Alle inzendingen over Menno

Voor mij nog geen hosanna van een overgang in het uitzicht te willen delen in gebonden tafelbloemen voor hun bloei; haast ingewijde handen knoppen draaien door aarzelend licht, alsof rozen beschrijvend raken aan de verandering ter groei.…

Het uiterlijk in een nieuwe tijd niet te ontkennen zal met recht van zegen eens jouw kant uit vallen; die stof uit vervlogen tijden jij knap voorbij zal rennen, de schoonheid van binnenuit geurende stof doet stallen.…

Je tegen de ontwikkeling en nog wat te doen weren zal het culturele klimaat vernieuwende inspiratie toelaten; je besluit het veranderlijke weertype de rug toe te keren, landelijk voorgoed te keren bekenden gewoon laat uitpraten.…

Ik kan je niet zeggen wat ik psychisch voor jou voel de leegte dan wel gewoon lucht of een ademslok; jij geen lucht voor mij, een wijnglas rond en koel, op te tillen en te voeren voor de twaalf slaande klok.…

Hoe kan ik door rakend onhandelbare zaken heen kijken als ik door zicht op ze de andere kant niet doorgrond; het is al moeilijk zat en met jou te gaan over lijken, wezenlijk te verstaan dat de mens eens rechtop stond.…

Je opgestoken hoofd in het open veld van onklare woorden straalt alsof de zon op de aarde over een bepaald punt; de opslag van intrinsiek materiaal ergens in verre oorden, het gezicht mij vooraf codeert alsof jij afstanden runt.…

Na het schoolexamen stelt men je altijd de hamvraag over hoe je het brood ooit denkt te willen verdienen; zo kan zijn dat de slager jou eens grijpt bij de kraag, er iets van bakt door in te hakken zonder uit te kienen.…

De onraad niet stilstaand af te schuiven op de maatschappij leert hoe of wie je bent in de schaduw van het duister; ondanks schaduwzijden elkaar kunnen overlappen zij aan zij, eens alleen zonlicht andere cellen streelt uit die kluister.…

Door in te zien wat menselijkerwijs voor het oprapen ligt laat je voorts bijdragend markant rijke ontdekkingen doen; een portefeuille met inhoud houdt een beloning in zicht, van iemand erna vertellend over gemiste kansen van toen.…

Je kan tijdens het elektriseren van muggen niets betuigen ter bevestiging van het liefde genieten wat volbracht; je wekker die zoemt evenals een mug het bloed zal zuigen, getuigenis ander vrouwtje met digitaal lichaam van kracht.…

Waar het raak lijkt gaan zielen bijna op in de metonymie zonder kunnende rijmen het Woord liefde binnen bereik; sacrament afspiegeling eenstemmig in plaatselijke harmonie, onder opmaak namens publieke opstand haalt men zijn gelijk.…

Zijn ziel, en zaligheid voor iets te willen verkopen, lijkt, een begin, een uiterst passende samenwerking. Die ziel was mij eens niet de ware voor het verlopen, waarlijk, het beginsel haalde door de juweliersterring.…

Ik, die het leven duizelingwekkend hoog doe beleven voel, bijgekomen, in de doeken gedreven. Die verlossing is mij warm: ontspannen en schijnbaar vrij sta in D'n Frater, ik afzonderlijk door te geven.…

Een dezer jaren bezig ik me voorts aan een zielsverband over te komen alsof een geluidloos solfege in ijdelheid; geen gevend persoon gegaan en gestaan waar dan ook beland, tot de evocatiefrase zich toont in het fenomenologisch feit.…

Sleurend leven onbuigbaar als spaken in draaiende techniek waar onder de draaiende zon je cellen energie doen inslaan; technische ondergrond je pad verhoudt tot een malende wiek, net alsof je onder die vaste kronkels dan te ver zult gaan.…

