Alle inzendingen over Myriam Bruyn

de diepste verlangens blijven vaak onuitgesproken. we vermoeden ze wel maar we horen ze niet. daarom zien sommigen soms overal spoken en anderen blijven , met een kluitje, verscholen in ’ t riet.…

sommige mensen spreken me oorverdovend aan. niet door hun woorden want die zijn geteld en afgewogen op een schaaltje als waren ze van goud. maar... hun daden volgen hen. zij hebben nog iets van die oude boerenwijsheid: woorden wekken maar voorbeelden trekken. misschien, onbewust ,zijn ze geïnspireerd op die oeroude bijbelse zinsnede…

te hete katten mauwen door hun nachtlawaai verliefden wakker.…

hebben we niet allemaal boter op ons hoofd? wie heeft de ander nog nooit een peen gestoofd? wie heeft zich nog nooit eens een keertje vergist? wie heeft nog nergens buiten zijn potje gepist? wie heeft nog nooit op de parking een auto geschaad? wie betaalde zijn rekening soms veel te laat? allemaal vragen die de laatste dagen op komen…

geen dag nog zou ik hem voortaan nog willen missen, hij die mijn leven kleurt en ergens uitzicht geeft. hij die mij buiten lokt om samen rondjes om te lopen, hij die in de buurt elk huis en zijn bewoners en daar ook al zijn bomen kent. hij blijft voor mij in touw de brave,zachte knuffelbeer, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat:…

zijn hele leven lang werd hij van 't kastje naar de muur gestuurd, door iedereen gepest, gesodemieterd en geplaagd. toen ook voor hem, zoals voor iedereen, het onvoorzien einde langzaamaan kwam naderen, werd hij als zondebok de woestijn der vergetelheid in gejaagd. geen kat keek daar nog naar hem om, moederziel alleen is hij…

het beste naar boven halen wie het beste naar boven wil halen mag nooit te vlug tonen dat hij, en hij alleen weet, waar abraham de mosterd haalt. wie dan met een te scherpe tong oordeelt over te botte mensen geven die hem zelfs met hoge rente meer dan het dubbele pond.…

op mijn verjaardag 2 maart 2011 probeer ik de klein menselijkheid van sommige volwassenen "dichters" ik noem die meer "splijtzwammen" of nog erger "ver-wijd-eraars" die ze me gisteren nog, rancuneus,ongekuist,vanuit de hoogte met veel hollandse bombarie onder de gordel gaven, te vergeven. vandaag, omringd van vrienden en gelijkgezinden…

is het dan zo moeilijk eens één keer per jaar een extra-complimentje te geven? gewoon eens lief en gemeend te zeggen: ik vind je tof! of ik heb je graag? gewoon door eens een extra schouderklopje of een warmere zoen te geven? waarom vinden mensen dat slijmballen-gedoe? een siroop-aan-de-baard-smeren-parodie? waarom krijgen ze zelfs…

wie als vrouw de draad verliest, daar is de man thuis meteen de klos. ook omgekeerd: waar de man elders liever garen spint en daar zijn klos achterlaat, die kan thuis nog moeilijk naaien.…

als alles in 't honderd dreigt te lopen en je alleen nog door leugens de waarheid wil kopen, kijk dan diep in jezelf: blik in je ziel of puur in je geest. vraag je daar af: waarom werd ik nooit mens? waarom wou ik mij nooit voor de anderen veranderen? waarom blijf ik voor iedereen dat woest, vernietigend, wild beest? waarom bouw…

op de beesten af: homo homini lupus. als lieveheersbeestjes bladluizen melken daar kijkt niemand van op, dat is de gang van de natuur! als merels op hun beurt die kevertjes vangen, beleeft niemand de angst van zijn leven, die vogels moeten nu ook eenmaal eten. als torenvalken die merels proberen te verschalken om hen naar de andere…

vooral latopa's koesteren nog volmaakter oma's eigen bloed.…

als woorden niet langer meer woorden zijn maar enkel nog schaduw van wat ooit is geweest, als de pit is verdwenen enkel de lege schaal nog rest schort er dan niets aan de geest? als een ja verwatert tot een ja-maar, of nog erger tot een ik weet het nog niet of laat maar voor mij is dat al heel lang voorbij! droogt dan de bron…

als witgekalkte graven door dubbel spel in hoge nood geraken, verliezen hun begeesterende woorden al hun praal en macht. de hemelse boodschap verwordt dan tot een duivelse comedie die elke rechtgeaarde burger straks uit 't diepste van zijn hart veracht. als hoge heren zich tot een seksslaaf willen verlagen geraken ze door hun dubbel…

