biografie: Willem de Merode
1887 - 1939
[Spijk 1887- Eerbeek 1939]
De Mérode was de dichtersnaam van Willem Eduard Keuning, naar de balletdanseres Cléo de Mérode. De literaire handboeken noemen hem de belangrijkste Nederlandse protestants-christelijke dichter uit de tijd tussen de beide wereldoorlogen.
Hij was onderwijzer te Oude Pekela en te Uithuizermeeden, waar hij les gaf aan de gereformeerde school van 1907 tot 1924. In 1924 werd hij veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf wegens te intieme contacten met jongeren. Hij weigerde een openbare schuldbekentenis en verloor voor drie jaar zijn onderwijzersbevoegdheid. Willem de Mérode trok zich terug in eenzaamheid om zijn trauma te verwerken. Zijn dichterschap hield echter stand en na heel wat moeilijkheden lukte het hem een bescheiden bestaan als schrijver op te bouwen. Het conflict tussen godsdienst en seksualiteit beïnvloedde zijn werk in sterke mate. In zijn latere werk is ook de mystiek een van zijn thema's. Hij schreef ca. 2300 gedichten waarvan de helft tijdens zijn leven gebundeld werd in 24 bundels. Hij was medewerker van diverse literaire tijdschriften.
Werk:
- Gestalten en stemmingen (1915)
- Aanroepingen (1917)
- De overgave (1919)
- Het heilig licht (1922)
- Het kostbaar bloed (1922)
- Kwatrijnen (1923)
- Ganymedes (1924)
- De rozenhof (1925)
- De donkere bloei (1926)
- Claghen (1927)
- De verloren zoon (1928)
- De lichtstreep (1929)
- De steile tocht (1930)
- Laudate dominum (1931)
- Langs den Heirweg (1932)
- Chineesche gedichten (1933)
- De stille tuin (1933)
- Doodenboek (1934)
- Kruissonnetten (1934)
- Kringloop (1936)
- De Levensgift (1938)
- Kaleidoscoop (1938)
- Hunkering en heimwee (1939)
Uitgaven:
- De wilde wingerd 1911/1936 (1936)
- Gedichten (1952-1953)
- Gedichten (1963)
Inzendingen van deze schrijver
163 resultaten.In vriendenkring drink ik de gouden wijn
poëzie
3.5 met 6 stemmen 
1.149 In vriendenkring drink ik de gouden wijn.
In eenzaamheid ben ik bedroefd en ween.
O arm aards dal, waar 't onbestendige standhoudt.
Het beste is hier: altijd dronken zijn.
-----------------------------------
uit: Omar Khayyam (1929)
Bedenk de korte duur van werelds tijd
poëzie
3.9 met 8 stemmen 1.626 Bedenk de korte duur van werelds tijd.
't Is onverschillig of gij lacht of schreit.
Straks eindigt alles, goed en slecht, vergeten
Is al uw treuren en uw vrolijkheid.
-------------------------------------
uit: Omar Khayyam (1929)
Kwatrijn
poëzie
3.5 met 6 stemmen 1.649 Beter een ketter wezen dan de leer
laf te misbruiken tot zijn eigen eer.
Beter alleen opklimmen naar de hemel.
De velen smakken met hun ladder neer.
---------------------------------------------------
uit: Nalezing VII (1926- 1928) Kwatrijnen
Ik heb u lief
poëzie
3.5 met 16 stemmen 3.394 Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn!
Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen,
En door mijn denken komt met vlagen dwalen
Van liefdes volkslied het oeroud refrein.
De meisjes zingen 't in de maneschijn
Met brede slingers wandlend langs de wegen,
Zij roepen 't iedre donkere jongen tegen:...
VOORJAARSVERWACHTING
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.774 Wiegeliedje
poëzie
3.6 met 14 stemmen 2.766 Slaap maar,... slaap maar,... slaap,
Zag je 't witte schaap
Niet van uit de hemelweiden
Door het venster binnenglijden?
Kijk, je kleine bedje is vol
Zachte witte hemelwol.
Droom maar,... droom maar,... droom,
Dat je aan hemels zoom
Zelf als schaapje danste, en speelde
Met de Herder, die ...
Wij weigeren geen bitterheid
poëzie
3.8 met 13 stemmen 1.951 Wij weigeren geen bitterheid
wij zijn niet bang voor schande en nijd.
Als Gij ons hart maar aan wilt nemen,
O God, die wijs en heilig zijt!
--------------------------------
uit: Kwatrijnen (1923)
SLEDEVAART
poëzie
3.7 met 10 stemmen 1.718 Herinnering aan vrijdagmorgen,
28 dec. 1923
Dit is het laatst geluk geweest,
Dat u en mij op aard' verbindt:
Een sledevaart door sneeuw en wind,
En dit geluk gedenk ik 't meest.
Er was geen leven en geen tijd.