Ik verdrink in de stroming van het kleurrijk genadeverbond als symbolisch wezen met koralen tot mijn geroepen richting; het geen genade wanneer de witte kaars zonder brandend lont, in ongenade het slappe koord voor een anker tot verlichting.…

In een verhaal gekomen fantaseerde ik mij een druk figuur zich door gedrukt zinspeelde op het afsteken van de loef; zo speelde ik volgens in op het vruchtgebruik en met vuur, toen men mij overviel het betaald zetten van de drukproef.…

Om wat voor redenen ik je spijtig ook laat gaan in vrijmoedige armoe daar je het leed verblinden kan; alleen op grond van ons fundament in de Edisonlaan, jouw zaklamp dan uitschijnt over een gebroken dakpan.…

Ik kan mijn leven niet indelen naar emotionele indrukken hoe verschillend ze ook zijn voor mij geen handgrepen; ik fiets met handen los van mijn stuur om zoveel stukken, het hoofd aan de vrouw tot functionele verplaatsing geweken.…

Laatst zat ik en met het oranje-gevoel in de trein naar een comic over onverwachte schetsen onder ogen; een zwarte mij opnieuw in de mystieke nacht deed zijn, onvervulde dromen haar even over mijn oranje bank gebogen.…

Je dagelijks op beduidende wissewasjes vast te pinnen in bijkomend bedekte termen van alles in de haak horen; diep niet te willen draaien alsof machines ergens binnen, in je hart je eens om riten uit de grote hoop naar voren.…

Zou ik ermee iets kunnen zeggen voor en tegen jou bedoeld legde ik de nadruk op wat als de waarheid eerder gezegd; juist klei wordt ook telkens vervormd na eraan gevoeld, eraan te geven wat ermee door kunstzinnige taal werd uitgelegd.…

Als de maatschappij zijn route niet tegen de triniteit stoot kan men hem eens zijn in het zicht van de behouden haven; dan aangekomen in leer ons maat met de langjarige jood, brengt de boodschaptoast aan een half verheven enclave.…

Wat natuurlijk voorbij lijkt aan het ziende oog onttrokken vanuit de zomerse natuur in vruchtbaar boeiende naijver; bevruchtend het gonzen van de ijverige bij biedt fokken, men bij het laatste etentje voerend de gonzende drijver.…

Het zou fijn zijn als ik me en met kracht kon omringen voor het wezen dat eens niets aan het toeval overlaat; fijne wolken voor Helios dan het overdrijven opvingen, aan een tempelingang tot beding mijn prejudiciele staat.…

Zij, door er alleen te zijn zich opgesteld, bloeit, gewapend, naar het dragen meegeteld. Dat brengt de materniteitkennis: gevoed bij herhaling vrucht laat, uit zijn ontwikkeling, men gelost tot moeder geheld.…

Ik kan uit eigen kracht moeilijk levendig om je geven als om jou heen op zichzelf staande zielen betalen; om anderen te geven laat ook al geen beloften leven, daar vroeg slaande klokken alleen eindjaarshoop ophalen.…

Waar de mens van uit zijn vrije wil op kan bogen is de grondslag van waar hij zijn keuzes maakt; ontdekkingen de occupatie onderhouden en vermogen, houdt de richting zich vrij aan het begin genaakt.…

Het aflopen van die plaat over Vietnam in vlieggeluid plaatst de toegift uit een zwarte merel over mijn dak; oorlog aanstaande laat vogels bijeen van steun verluid, gelijk uiteen zwermend als de vredesmars over het rak.…

Ik zag de grootste geesten van mijn generatie bloeden voor een opstand die niet kwam. Ik zag ze dromen tussen boekomslagen en ontwaken in de hel van tweeëntwintig steden, heilloos als het uitgehakte hart van Rotterdam. Ik zag ze zweren bij een nieuwe dronkenschap en dansen op de bodem van de nacht. Ik zag ze huilen om de ossen in de trams…