Alle inzendingen over Jan Terlouw

De dichter vertelde niet 't ware gevoel wat hem bezighield. De dichter probeerde te verwoorden wat hem bezielde. Dat kan in een kort of lang verhaal, maar ach, who cares, de ziel vraagt niet naar taal!…

Aan de zijlijn kijkt ze toe, blijft daar ook het liefste staan. Niémand krijgt haar ervan weg, sleurt haar ervandaan. Haast onzichtbaar stelt ze zich op, bijna verdekt, zo lijkt het wel. Want in het middelpunt te staan is niks voor haar, nee zeg, stel,dat de aandacht eens op haar afkwam. Ze staat niet graag in de belangstelling, is…

Onvermoeibaar, trok zij verder, met een grenzeloos vertrouwen, nooit van rusten nog gehoord, groeiende vechtlust zorgde ervoor dat zij het eindpunt haalde, op zichzelf.…

Ze was van ons, menselijk, lief, warm en vooral zo "gewoon". Ze was van ons allen, deed haar eigen zin, wars van protocol. Ze was van het volk, gewoon Koningin Juliana, we zullen je missen, zoals we álles missen, wat ooit van óns was?…

Je lijf, nát van zweet, kletsnat, gloeiend heet, onstuimig, bonkend, hart en hoofd, je dacht nee eigenlijk geloofd dat het je hartstikke koud liet. Maar hij wou, je moest het onderspit delven, tegen zo'n grote meerderheid kon je niet op, geveld door nee, geen zinloos geweld, dat gelukkig niet, gewoon knock-out geslagen door jawel…

Vandaag was ik in niemandsland raakte zó verloren in mezelf, liep van álles te doen, maar uiteindelijk kon niets me bekoren. Staren uit het raam, koffie koud laten worden, de telefoon als ie rinkelt, gewoon óver laten gaan. Dan komt manlief thuis en vraagt hoe was je dag vandaag, nog iets meegemaakt, nog iets gebeurd, was er nog telefoon…

Er zit een engel op z'n schouder, want hij glipt steeds door het net, komt nog nét niet onder een auto. Er zit een engel op z'n schouder, want hij duvelde van de trap en behalve dat ie dizzy is, mankeert ie niks, 't is net een grap! Er zit niet één engel op z'n schouder, er hangt een heel peloton op z'n lijf, want met ál die 'ongelukjes…

Wandelen op het strand, schoenen vol met zand, lopen in het bos, voeten vol met mos, glijden over water, zórgen zijn voor later...…

Niets wekt haar interesse op, kan haar nog bekoren, álles gaat toch langs haar heen, ze zit daar zó verloren. Haar handen rusten in haar schoot, dan weer dwalen ze, handen die ooit, nooit stil konden liggen, ze weet nu niet, wáár ze te laten. Net als haar hoofd, haar héle lijf, haar geest heeft dit leven al verlaten. 't Begin van…

Handen thuis, werd er vroeger geroepen, als je ergens aan zat, wat niet mocht. Afblijven, als je 't tóch niet laten kon. Kijken met je ógen, riep ik mijn koters altijd toe, als ze iets te gretig in de winkel liepen te grasduinen. Hánden op je rug, niet aankomen, láát dat, dat ál die kinderen er geen trauma aan hebben overgehouden is op…

Gedachten draaien in cirkels, de aarde in het rond, 'k wilde je één keer zeggen, wat ik werkelijk daarvan vond. Even gewoon tegen je aanleunen, praten zonder geluid te maken, begrijpen zonder woorden, één blik is genoeg, da's de aandacht die ik van je vroeg.…

De waarheid verzwijgen, is soms een beetje liegen. Begrip tonen is de leugen wiegen. De waarheid vertellen en begrip tonen, is jezelf van alle blaam verschonen.…

Geen ruggengraat, als je niet op je punten staat, geen doorzettingsvermogen, als je iets niet afmaakt, geen invoeling, als je de plank weer eens misslaat, geen geheugen, als iets weer eens langs je heen gaat. Maar dat je er bent, als men je nodig heeft, dat je de narigheid van de ander bijna meebeleeft, dat je luistert met heel je…

Ik zie je, door mijn gekleurde bril. Ik ruik je, zoals ik alleen maar wil. Ik voel je, zoals ik alleen je maar voelen kan. Daarom ben je ook mijn maatje, mijn mopperkont, MIJN MAN!…

Jullie aan de andere kant... Ik moet je wat vertellen want, 'k Bén er weer, 'k Ben weer thuis, heb jullie zó gemist... 'k Open de p.c., Zie ál die mail.... Hártverwarmend om zó te worden gemist. Maar.... Ik bén er weer, 'k Ben weer thuis, alhoewel geen 100%. 'k Bén er weer, de rest gaat vanzelf, want ach... álles went?!…

Ze heeft hem verlaten... kon het niet langer aan.... koos eindelijk voor zichzelf, een lange weg te gaan... Ze ademt de lucht in, diep...dieper, en weet, dit is de lucht van vrijheid, 't juk van moeten is ze goddank kwijt!…

