De oudste zag de sneeuw als een teer wonder
Ik neem het mee dacht ze, 't is zo bijzonder
't Is net een sneeuwklokje of madelief
Dat sneeuw een kleed is,
werd haar nooit verteld
Waaronder leed schuilt
dat onzichtbaar smelt…
Als voorzichtig het eerste morgenlicht,
Weerkaatst op bedauwde spinnenwebben,
De madelief en de vergeet-me-niet
Hun bloemknoppen nog gesloten hebben,
Dan zou ik willen dat ik bij jou was!…
zou de madelief een hekel
hebben aan de margriet
zou een merel een lijster haten?
De meerkoet en de waterhoen
kunnen hun ding aan de waterkant
best gezamenlijk naast elkaar doen
houdt de tortel die van
‘t hout angstvallig
in de gaten?…
Geluk,
Ik was er jaren naar op zoek,
Ik vond niet wat ik zocht.
Totdat ik gister wat voelde,
Op mijn schouder.
Ik draaide me om en zag,
Dat het geluk mijn leven
Zachtjes was binnengeslopen.
Juist toen ik het niet verwachtte...…
Iedereen is niemand
en toch Piet, Matz, Marie en Mohammed en Madelief.
Mijn hoofd is leeg. Mijn gedachten zijn op. Opperdepop.
Morgen zou het anders kunnen zijn. Laten we
dan naar buiten gaan. Maar dan echt met iedereen.
Met losse handen fietsen. Of beter nog:
op paarden de grens over galopperen. Harder,
harder!…
zweven
en neerdalen op een tak
waar ik zo weer weg kan vliegen
Lekker vliegen op m'n gemak
Als mens voel ik mijn beperking
Lopen schiet gewoon niet op
Als een postduif wil ik vliegen
Dat schiet toch veel vlugger op
Ik kan de wereld dan aanschouwen
vanuit een ander perspectief
met onder mij die drukke wereld
Met in een grasveld een Madelief…
bij het meer
die ene keer
een zwaan dobberde kalm
het water zo glad als een spiegel
de volle maan scheen
de wolken versluierden de maan
de wereld was stilletjes aan het vergaan
maar die zwaan
die blijft eeuwig
in mijn herinnering
bestaan…