Doorheen de ogen der omwonenden
met dol de dreun erin der maatschappij,
LAIS wordt wet, zichzelf verschonende,
in ieders denken bijgezet en blij
en dwars door nijd en los van spijt, wordt zij
een vrij gegeven, zo straal en blakend
rein haar naam, haar faam is wereldbaken.
En in dit rijmgraf ligt wat levend was:
plooitjes en wat haren in het…
In de storm waarvan het oog is, stille
kern van het gebeuren, een vlakke hand
op het hout van de tafel, een kille
diepte in de blik op het rotte land
dat snakt naar wat er in de mens verzandt,
in het branden dat het stookt in haar lijf,
in het gemis waarin het staande blijft,
in de daad die aan elk woord ontgaat, staat
strak en klaar haar naam…
In de nare tombe van het bestaan
waar mufte heerst en van de nijd het kwaad
verzegeld met de letters van de waan,
geketend aan de regels van de haat,
komt plots weer leven vrij. Een vlinder laat
de wanden los, vouwt de vleugels open
en dat, wat niemand nog kon hopen,
gebeurt : het diertje komt bij hen terecht
en de code gaat in hen weer lopen…
De liefde is een rare lamp waar al
het donker zacht in glimt en glooit rondom:
schaduw maakt in haar klaarte vrije val
en waar de liefde liefde plooit rondom
de wantrouw als verzinsel wijkt alom.
Wanneer zij zelfs maar even heeft gebrand
brengt zij een zaligheid in ons tot stand
waarin beweging wordt tot werveling,
waarin de hand in hand na…
Wat doe je nou Frans...happen naar het baasje
Je weet...wie appels vaart die appels vreet
Bijt toch niet in de hand waaruit je eet
Want voor je ’t weet ben je straks zelf het haasje
Je babbelzucht kost je nog eens de kop
Een camera? Zet dan je mondkap op…
De zwaarte is het zwijgen van de steen.
Hemelblauw is hoe zwart in licht verstart:
onbewogen vliedt alles van ons heen
en ruimte laat slechts leegte in ons hart.
Dat onverschil daarbuiten maakt ons hard
en iedereen draagt maskers dag en nacht.
Het water waar de maan in straalt en lacht
de bleke bodem lokt, maar 't licht is koud:
LAIS is huiveringwekkende…