biografie: Roland Jooris
Jooris, Roland
Vlaams dichter en publicist (Wetteren, 1936). Studeerde Germaanse talen te Gent en werd leraar Nederlands en Engels te Lokeren. Debuteerde in 1956 met de in eigen beheer verschenen bundel Gitaar. Eveneens in eigen beheer verschenen de gedichten van Bluebird (1958). Beide bundels staan nog in het teken van de experimentele dichtkunst. In zijn latere poëzie zal hij steeds meer afstand nemen van deze poëzie en een grotere nadruk leggen op eenvoud en realiteit in een poging werkelijkheid en gedicht te laten samenvallen. Opvallend is dan ook dat hij in zijn verzamelbundel Gedichten 1958-78 (1978) geen enkel gedicht uit de eerste twee bundels heeft opgenomen. Een hoogtepunt in zijn werk vormt de bundel Het museum van de zomer (1974), waarin een ontwikkeling naar romantisch realisme valt waar te nemen.
Behalve poëzie publiceerde Jooris vooral over moderne beeldende kunst. Als woordvoerder van de Nieuwe Visie-beweging, met kunstenaars als Roger Raveel, Renier Lucassen, Raoul de Keyser en Etienne Elias, schreef hij teksten voor catalogi en essays voor literaire tijdschriften. Voorts ontstonden uit de samenwerking de zgn. `schilderij gedichten'. In 1976 kreeg Jooris de tweejaarlijkse prijs voor poëzie van De Vlaamse Gids en in 1979 de Jan Campertprijs voor Gedichten 1958-78. In 1981 werd hem de Prijs van de Vlaamse Provincies toegekend.
Inzendingen van deze schrijver
20 resultaten.Density
gedicht
3.0 met 21 stemmen 
8.783 Nevel. Zeg
nu niets.
Veel is verzwegen.
Weinig is veel.
Amper beweegt
het woord amper
in de wind
die nergens is.
Zeg nu niets.
Veeg niets uit.
In hetzelfde vlak
van de avond. Waartegen
nauwelijks en nergens.
--------------------------------------------------
uit: 'Het museum van d...
Scherpte
gedicht
2.8 met 62 stemmen 18.757 Scherpte
snijdt verbazing uit,
het oog kleurt open
wat het tegenlicht
verhult, de dingen
zijn zichzelf, ze
staan voor niets
dan taal, hun raadsel
is verheldering die zich
met dichtheid vult.
-------------------------------------
uit: 'Als het dichtklapt', 2005.
MOEDERTALIG
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.384 Dit opnieuw te spellen
uit te spreken, dit
uit krampachtigheid vandaan
naar vingers grijpen, taal-
springen, klankstoten,
letterlallen, dit likkende
liplezende, hortende
dit allereerste
onverstaanbaar hulpeloze, dit
stameldichtende dat opgekropt
stampt in het gedicht: een hunkering
na...
Eensklaps
gedicht
2.7 met 75 stemmen 63.221 Als een duif
opvliegt
neemt geen geluid
haar plaats nog in:
eensklaps
en wit
laat zij slechts
verte
in mij na
--------------------------------
uit: 'Gedichten 1958-1978'.
Sneeuw
gedicht
3.5 met 19 stemmen 9.121 Het wit.
Onhoorbaar is
het wit. Slechts
wat getrippel
van vogelpoten
heel omzichtig
in de bange
stilte van het
wit.
Onhoorbaar ligt
het wit in de
leeggeblazen ochtend.
Ik schrijf er
geen voetstappen
in.
------------------------
uit: 'Bladstil', 1977.
Zelfportret
gedicht
3.6 met 38 stemmen 15.889 Wat ongeschonden
in hem huist
het is geen zuiverheid
het is geen kind
dat met nog stompe letters
schrijft
het is een blik
die rauw en ongenadig
kijkt
het is wat tegenstrijdig
hem ontwricht
en dwingt
het is weerbarstigheid
----------------------
uit: 'Gekras', 2001.
Klee
gedicht
3.0 met 58 stemmen 13.160 Als een heimelijke kleur
wonen bij Paul Klee, en niets
meer zeggen. Een lijn zo zacht
door zijn lichaam voelen
en machinale diertjes
vol veertjes doen springen
tot een mijnramp van ontroering
ontstaat.
