Alle inzendingen van joz.le bruyn

moeders vergeten zichzelf, zo worden ze dan: onvergetelijk!…

ik proefde jouw zoenen als honing jouw woorden dronk ik als wijn jouw armen bouwden een woning waarin ik geborgen mocht zijn jij streelde steeds weg al mijn zorgen jij koesterde mij teder en zacht door jou geloof ik vandaag nog in morgen jij schonk mij hoopvolle kracht. jij werd de zon in mijn leven jij bleef mijn zilveren maan ook…

moeder, ik kan je niet meer volop in de bloemen zetten waarvan jij zo ontzettend hield. ik kan alleen een kaarsje voor je foto laten branden en dankbaar denken aan die blije dagen waarop jij mij toen van ganser harte dagelijks hebt bezield. jij hebt mij hoopvol leren kijken naar een nieuwe morgen waarop alles veel lichter en minder hard…

mensen, geen twee zijn dezelfden. je hebt ze in alle soorten: blije, droevige, brutale, gelukkige, arme, rijke, fuifnummers en pilaarbijters, koplopers en lantaarndragers, tafellspringers en wezels. geen mens is zo gek of hij heeft een goede trek. ik begin , eindelijk, opa te snappen, die zegt: de mensen maken de almanak en…

in vlaanderen loopt elke viriele man meer gloeiend heet door de winnende goal van boussoufa of de zoveelste spannende ritzege van gilbert dan door een teder gedicht van herman de coninck of een oproerkraaiend vers van remco campert. zal in nederland, noch in frankrijk anders zijn. ook zij hebben hun gevierde sporthelden, die hun…

waarom noemt men mijn broer ,piet, verkeerd omdat hij verzot is op mannen? waarom wordt mijn zusje door kerels begeerd omdat ze steeds bruist van wilde plannen? waarom wordt elke gastarbeider bestempeld als lui die enkel van ons komt profiteren? waarom geven blanken te vlug de brui aan kleurlingen die zich té weinig generen? waarom…

ik ontmoet mensen, die altijd rotsvast zeker zijn vooral over zichzelf. mensen die bij elke zin die ze neerschrijven drie uitroeptekens plaatsen en bij elke zin die ze uitspreken verwaand er aan toevoegen: daar ben ik zeker van, hier neem ik geen letter van terug! ik ontmoet mensen ontmoedigd en ontredderd, mensen die aan alles en iedereen…

ze zeggen dat hij verder leeft in mensen om ons heen die met een groot hart kleine dingen doen en daardoor anderen weer helpen op de been. ze zeggen dat hij verder leeft in woord en in gebaar van vredestichters onderweg die steeds klaar staan voor mekaar. ze zeggen dat hij verder leeft in mensen van de buurt die door hun paasvreugde…

geen groter plaag dan onverschilligheid tegenover alles en iedereen. uitdrukkingen als: ze doen maar.... het kan me geen reet schelen... daar breek ik mijn hoofd niet over.... verraden die niet een hart van steen? moeten we die afgestomptheid met zijn allen niet vlijmscherp en onverzettelijk bevechten? hoe komt er anders nog…

we blijven hakketakken dat drijft ons in het slop en lost dit bakkeleien ooit wel een donder op? dat durf ik te betwijfelen, want we blijven op ons stuk. daardoor zakken we al maar dieper weg in 't moeras van ons eigen ongeluk!…

mijn vader hij sprak alleen maar gevleugelde woorden. soms bleven die hangen aan de hoogste takken van de populier. daar glommen ze als kermisballonnen en kleurden mijn leven vol zwier. nu nog vallen ze soms als rijpe vruchten in mijn schoot dan proef ik: mijn vader is ooit wel gestorven maar voor mij is hij lang nog niet dood.…

wij geven hem uit handen en hopen dat hij leeft bij u, god vol erbarmen, die rust en vrede geeft. niet dieper kan hij vallen dan in uw vaderhand. bij u leeft hij nu zalig, vrij in 't beloofde land. wij willen heden vragen aan u , die met ons treurt,: leid ons door droeve dagen het leed heeft ons verscheurd. gij blijft de tranen drogen…

neem nu dit jaar de lente alles schiet een maand vroeger op dan voorheen. na één nacht pronken de jonge linden vol lentegroen om zich heen. amper is het halfvasten en het geel van de paasbloemen verdween. half april overal geuren de meiklokjes en lokken bijen en mensen in bosjes bijeen. merels en meesjes azen hun jongen,…

leven is hopen het komt wel terecht want ik maak alles nieuw heeft ooit iemand gezegd. door jullie hoofd, je handen en hart bouw ik een toekomst waar vrede steeds lacht. leven is dromen dit alles wordt waar als we van harte delen steeds met elkaar vreugde verdubbelt verdriet wordt verkleind mensen helpen mensen overeind…