Lichtvoetig dartelt zij, gelijk een vlinder van de één naar de andere man. Niemand die ze hindert, behalve zo nu en dan als blijkt dat de bloem waar zij haar zinnen op gezet had, reeds besproken was…. Dan volgt een vliegpartij die zijn weerga niet kent en gaat zij op zoek naar de volgende vent……

Je weet het wel, maar ja, dat hart he, dat maakt overuren, als je verliefd bent. Je weet het wel, dat het niet mag, verliefd worden op een getrouwde vent! Je weet het wel, maar die vlinders in je buik, die blijven fladderen, van links naar rechts. Je weet het wel, dus stop ermee, je wint het toch niet, dit gevecht. Je weet het toch, 't…

Over liefde wordt heel vaak geschreven, hoe we het samenzijn beleven, alleen háát ik het soms, uit de grond van mijn bestaan, want zeg nou eerlijk, zónder een strubbeling af en toe, is er toch niks aan?…

Leve de lol en lol in het leven hebben, dat wordt nu wel lastig, zonder een euro, maar ach, wat maakt het uit? We kwamen tenslotte met de komst van de euro ook al in de problemen, dus ach, wat maakt het uit? Allemaal gaan we achteruit, of het wat geeft, welnee, of je de zorg nog verder omlaag laat gaan, de pil uit het pakket, voortaan moet…

Er vallen stiltes, die er vroeger niet waren, gaten die je niet op kunt vullen, hiaten in gesprekken, je stokt in een verhaal, kan het niet meer afmaken, weet niet meer waar het over gaat. Ik denk, wat nu, wat moet ik nou, je verhaal afmaken, je hiaten opvullen, moet ik zeggen dan waar 't over gaat? Dan ineens trekt er een glimlach over…

Heeft u de krant al uit? Wat zegt u, of ik wanten heb? Nee, de kránt, heeft u die uit? Nee hoor, ik speel geen fluit! Gaat u mee wandelen met mij? Tuurlijk ben ik heel erg blij! Mag ik u eventjes wat vragen? Nee joh, je hoeft me niet te dragen! Welterusten, slaap lekker. Nee hoor, ik heb helemaal geen wekker! U moet op de zaal blijven, de…

't Spel wat óver is, is voorbij, je kunt 't ook óverspel noemen. 't Spel gespeeld door jou en hem, verdriet over liefde, die niet mag. 'k Had zo graag, 'k zou zo graag, ach, 't mag gewoon niet! 'k Zeg je maar één ding, je moet het met rúst laten. Een héél gezin gaat naar de knoppen, omdat jij en hij verliefd zijn! Dat hij ook van…

Rechtvaardig noemt men ons rechtssysteem, want iedereen heeft gelijke rechten. Hoe rechtvaardig is het dan als álles waar we voor moesten vechten, met de grond gelijkgemaakt wordt? De zorginstellingen, ziekenhuizen, ziekenfondsen, verzekeringen, pensioenen, álles moet worden aangepakt! Alles, behalve de gouden handdrukken, die laat men mooi…

Met een behoorlijke pijn in haar gewrichten, pakt ze d'r pen en gaat even dichten, de pijn zit namelijk niet in d'r hersenpan, dus doet ze wat ze al veel langer kan, ze zet d'r gevoelens gewoon op papier, dan maakt een beetje pijn niets uit, geen zier. Ze pakt een extra paracetamol, nee, niet teveel, dat wordt te dol. Om haar gedachten af…

Mijn Moeder is een sterretje, daar heel hoog aan de lucht, ze stierf heel lang geleden het gebeurde in een zucht. Mijn moeder is een lichtje, wat iedereen kan zien en bij een heldere hemel, kun je dat lichtje vast wel zien. Maar soms denk ik, ik wil geen sterretje, die zijn er al genoeg, ik zou zo graag mijn Moeder zien gewoon hier…

Zij wordt dement, beiden worden oud, om haar tóch nog bij 't gesprek te betrekken, stelt men haar een simpele vraag, waarop manlief bromt, stel haar toch niet zoveel vrágen vandaag! Hij kan 't niet verkroppen, de dementie van zijn vrouw, maar jee, wie kan dat wél? De kinderen worden ouders van hun eigen ouders, als ze teruggaan…

Waar moet het heen, waar gaat het naar toe, m'n beurs is leeg,saldo nihil, 'k ben al 't rekenen zó moe, 'k wou dat de loterij, hiér nou eens viel... De economie ligt op z'n gat, datzelfde gat wordt levensgroot, 'k heb het nú toch wel gehad, hoe bied ik nu toch weer het hoofd, aan de nieuwe maand met al z'n rekeningen, betalingen,…

Hé bajesman, gezellig hé, met zijn tweetjes in één cel, nou de papierwinkel is bedwongen, kan 't gelukkig dit keer wel! Maar bajesklant, wén niet tevéél aan die gezelligheid, met z'n twee, want voor je 't weet, zit je straf erop en gaat je celmaatje dán met je mee?…

Kom maar heel dicht bij me, leg je hoofd maar in m'n schoot, laat je tranen gewoon de vrije loop, verdrietig mag je best wel zijn, dat ben ik soms ook, dus kom maar heel dicht bij me, dan zoeken we bij elkaar de troost die we zo hard nodig hebben, kom maar heel dicht bij me....…