Alle inzendingen over Mijdt

elkaar doch in de verte kun je 't eind al zien Van je zestig tot je zeventigste jaar vliegt als een ware sneltrein voorbij Grijzer en grijzer wordt snel je haar jij bent duidelijk ook niet krimpvrij Van zeventig tot het tachtigste jaar schiet als een marsraket door de tijd Je raakt een tikje met ‘t leven klaar terwijl je elke opwinding ook mijdt…

Van Moskou valt het nodige te zeggen Ontegenzeglijk is er heel wat mis Maar één aspect is alleszins te prijzen: Dat het in elk geval niet Emmen is Op doorreis, zo is mij althans bevestigd, Is het in Moskou ook niet al te best Doch bent u, wereldreiziger, verstandig Dan mijdt u Émmen driewerf als de pest Voorzeker heb ik meelij met eenieder…

'Mijn bladerloze schaduw mijdt het water' Ziezo hè hè, de eerste regel staat er. 'en speurt de witte angst van eeuwen later' Ga weg! Ga spelen met je transformator! Je ziet toch dat je moeder zit te dichten. 'ik wend mij af en doof mijn vale lichten ik heb 'tedúm tedúm' geweten' Dat vul ik later in. Na 't middageten.…

En er’s niemand voor haar problemen met baan, de studie en die vriend Dus loopt zij op haar eigen benen waarop ze staat, de kost verdient Maar soms zijn benen niet genoeg om de last van ‘t hier te dragen dan hangt ze liever in de kroeg mijdt spiegels waarin haar ogen vragen Ze heeft geleerd voor dit tentamen ze kent zichzelf, weet di’s een…

Geschreven op de muziek van het Vilja-Lied (uit de Operette 'Die lustige Witwe' van Franz Lehár) Er woont ene vrouwe In 't donkere woud Zij houdt niet van mensen Zij houdt niet van goud Zij leeft met de dieren Heel veilig vertrouwd Haar maan is van zilver Haar huisje van hout Op een dag kwam er een jager Zag haar baden in het meer…