Alle inzendingen over overig

angst is het oogmerk van de harde witte schaal die het oog omgeeft angst verdwijnt in het papier wit als een duivenveertje…

moeten we blij zijn met in het nu te leven en hoe blij is de vraag zo’n abstract gegeven waaruit bestaat die beleving zo’n moeilijk te omschrijven gevoel zo persoonlijk en zo moeilijk te meten maar onderuit hangend in mijn eigen stoel in mijn eigen huis voel ik me goed valt blijheid te beleven warmte droogte behaaglijkheid vrede…

Hoogstens ikzelf snap wat ik bedoel, met jou zijn -- het misverstanden.…

Krachtermen springen wild rond in een grote wolk -- van bekvechterij.…

Missen wereld-wijd Vrouwelijk schoon in “Haar- Tooi” Mà Vlast mama’s Kant en Land Mare-Kronen indringende doornen Goudsbloem gesneden woorden Zuurdesembroden Besneden maretaktwijgjes Bomen die één-drachtig wuiven Maansikkels Graancirkels Dolmenkring Zen-introspectie bij ieders zin Rustig wiegelied meditatief Stille tijd ontdaan…

Dozen in de wind steeds achternagezeten -- schop na schop na schop.…

Je moet jezelf zijn, maar je valt niemand lastig -- anders mag het niet.…

Ik zal je helpen, pak het touw dat ik opgooi -- uit de diepe put.…

met dromen en denken verweven ja geen zeur, beuzeling of doordrammer geen erwtenteller noch geitenbreier een doener, een beslisser, een kijker dat is wat ik ben rijk fantaserend kleur ik de dagen met het ruim inlevend vermogen verken ik het palet van perspectief om eerlijk en creatief te handelen dat is wat mij bezigt met eenvoudige logica…

Soms hoor ik klokken luiden in de blauwe lucht -- blauwe luchtklokken.…

Alles wat je zegt tegen een ander, zeg je -- ook tegen jezelf.…

herinneringen soms goed, soms slecht maar hoe beleef ik ze echt is het recept vaak niet een eetlepel verdriet met een snufje melancholie een handjevol weemoed en een beetje nostalgie een theelepel gelach en een pan vol idealen die ik allemaal zag smoren in mijn eigen falen verder een sudderende wens om boven mijzelf uit te stijgen…

De ondervragers geven je een vergrootglas -- om jezelf te zien.…

Het museum heet Ministerie van de Zee -- Er is geen kust meer.…

NOMADE Waar je de wereld maar wordt ingezogen Daar is de maan je rijzend voorgegaan Haar achterzijde blijft in 't duister staan In 't nachtlicht wordt de aarde rond bewogen Haar schijnsel dat Eurazië belicht Siberië noordpool Galactica En Groenland Arctica America Daarop had eerder nooit een mens goed zicht Bezien wij nu de terranova…

Ieders weerwil wil alleen blijven, ongezien -- niet doen wat jij wilt.…

Je plan zegt: linksaf, oké, je voeten lopen -- en je slaat rechtsaf.…

We praten nergens over, we ruiken alleen -- naar dezelfde zeep.…

Telefoongesprek, over de locaties waar -- we zogenaamd zijn.…

ontelbare korrels op het wereldstrand duwen rollen verdringen elkaar in machteloosheid in blinde razernij stormen stenen naar het strand verstoren verstilde rust veranderen de structuur in wanhoop verkrampen de korrels lossen op in nietsontziende golven van brute macht tot de zwartste nacht het overneemt ontelbare korrels…

Er luistert niemand, dus is er geen censuur meer -- op de protesten.…

Mama vertelde me, als peuter, wat ik nu -- zou willen weten.…

Schaamte is bang zijn voor iets gewoons van jezelf -- dat nog geheim is.…

iemand trekt met kalk een lijn op de muur rond jouw lijf jij bent getekend verdwijning in het donker zonder schaduw een lege koffer in je hand bevend stapt je rechterbeen in de stroming van de ongewisse tijd iemand herkent je aan verstrooide kalkresten door je dunne witte haar…

Klim de ladder op en kijk om je heen, naast je -- wacht een slang je op!…

Als een deur geen deur is maar schilderkunstig oogbedrog dan waardeer ik dat nog maar schulden als erfenis of een romantisch huwelijk in 'Paris l'amour' dat mislukt zijn zeker geen dromen die ik uit wil laten komen De sprookjes houd ik liever in stand Dus wijs…

Voluit leven, steeds zoeken naar een evenwicht -- en mezelf vinden.…

Ik ben maar gestopt met dat dagboekschrift van mij -- want het klopt toch nooit.…

voorzichtig pak ik de doos met het nieuwe jaar ik draai de doos om en om bekijk hem aan alle kanten wat zal dit jaar ons brengen... ik til de deksel op en kijk nieuwsgierig naar de dagen die netjes opgestapeld in de doos zitten ik zie mooie, vrolijke, trieste en gelukkige dagen en zie ziekte, verdriet en blijdschap…

Fatum duldt geen uitstel zelfs niet voor de onsterfelijken onder ons Zeus ketent de held aan een rots de adelaar koning onder de vogels Kijkt hoog in de bergen uit naar de avond hij vliegt elke nacht Naar zijn hulpeloze prooi Prometheus’ geschonden lijf wat nu als Zeus Uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders…