Alle inzendingen over lightverse

Onweerlegbaar in bescheiden termen gaat ze liggen elk kwartier in schaars geklede wegen van het schaduwbeeld sta ik gedompeld in haar krijt, wat klinkt in onvoorzichtigheid te besluiten, want de gekozen draad ben ik weer kwijt maar zij draait er middenin, zij keert zich van de binnenkant naar buiten , er bestaat geen enkele weerstand…

(Just one more for the road) Mijn moeder heeft het altijd al gezegd: ~Dat joch van mij groeit op voor galg en rad, hij houdt het nimmer droog maar altijd nat.~ Door niets en niemand is dat ooit weerlegd. Mijn moeder ja het mens had groot gelijk: Toen ik de luier uit ging was ik acht, dat is dus zes jaar later dan verwacht, wat neerkomt op…

In ’t dennenbos daar woonde bij een put vrouw Jansje in een scheefgezakte hut te samen met haar ouwe kater Piet in arremoe, maar klagen deed ze niet. Ook woonde er in ‘t bos een goede fee -de elfjes noemden haar ons Tante Gré- zij was met Jansjes eenzaamheid begaan, en ging daarom een keertje bij haar aan. Dus Greetje kwam bij Jansje…

(een jeugdherinnering) De smart door haar mij aangedaan ontneemt de moed tot verdergaan, het leven kan ik niet meer aan; dit zijn mijn laatste uren. 't Gemoed weegt zwaarder nog dan lood en in dees grote zielennood wens ik mezelf alleen maar dood. ‘k Zal haar mijn rouwkaart sturen. Maar zwelgend in dit groot verdriet, bedenk ik dat…

Zijn schamel wiegje was een houten kratje, hij kreeg van huis-uit nog geen stuiver mee Zijn moeder had niet eens een port’monnee en vaak ontbeerde hij zijn droog en natje. Hij groeide op tot man en wist van wanten, het zaken doen dat lukte hem voor twee en alles liep gesmeerd wat hij ook dee; zijn saldi groeiden aan, van alle kanten. Maar…

Door velen wordt ze aangeduid als zijnde het flamoesje Dat klinkt aanmerk’lijk aardiger dan botweg klamme dot Of bruter nog dan spreekt men van een kleffe druipsteengrot Veel vriendelijker is dan toch weer muisje dan wel poesje Hans Teeuwen houdt het op een natte la of zure sloot Eenvoudig als hij is noemt Youp van ’t Hek haar domweg kut Het…

Zijn strak getrimde groen gazon Is vrij van kruid en vreemde kleur Geen Madelief verspreidt er geur ’t Is maagdelijker dan een non Maar gister in de morgenstond -Hij zou net aan het sproeien gaan De tuinslang hing al aan de kraan- Lag daar die hoop met zwarte grond En dat werd niet getolereerd Dus zette hij een mollentang In ‘t midden…

Bladergoud van dekens markeren het verouderd bos wind in koperen regens, nevels beheersen de gedachten oktober spreidt z’n ziel in het eerste schrale licht, Schaduwen, nog begraven onder het natte mos, ze woelen als tentakels tussen wortels, hongerig naar voedsel wat de laatste zomer heeft gebracht, roerloos drapeert de mist zijn vitrage…

Je hebt een kat voor de gezelligheid, maar ook om muizen grondig te verjagen, voordat ze het behang aan stukken knagen of zich tegoed doen aan ’t velourstapijt. Zo niet bij ons, beken ik tot mijn spijt. De poes die wij met Kitekat behagen, verrekt het, zich als roofdier te gedragen en voert een onbegrijpelijk beleid: Ze gaat de tuin in om…

~Mijn jongste zoon is een verstandig kapelaan Hij weet het antwoord op de meeste levensvragen In zijn parochie wordt ie op de hand gedragen Men spreekt hem dagelijks met Weleerwaarde aan~ ~Mijn oudste zoon bestiert de hele kerkprovincie Hij woont in Utrecht want daar is ie kardinaal Maar ook in Rome kennen ze hem allemaal Hij wordt door…

Van Eierdam valt niet zo veel te zeggen: Alleen dat er de kippen prima leggen. En dat heeft weer ontstellend veel te maken met kloeke hanen die de klok rond waken. Maar komt de klok er ooit eens stil te staan dan is het met de leg voorgoed gedaan. Men heeft daarom een hoge ambtenaar bevorderd tot Stads-Klokkensleutelaar. Hij moet dag in…

Er was er eens een dichter die maar niet goed kon onthouwen of hij vanuit de man schreef, of veeleer vanuit de vrouwen. Dat maakte hem van streek en deed hem menig maal benauwen, zodanig dat de twijfel aan zijn geest begon te knauwen. Het viel hem reuze zwaar steeds bij zijn versjes te bepalen: ~Moet ik hier nu de borsten of de ballen bij gaan…

Wanneer het duin des zomers vol konijn is krijg ik vanzelf een eindejaargevoel. U snapt niet helemaal wat ik bedoel: Ze doen me altijd denken aan de Kerstmis…

“Acht min zes, dat was toch drie? Of was het nou… ik weet het niet… die rottige dyscalculie… ik krijg het nooit onder de knie want rekenen, verklap het niet, doe ik niet op machinerie, maar liever op uw empathie.”…

Hij staat in de vitrine, mooi in ’t zicht Ooit schoot ik met hem menig hemellicht Vandaag de dag heeft niemand hem meer nodig Door satellieten werd hij overbodig Maar steeds als ik het instrument zie staan Waan ik me midden op de Oceaan…