Onder een hemel van ivoor
Gleden wij stil de stilte door
Der smetteloze o...
Benedictus
poëzie
3.3 met 10 stemmen 2.325 Gezegend, die de rozen doet
Onder Uw lach ontluiken
Aan de verbolgen struiken
In glans van sneeuw en bloed.
Gezegend, die de vogels hoedt,
En lokt een schuwe zinger
Heel teder op Uw vinger,
En wekt het nestend broed.
Gezegend, die der kinderen schal
Bij 't spel met bikkel en met bal
O...
U zien
poëzie
4.6 met 9 stemmen 3.070 Of Gij niet hoort, toch schreeuwt mijn hart
Nachts angstaanjagend donker in,
Of mij niet eindlijk een begin
Van troost gewerd.
Ik heb Uw pand, ik heb Uw woord!
Wat baten beiden
Als Gij niet hoort,
Of luistert zonder medelijden?
Zijt Gij nu ver, of dicht nabij?
Mijn handen tasten
Het du...
Triestig
poëzie
3.7 met 26 stemmen 2.875 Ik denk: zo zal het later misschien zijn:
Jij hebt een huisgezin, een vrouw en zonen,
En ik zal nog als nu heel eenzaam wonen,
En deze eenzaamheid is als een wijn
Die men aan zieken schenkt om te versterken.
En nu en dan zul jij mij troosten komen
En mild je kracht in mij doen overstromen
En ...
NAZOMER
poëzie
3.5 met 13 stemmen 2.655 Weinig schone dagen
Zijn ons nog gegeven.
Laten wij de hemel vragen
Om gelukkig leven:
Nachten wit van dauw,
Die laat optrekt,
En als water zonnelauw
Langs ’t gewas lekt;
Om bezonken klaarte
In vogellied en bruine sloot;
Vruchten vol zoete zwaarte:
Ons blozend brood;
Om groene le...
Berouw
poëzie
3.3 met 18 stemmen 2.230 In de schemer het angstige luistren
Naar de wind, die waait om de huizen.
Van de wilgen stuiven de pluizen,
Wit in de regen van 't duister.
Ver weg het bedwelmend bruisen
Van de zee: haar vage geluiden
Eentonig, versmelt met het ruisen
Van het bloed, zo warm en duister.
In het duistren ...
Ik vrees zijn spelen in de drukke straat
poëzie
4.6 met 14 stemmen 1.804 Ik vrees zijn spelen in de drukke straat,
En zijn aanbidlijke onvoorzichtigheden.
Ik ren hem na, en ben niet eer tevreden,
Voor, wild en willig, hij zich vangen laat.
Hij groeit, en alles wat zijn stem verzwijgt,
Zie ik in schaduw om zijn ogen trekken,
Wanneer zijn leden krachtiger zich rekk...
De dikzak
poëzie
3.4 met 17 stemmen 2.529 Hij is van boerelijke bloede.
Zijn vorm, zijn inhoud en gewicht
Verscheen reeds menigmaal in ’t licht,
Want reeds voor eeuwen ging zijn vroede
Geslacht dezelfde landstreek rond
En schatte peerden en percelen,
Het zwoegend grauw, ’t graan op de delen,
Luidruchtig van gemoed en mond.
Hi...
De pottenbakker
poëzie
3.3 met 7 stemmen 2.315 Hij vormde een kom, en hij verhoogde
De ronde randen, en een buik
Boog zich naar boven, en hij boogde
Haar buigen in, en zag de kruik
Slankhalzig en met edel welven
Van lippen, en haar schone mond
Was lachende; want hij was zelve
Zo gul als zij, zo diep van grond.
Maar zonder aarzlen of be...
Ik heb zo vaak…
poëzie
3.3 met 7 stemmen 1.404 Ik heb zo vaak, wanneer de schemer hing
Over de grachten en de hoge bomen,
Dicht aan het raam gedrukt zitten te dromen,
Waarlangs het lichten aarzlend nederging.
De kleuren en de lijnen van elk ding
Verdwenen in het wazig-witte dromen,
Dat, uit het stille water opgekomen,
Voor ’t vochte r...
Pinksteren
poëzie
3.8 met 16 stemmen 3.166 O Geest, toen Gij ternederkwaamt
En voor hun oog gestalte naamt,
Doorzonk de hemel ademloos
Een stille witte vlammenhoos.
Boven hun lichaams donkre zuil
Verscheen een zacht bewogen tuil
Van licht, en glinsterende gleed
Het neder langs hun schamel kleed.
Hun mengelmoes van woorden vaal
K...
SNEEUWDAG
poëzie
3.9 met 9 stemmen 1.779 Is dit Gods nieuw wereld? Pijnend licht
Liggen de velden voor mijn zwak gezicht.
Mijn hoofd is duizel-ijl, zo kort genezen
Van aardes zware druk, doods kille vrezen.
En overal is horeloos bewegen.