een doodshemd heeft geen zakken! waarom zijn wij er dan altijd zo op uit om ongevraagd iets van de anderen te pakken, terwijl we juist daardoor nog meer vergroten onze aardse buit?…

sneeuwklokjes luiden nu luid strenge winter uit, zachte lente in.…

constructiefouten horen nu eenmaal bij de schepping! lachte de man met twee linkerhanden en zonder benen in zijn rolwagen op het gemeenschapsplein. relativeren is echter niet iets voor deftige heren in driedelig maatpak. moet je trouwens harde zakencijfers wel kunnen interpreteren als de bonuspremie de hoogste betrachting is…

wie moeilijk te vangen blijkt wordt door de niet-vissers gerespecteerd om zijn eerlijk gedacht en ijzeren wil. daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten, door de roddeltantes beladen met alle zonden van israël en door de goegemeente uitgespuwd of als een zondebok de woestijn…

wie nooit de tourmalet per fiets heeft beklommen moet zwijgen over gemakkelijk als een fluitje van een cent! wie nooit het kanaal overzwom om in dover aan land te gaan zwijgt best over ;klein bier voor een echte vent! wie nooit de ten miles heeft gelopen weet niet hoe diep je daarin soms moet gaan. maar... wie altijd nog één…

wie moeilijk te vangen blijkt wordt door de niet-vissers gerespecteerd om zijn eerlijk gedacht en ijzeren wil, daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige, op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten een niet te vangen gril.…

ik lees het in je ogen, ik hoor het in je stem. jij loopt op regenbogen, je bent verliefd op hem! hij is voor jou de ware, zo sterk en stoer en trouw in woorden en geboren de droom van elke vrouw. de toekomst rolt breed open voor jullie allebei geloof en blijf vast hopen: ware liefde gaat nooit voorbij!…

klim nooit in een boom om een vis te vangen. ga nooit in zee om noten te slaan. je vindt geen draaiorgel in gewijde kloostergangen daarvoor moet je beter naar de walletjes gaan.…

wat een verrassing! jongen, kom binnen! wat ben ik blij dat ik je eindelijk nog eens springlevend zie. ik hoor je af en toe wel aan de telefoon, maar zien en voelen en kussen is toch veel warmer nog! bloed van mijn bloed wat doet dat me goed! je komt als geroepen, mijn jongen. al is het dan totaal onverwacht. je bent hier, dat weet…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de wintertijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te meer helend het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur om wat wij ooit lieten mislopen opnieuw goed te maken.…

't was doodstil op het kerkhof dat barstte van leven in forsythia,prunus en magnolia. in een grote kring stonden kleutertjes rondom de kleine witte kist bij het pas gedolven graf voor hun speelgenootje. terwijl dat kistje langzaam zonk zong cécile dion :vole, vole,vole! een leeuwerik schoot tierelierend als een pijl de hemel in.…

horen we niet liever overal en altijd de loftrompet weerklinken, dan: je hebt twee linkerhanden! met jou wordt het weer niks! wanneer word jij nu eens eindelijk wakker! altijd bakt jij het bruin! zoals jij er één bent vind je er dertien in een dozijn!?…

levenservaring leert mij dat er nooit op aarde een definitief eindpunt is. nergens sta je voor eeuwig tegen de muur. niemand kan je voor goed kisten, hoe hij ook probeert. geen mens kan je voor altijd monddood maken. overal is er een uitweg,hoe smal of moeilijk ook. ieder, zo gezien of verwacht, eindpunt wordt dan het beginpunt van een…

laten we samen bij het begin van deze prille lente, na wekenlange mist van twijfel,wantrouwen en onbegrip, na maanden van koude-kak-drukte en kille verbeten kilte mekaar eindelijk opnieuw recht in de ogen zien, niemand hoeft gezichtsverlies te lijden. we hoeven niet langer de verdorvenheid, de domheid en de zwakheid te promoten. maar…

mensen moeten missen die je duurbaar zijn omdat zij jou hielpen dragen door goede en kwade dagen zorgt nu voor ondragelijke pijn. hun stem nu nooit meer horen klinken, die zo vaak zei: jij bent mijn toeverlaat! tijdens die vele jaren, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat mijn moed begint te zinken. 'k ben een gebroken man. maar…

ik ben ik en niemand anders. met mijn eigen kwaliteiten en nog meer fouten. toeval of berekend gepland. gekend, bekend of ongekend. bemind of onbemind. geliefd of gehaat. bejubeld of verguisd. afzonderlijk of uitzonderlijk. gedwee meelopertje of bewust,gedurfde pottenbreker. dat hangt allemaal af van alle…