Op Terschelling, lang geleden
in een grijs en ver verleden,
leefde een eenzame jonkvrouw.
In het zwart gekleed, in de rouw
om haar familie, verdronken
nadat hun schip was gezonken
tijdens een storm op de Noordzee.
Geen vloed bracht hun lichamen mee,
zij kregen geen ander graf
dan dat wat de diepte hen gaf.
De jonkvrouwe op haar kasteel…
Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Het zal je nooit verlaten
het verslavende
maar je kan het laten staan, gaan
zie dat elke keer als een overwinning
op het leven, op jouw leven
vier dat met de puurheid
die jij bent en wilt blijven
Blijf primair open naar jezelf
in ‘meetings en greetings’
zoek je (ont)spannende unieke ik
dan zoek jij vanzelf
de verbinding met die ander…
145
Bezig met laden