~Ik ben beslist geen anti-Islamiet - al zijn ze voor geen stuiver te vertrouwen en zeer bedreven in het hoofd afhouwen - maar in ons land moet ik die gasten niet. Dan noem ik en passant nog de Koran: die roept slechts op tot haat en grove moorden van naastenliefde rept hij geen twéé woorden. Hoe eerder des te beter dat ze gaan. Maar islamieten…

Jantje zag een vechtspin hangen Als een Deense dog zo groot Dacht ~die engerd wil mij vangen~ Jantje schrok zich welhaast dood. Toen zag kleine Jan zijn vader Staand onder de pruimelaar En hij riep ~Papá kom nader Want mij dreigt een groot gevaar. Wilt u mij behulpzaam wezen Stuur die griezel dan toch heen Ik vrees hier met grote vreze…

Het was een stille nacht in ‘t Weensewoud waar Mozart in zijn eentje liep te dwalen. Hij dacht aan sprookjes, sagen en verhalen bedekt met spinrag, vele jaren oud. Al was het somtijds niet zo heel vertrouwd -er zaten rovers die je bruut bestalen bij nacht en ontij in het Weensewoud- toch liep hij moederziel alleen te dwalen. Zacht hoorde…

“Ik weet nog heel goed dat het zeer doet,” sprak tegen haar kuiken, ma meerkoet, “maar langzamerhand weet je zeer goed dat het zelfs voor jou echt een keer moet, dus ga uit mijn nest met wat meer spoed, wees een grote koet en creëer moed want ik wil nu plaats voor nog meer broed.”…

Ik zag je schrikken geheel ontkleed van al die strikken je zag me sjansen zoals het scheen ik had nog kansen je liet me voelen want mensen weten voor open doelen ik hoorde roepen omdat je dacht dat ik moest poepen je liet me weten diep in jouw web dat jij moest eten ik kon niet weg ik zat verpakt en jij liet scheten jouw…

Zo langzaamaan wordt het te gek voor woorden dat ouwenelen over Zwarte Piet. Verbleekt zijn kleur of blijft ie als grafiet hangt straks nog af van de regeerakkoorden. Geert Wilders, juist, die politiek gestoorde -gebukt gaand onder boosheid en verdriet- die laat het eerdaags niet bij enkel woorden, nee hij stelt daden rond de Zwarte Piet.…

Het gaat toch door zo las ik in de krant dat Zwarte Piet de schoorsteen moet verlaten, compleet met roe en gard en versjes want die zijn te ouderwets qua tekst en maten. Het marsepein dat blijft, net als fondant en over zwarte drop wil men gaan praten. Taaitaai mag wel zo las ik in de krant maar Pieter zelf die moet het feest verlaten.…

De snelle trein die mij door ‘t leven jaagt loopt op een vaste tijd vrij van vertraging met ongekende vaart zonder bevraging of mij die barre snelheid wel behaagt. Ik had het jaren lang niet in de gaten hoe snel de trein me door het leven reed ik was nog jong en had van tijd geen weet bemat het leven met de ruimste maten. Maar nu met rimpels…

Als knaapje moest hij steeds zijn speelgoed delen, dat zorgde meest voor oeverloos verdriet maar voelde hij zich weleens onbespied, ging hij alleen met schep en zandvorm spelen. Zijn neefje die dat nooit heeft kunnen velen, werd dol van drift als Samson merken liet zijn speelgoed niet met hem te willen delen en schoot dan vol met agressief…

Al honderdvijf maar hij hoeft nog niet dood. Lichamelijk valt er haast niets te klagen, de geest vertoont geen sporen van vervagen en ‘t libido is ook verrassend groot. Hij neemt zelfs Mien de thuishulp op zijn schoot die hem met regelmaat zit uit te dagen. Bij hem verveelt ze zich nog lang niet dood: drie keer per week, nee haar hoor je niet…

Als knaap ben ik er meermaals voor gezwicht om ’s nachts wanneer ik lag te hanewaken mezelf tussen de liezen aan te raken totdat zich er iets fier had opgericht. En fantaserend in het schemerlicht bedacht ik allerhande wulpse zaken die ik vooreerst wel diende mee te maken voor ‘k zeggen kon: ~ Ik ben als man gesticht.~ Maar op een dag, ik…

Onlangs heeft hij een eega uitgekozen die sprekend op zijn wijlen moeder lijkt. Haar blik heeft iets van dat meedogenloze die vrouwen krijgen als de tijd verstrijkt en liefde niet veel meer wordt dan een pose, ontdaan van gloed; en hoe je ’t ook bekijkt, er ook geen kans is op metamorfosen waaraan de maat van schoonheid wordt geijkt. Hoe…

Ik heb me nooit zo ziek gevoeld als na het drinken van Yakult. Ik weet: ‘t is vast wel goed bedoeld en wetenschappelijk gestoeld. Maar bacteriën, hoewel gekoeld, hebben mijn darmen omgewoeld: dus alles door de plee gespoeld.…

Máximakanaal Den Bosch lekt Willem-Alexander van Oranje -ja inderdaad de baas van ‘t Koningshuis- leek indertijd in ~WATER~ aardig thuis maar nu blijkt: dat was niet veel meer dan franje. Want wat ik heden las is al te gek: ~’t Kanaal van Máxima blijkt danig lek.…

Een tochtdeur en een stoere wenteltrap die gingen op een dag eens hand in hand -niet naar het bos de heide of het strand- maar uitgebreid in Amsterdam op stap. De mensen in de stad lachten zich slap het tafereel was zeker amusant: Een tochtdeur en een stoere wenteltrap flanerend langs het Damrak, hand in hand. Carmiggelt die het ook zag…