tijd is kostbaar daarom zo gezocht en moeilijk te vinden om dan meteen vrij te maken voor mekaar. daarom prijs ik die vrienden die mij in een zee van tijd in- en meevoelend op verhaal laten komen. vooral dat laatste heeft ook zijn tijd nodig.…

ik ben ik en niemand anders. met mijn eigen kwaliteiten en nog meer fouten. toeval of berekend gepland. gekend, bekend of ongekend. bemind of onbemind. geliefd of gehaat. bejubeld of verguisd. afzonderlijk of uitzonderlijk. gedwee meelopertje of bewust,gedurfde pottenbreker. dat hangt allemaal af van alle…

mensen moeten missen die je duurbaar zijn omdat zij jou hielpen dragen door goede en kwade dagen zorgt nu voor ondragelijke pijn. hun stem nu nooit meer horen klinken, die zo vaak zei: jij bent mijn toeverlaat! tijdens die vele jaren, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat mijn moed begint te zinken. 'k ben een gebroken man. maar…

laten we samen bij het begin van deze prille lente, na wekenlange mist van twijfel,wantrouwen en onbegrip, na maanden van koude-kak-drukte en kille verbeten kilte mekaar eindelijk opnieuw recht in de ogen zien, niemand hoeft gezichtsverlies te lijden. we hoeven niet langer de verdorvenheid, de domheid en de zwakheid te promoten. maar…

levenservaring leert mij dat er nooit op aarde een definitief eindpunt is. nergens sta je voor eeuwig tegen de muur. niemand kan je voor goed kisten, hoe hij ook probeert. geen mens kan je voor altijd monddood maken. overal is er een uitweg,hoe smal of moeilijk ook. ieder, zo gezien of verwacht, eindpunt wordt dan het beginpunt van een…

horen we niet liever overal en altijd de loftrompet weerklinken, dan: je hebt twee linkerhanden! met jou wordt het weer niks! wanneer word jij nu eens eindelijk wakker! altijd bakt jij het bruin! zoals jij er één bent vind je er dertien in een dozijn!?…

't was doodstil op het kerkhof dat barstte van leven in forsythia,prunus en magnolia. in een grote kring stonden kleutertjes rondom de kleine witte kist bij het pas gedolven graf voor hun speelgenootje. terwijl dat kistje langzaam zonk zong cécile dion :vole, vole,vole! een leeuwerik schoot tierelierend als een pijl de hemel in.…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de wintertijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te meer helend het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur om wat wij ooit lieten mislopen opnieuw goed te maken.…

wat een verrassing! jongen, kom binnen! wat ben ik blij dat ik je eindelijk nog eens springlevend zie. ik hoor je af en toe wel aan de telefoon, maar zien en voelen en kussen is toch veel warmer nog! bloed van mijn bloed wat doet dat me goed! je komt als geroepen, mijn jongen. al is het dan totaal onverwacht. je bent hier, dat weet…

klim nooit in een boom om een vis te vangen. ga nooit in zee om noten te slaan. je vindt geen draaiorgel in gewijde kloostergangen daarvoor moet je beter naar de walletjes gaan.…

ik lees het in je ogen, ik hoor het in je stem. jij loopt op regenbogen, je bent verliefd op hem! hij is voor jou de ware, zo sterk en stoer en trouw in woorden en geboren de droom van elke vrouw. de toekomst rolt breed open voor jullie allebei geloof en blijf vast hopen: ware liefde gaat nooit voorbij!…

wie moeilijk te vangen blijkt wordt door de niet-vissers gerespecteerd om zijn eerlijk gedacht en ijzeren wil, daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige, op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten een niet te vangen gril.…

wie nooit de tourmalet per fiets heeft beklommen moet zwijgen over gemakkelijk als een fluitje van een cent! wie nooit het kanaal overzwom om in dover aan land te gaan zwijgt best over ;klein bier voor een echte vent! wie nooit de ten miles heeft gelopen weet niet hoe diep je daarin soms moet gaan. maar... wie altijd nog één…

wie moeilijk te vangen blijkt wordt door de niet-vissers gerespecteerd om zijn eerlijk gedacht en ijzeren wil. daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten, door de roddeltantes beladen met alle zonden van israël en door de goegemeente uitgespuwd of als een zondebok de woestijn…

constructiefouten horen nu eenmaal bij de schepping! lachte de man met twee linkerhanden en zonder benen in zijn rolwagen op het gemeenschapsplein. relativeren is echter niet iets voor deftige heren in driedelig maatpak. moet je trouwens harde zakencijfers wel kunnen interpreteren als de bonuspremie de hoogste betrachting is…