Gestalten waden stil de blankheid tegen
Der vijvers, in hun kristallen vreê,
Als Gods doorlucht...
In vriendenkring
poëzie
2.8 met 11 stemmen 2.586 In vriendenkring drink ik de gouden wijn.
In eenzaamheid ben ik bedroefd en ween.
O arm aards dal, waar 't onbestendige standhoudt.
Het beste is hier: altijd dronken zijn.
--------------------------------------
uit: Omar Khayyam (1929)
DIT WAS EEN DAG
poëzie
3.8 met 12 stemmen 2.856 Dit was een dag van heimelijk begeren,
Van sterk verlangen en verholen lust.
Nu wordt het avond, nu komt de rust.
En Gij zult tot mijn stiller harte keren.
Zoals een vogel wegduikt in zijn veren,
Door ’t eigen trillend hart in slaap gesust,
Een ademende zachtheid, onbewust
Van alles wat z...
Oude dans
poëzie
3.3 met 15 stemmen 2.106 Kalm verdeinen de motieven
Van de statig stille dans.
Gracieus gaan de gelieven
Door de klare avondglans.
Na 't adieu zweeft ieders ijver
Naar een nieuw ontmoeten heen.
Even, tussen maan en vijver,
Staan hun schaduwen alleen.
Even... en hun open zwijgen,
Aan hun glimlach nauw verwant...
PAASMORGEN
poëzie
3.1 met 23 stemmen 3.495 Hij was het graf al uitgegaan
Vóór ik Zijn dood bezoeken kon.
Een zwarte leegte in de zon
Gaapt de spelonk mij aan.
O wát ik hoopte in mijn verdriet,
Hij kwam mijn ongeduld nog vóór.
Maar, Die ik door de dood verloor
Vind ik ook levend niet.
De olijven met de lichte wind
Verzilvren...
DE ZALIGEN
poëzie
4.1 met 15 stemmen 2.929 De gele rozen lichten langs ‘t terras.
In diepe stoelen liggen zij te rusten,
De zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
De toekomstlozen; heel hun leven was
Een dringen naar de voorgeweten uren,
Waar alles eensklaps in vergeten is;
‘t Verwaait nadat het stukgereten is
Hun oud bestaan; en ...
gebedje
poëzie
3.6 met 10 stemmen 1.837 Och Here, kan 't Uw wille
Wezen, laat ons stille
Voor u zijn.
Misschien zou de pijn
Die in ons als wijn
Woelt , dan stille zijn.
Och, even,
Aan onszelf ontheven,
Och, even
Zich in U te begeven.
MIJN ZOON, GEEF MIJ UW HART
poëzie
4.0 met 17 stemmen 3.914 De zomernacht werd zwart,
Toen, zacht en duidlijk klonk er
Een klare stem door ‘t donker:
Mijn zoon, geef Mij uw hart!
Ik aarzelde... verward...
Was het de wind die zoefde?
En weer zei, maar bedroefder,
De stem: geef Mij uw hart!
Ik wrong mij op de grond,
Tot ik de woorden vond:...
De vermoeide tot zijn bibliotheek
poëzie
4.0 met 18 stemmen 5.225 Havens van schoonheid, woonplaatsen der wijzen,
Eenzame baaien, steden dichtbevolkt,
Zonnewoestijnen, poolland zwaar onbewolkt,
Hoogvlakte en diepzee, doel van jeugd en grijzen,
Heelal door mensenhand moeizaam gemaakt,
Chaos, geordend en tezaam gebonden,
Naar wetten, overtreden en geschonden...
AVOND-SCHOOL
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.421 Een enkle lamp werpt zijn armzalig geel-
Koperen schijnsel langs de kale muren.
Met wijd geopende oogen zitten heel
Scherp jonens naar het verre bord te turen.
Stoffige lege banken, waarop veel
Inktvlekken en ingesneden figuren
Werpen hun schaûwen langs de doffe deel,
Gesleten door het sch...
In de tuin
poëzie
4.0 met 15 stemmen 2.503 Gelderse rozen met hun koele
Ballen lichten de hemel toe.
Seringen waaien paarse zoele
Geurige schaduwen, gril en moe.
Aan tengre boompjes, haast nog schuil,
De witte zuiverheid der rozen;
Midden in hun half open tuil
Besluiten zij hun schuchter blozen.
In de doorgonsde donkerheid
Van ...
Haarlem VI
poëzie
2.9 met 8 stemmen 2.637 O aangezicht zo licht en stil,
Een goudenregen in April,
In gure tijd voorzegt gij zomer.
Gij hebt mijn dagen rijk gemaakt.
Ik, door uw goedheid aangeraakt,
Werd tot een godgeslagen dromer.
En dacht gij, dat ik u vergat,
Voor schoon gelaat in schone stad,
Belust verboden buit te werven?
Uw ...
Meer van deze schrijver...
