haast jaarlijks zich de wereld
alsof nadien geen tijd meer is
naar de ontmoeting van oud en nieuw
die liever wij vertragen
om tijd te nemen
voor terugblik en bezinning
stil staan willen wij
bij de vrienden in het leven
die ons en wij vieren
ervaren willen wij
de stilte die valt
door wie vertrokken
om vanaf de overkant
ons eeuwig te vergezellen…
jouw schouder
die jij ieder die jij kent zo graag gunt en geeft
niet te tellen kleuren van de mooiste regenboog
straalt jouw zonnigheid in onze tranen van gemis
alles wat jij achterlaat voelt als eeuwige mistral
die als jouw warme handen op onze schouders
ons door de seizoenen van het leven leiden blijft
zo blijf jij ons heerlijk en groots vergezellen…
Weet dat hoe wijd ook onze wegen wijken en hoever een afstand ons ook scheidt, mijn liefde jou zal vergezellen, je zal blijven koesteren in elke tijd.
Ga maar lief,
naar haar
die ik had willen zijn.
Het gaat je goed,
goed mens,
mijn liefde.
Kus,
je Valentijn…
Wat jammer dat die schreeuwers elke intocht vergezellen.
Bij ons was ‘t vroeger enkel feest, die intocht op tv.
De eerste keer dat Sint, zei babcia, met zijn Zwarte Pieten
bij mij thuis een bezoekje bracht, stond ik meer dan versteld
van dat pikzwarte Pietgezicht. Daar moest ik van verschieten.…
696
Bezig met laden