biografie: Simon Carmiggelt
Carmiggelt, Simon Johannes (Den Haag 1913 – Amsterdam 1987), prozaïst en dichter,
werd journalist en ontwikkelde zich tot een der meest vooraanstaande publicisten van Nederland. Hij was sinds 1946 vaste medewerker aan Het Parool en publiceerde hierin dagelijks een Kronkel (zijn pseudoniem als columnist). Zijn Kronkels getuigen van een scherp waarnemingsvermogen en een relativerende visie op het leven. Als realist ziet hij het leven zelden anders dan als een verrassende botsing van illusie en werkelijkheid. Zijn humor troost door de glimlach om het zonderlinge, maar stemt zeker niet alleen vrolijk. Het is vooral de ‘kleine man’ die zijn sympathie heeft en kinderen en huisdieren. Een keuze uit zijn Kronkels verscheen regelmatig in boekvorm.
Als dichter schreef hij in verwante stijl onder het pseudoniem Karel Bralleput; zijn verzamelde gedichten verschenen in 1974 onder eigen naam. Zijn werk is ook in Duitse en Amerikaanse vertaling een groot succes gebleken, hoewel men zich nauwelijks een Hollandser, zo niet Amsterdamser humorist kan denken dan Carmiggelt. In 1961 werd hem de Constantijn Huygensprijs, in 1967 de Amsterdamse Boekverkopersprijs en in 1977 de P.C. Hooftprijs 1974 toegekend.
Inzendingen van deze schrijver
9 resultaten.De vader
gedicht
3.0 met 21 stemmen 
13.150 Dit kleine prinsje, kraaiend, blij en rap,
is 't enig wezen in het aardse tranendal
voor wie hij in een afgrond springen zal.
Nu ja, maar stellig van een hoge trap.
Van vadertrots zwelt hem de weke krop,
want dit is nu toch 's levens suikerstang.
Hij sabbelt, maar het duurt niet...
Papa
gedicht
2.0 met 47 stemmen 24.652 Zijn dochter koos hem eerst als held.
Hij zonde zich in haar behagen,
totdat Freek Bolmans op kwam dagen.
Toen lag hij op de vuilnisbelt.
In wezen lag hij daar wel goed.
Zo'n man van achtenveertig jaar,
altijd gehoorzaamd door zijn schaar,
moet leren waar men liggen moet.
Maar hij ging...
In de trein
gedicht
3.0 met 106 stemmen 36.514 Bij Vught dacht ik: 'Hier is broer Jan gestorven.'
En 'k zag mijn vader, met zijn oud gezicht
rood opgezwollen, toen het doodsbericht
zijn late leven toch nog had bedorven.
Voor moeder kwam een eind aan haar pakketten.
Zij streed, zolang Jan zat, met eigen wapen,
stond aan 't fornuis...
Louter droefheid
gedicht
3.0 met 28 stemmen 10.687 Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen?
Een platte geest dronk nu een glaasje.
Maar ik ben een poëtisch baasje
en ga mijn weemoed in een versje doen.
Dat is het voordeel van mijn gave.
De burger kan zijn ei niet kwijt,
terwijl ik, rustig mijn neerslachtigheid
gelijk een paardje voor mijn...
De ster
gedicht
2.0 met 57 stemmen 15.983 De ster strijdt moedig tegen 't vet,
dat haar contracten bibberig besluipt
en zachtjes naar haar lieve konen kruipt.
Zij houdt dieet en gaat naar bed.
Duur is de roem, eet zij het eraan af?
De mensheid roept: 'O kijk, daar staat ze.'
Toch is zij maar een heerlijke melaatse,
want waar ze...
DE SECRETARESSE
gedicht
2.0 met 64 stemmen 17.226 De hese toonaard van haar 'ja meneer,'
doet hem zijn brieven onbekookt bekorten.
Wat ook aan zijn ethiek mag schorten,
hij is gehuwd en stelt zich nog te weer.
Haar zoele blik drijft spanning in zijn post.
En 't brievenboek legt zij zó innig neer
dat haar elektrisch haar hem zacht en...
EEN GOED MENS
gedicht
3.0 met 55 stemmen 19.107 Als knaap was Karel bij de welpen.
In 't honk zei de akela: 'Kleine krullenkop!'
Hij ruimde altijd al zijn rommel op
en thuis ging hij dan ook nog moeder helpen.
Zo groeit men op tot een rechtschapen man
en wordt getrouwd door een gespierde Lien.
Zij was niet...
Verliefde reiziger
gedicht
2.0 met 48 stemmen 13.142 In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken.
Zij at haar visje en zijn hart werd warm.
De zoutpot gaf hij haar met blijde charm'
en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken.
Zijn lieven thuis geraakten in het duister
want in zijn knieën kwam een oud gevoel.
Hij schertste...
Verliefde reiziger
gedicht
3.0 met 23 stemmen 16.609 In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken.
Zij at haar visje en zijn hart werd warm.
De zoutpot gaf hij haar met blijde charm'
en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken.
Zijn lieven thuis geraakten in het duister
want in zijn knieën kwam een oud gevoel.
Hij schertste wervend...
