraakt.
Achter het glas het woe...
Heimwee naar de dag voordat jij kwam
gedicht
3.4 met 14 stemmen 8.666 Ik was Abba al voorbij maar Abba haalde mij
in het was een jonge dag de dag voordat jij kwam
het was zo'n dag dat iedereen je aankijkt en gestalte neemt
en: bewogen de gordijnen in de deur er was geen wind
knikkend zakte iets opzij een vloed een flakkering van licht
in het licht een zingend kl...
Met haar rugzak zwaarder dan een paard
gedicht
2.0 met 24 stemmen 21.016 Met haar rugzak zwaarder dan een paard
om stuitert desondanks zij de trappen op en af
woont in abstracte lessen voor een toekomst met
haar gierende vriendinnen wild gearmd naar de wc's
een wijle daar valt zij in een aandacht voor haar oogopslag
haar rozenmond in de beheersing van haar hoofddoe...
De zon daalt, wij hebben ons verinnerlijkt in ons bootje
gedicht
2.8 met 24 stemmen 15.459 De zon daalt, wij hebben ons verinnerlijkt in ons bootje
en varen zoet vereenzaamd in een landschap
waarbij ik roei en jij met elegante handslag het water
in het water schept opdat wij zinkende niet zinken
in het water waar zo pas zie ik omkijkend land was
en ver voor mij op de kant was de kind...
Iemand van ons [9]
gedicht
2.6 met 41 stemmen 15.928 Als wij op de steenweg lopen
zegt iemand van ons kijk
het gras is twee kontjes hoog
zeiden wij vroeger
waarop wij hem onmiddellijk
staande houden hoezo vroeger
kijk om je heen man
wat ontbreekt er aan ons heden
aan onze toekomst
aan onze tijdelijkheid?
-----------------------------------...