Impromptu
gedicht
2.4 met 10 stemmen 10.444 Het knoestig gerucht
van takken binnen de hoge
spiegel, in de korte
zon
de schaarse, grintloze
stappen
de parketvloer
het kille
stof
het potlood
de dag die hij vol
potloodstrepen
trekt
----------------------
uit: 'Uithoek', 1991.
Achtergrond
gedicht
3.5 met 61 stemmen 21.767 Afgewend
met zijn rug naar
het zijnde spaart hij
zijn stilstand in verstomming
uit
de avond tegemoet
de helderheid achter donkere
glazen, de opgooi van stemmen
binnen het afgelijnde, het doffe
leder dat men in het wilde
trapt
doelloos
staart de mens naar
wat hem inv...
Beeld
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.661 Hardheid glanst
Donkerte verzet zich
Weerschijn roept zwart
op: de maan zoekt
een rivier in de zwemmende
nacht
Het huis is vensterloos
De bewoners leven van
vergrendeling
In de bloemen
zijn de kleuren
vermengd en gesloten
in hun kelken
Ook de lippen
laten slechts vermoede...
Uitzicht
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 2.601 Mij toegeworpen
redt een verdriet
zich uit golven van
loshangend waaien
in een lawaai
van vers gewassen
wit
buiten adem
maak ik een sprong
in de uitgeputte diepte
van een opluchting
--------------------------------
uit: 'Het liegend Konijn' 2012.
Eensklaps
gedicht
5.0 met 1 stemmen 4.164 Als een duif opvliegt
neemt geen geluid
haar plaats
nog in;
Eensklaps
en wit
laat zij slechts
verte
in mij na.
---------------------------
uit: 'Gedichten 1958-1978'.
Rauw
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 2.960 Poëzie
is wording die
blijft steken in de
rauwe, gebarsten
onhandige gaafheid
van het ongenoemde
haar voltooiing
is toeval, het stokkend
ongerepte uit haar krom
getrokken pen
poëzie
polijst niet wat
ze zegt, ze schuurt zich uit
in haar ontluistering
----------------------------...
Yardbird
gedicht
5.0 met 1 stemmen 3.677 ik zou die avondlijke
merel in mijn tuin op
een tak in een gedicht
willen zetten, maar waarom
zou ik, hij zit per slot
van rekening daar waar
hij zitten moet: in een
gedicht daarbuiten.
---------------------------------
uit: Gedichten 1958-1978, 1978.
Yardbird - o.a. erfvogel
De werkelijkheid van poëzie
gedicht
3.0 met 7 stemmen 2.739 Is het een uitgelopen
vlek, een godvergeten blad,
van inkt de opvlucht
in een pennentrek, een
vlezig prevelen
dat geen betekenis
ontbloot
zijn woorden
plots weer struikelblokken
in de stem, strompelt
de taal waar zij
van vliegen
droomt
--------------------------------...
Minimal
gedicht
4.1 met 11 stemmen 3.726 Vogel wipt.
Tak kraakt.
Lucht betrekt.
Bijna niets
om naar te kijken
en juist dat
bekijk ik.
-------------------------------------
uit: 'Het museum van de zomer', 1974.
Herfst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 933 2
het is stil buiten
omdat het zondag is
en najaar,
een duif daalt neer
op het braakliggend land
en kirt niet meer;
hoor je het licht zelfs niet
tussen het kreupelhout
aan de bosrand?
zwarte aarde, elektriciteit
loopt eenzaam door de lucht
langs bomen en velden
naar de hoeven de h...
EI
gedicht
2.8 met 23 stemmen 13.060 het licht
keert zich naar
binnen
waar het ei
ligt
op het witstenen
bord
in de afwezige
kamer
is enkel
schemer
niet te luid
-------------------------------------
Uit: 'Gedichten 1958-1978', 1978.
Een dorp
gedicht
3.5 met 13 stemmen 8.695 een dorp is een cirkel
met de hand rond een
kerk getrokken;
een duif is een zeer
eenvoudige luchtledige
lijn op een dak;
een voorjaar maakt natte
vlekken op het papier
van de lucht;
en kijk, dit is pas
werkelijkheid: straks
laat ik het regenen
op mijn gedicht
zodat het uitvloeit...
koud
hartenkreet
2.7 met 3 stemmen 1.507 eenzame jager
langs winterakkers
schiet de stilte stuk
