Alle inzendingen over de

De ochtend ontwaakt donkergrijs, spreekt schimmig van krassende kraaien in verkaalde boomtoppen, zwart als de nacht, van die forens die op zijn reis in de file wacht, van klagende ruitenwissers over tranend glas, eenzaam onderweg naar daar waar men wordt verwacht. Mijn hardloopschoenen staren mij aan, haast smekend,…

Ik vond laatst wat losse scherven van de oude tijd zij liggen her en der in mijn herinneringen verspreid. Die vaas van toen was nauwelijks nog te repareren de randjes waren te scherp, dat zou teveel bezeren. Sommigen spreken van scherven brengen geluk. Anderen denken dat wat kapot is, is vooral toch stuk Bij pech snijdt zo'n scherf je zelfs…

Zij denken slechts van zwart op wit, tellen hun muntstukken netjes in het gelid. Maar het gevoel, Ik schreeuw, wat je voelt! bij de kleur van een ander licht. Dat gaat over jou over mij, over ons over de identiteit van ons eigen gedicht. Dan spreek je niet van geld, bezuinigingen…

Z…

Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen van een huisje, een boompje, beestje en van kinderen, wel vijf! We dachten met de wind in de zeilen, niets dat ons kon verhinderen wij zagen een toekomst onder de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar uit een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook een storm dan moeten wij laveren in…

Het is jammer, het is de tijd het is niet anders het was als een thuis Wat over blijft is slechts de kou. En ik dan? Ik moet ook verder onthand, alleen, in de steek gelaten door jou. Het is jammer, echt jammer.…

Opzij, opzij! Voor jou geen tijd, de bolide brult wanneer zij rijdt. Zonnebril op, een wegwuivend gebaar, zij moet naar de fitness, dat akelige mens met dat geblondeerde haar. Opzij, opzij! Zij moet er door met de Iphone tegen haar oor. Opzij, opzij! Sorry madame, U vindt bij mij geen enkel gehoor. Tuuuuttuttutut…

Als een pijl in formatie vliegen zij, in alle openheid, hun tijd vooruit. Scheren over land over water naar de grenzeloze horizon, met een overstemmend geluid Zij gaan en staan naar waar het gras groen en sappig is daar ergens op Zuid, Vertrekken in het ledige luchtruim zij zijn vrij, dat zit hen onder de huid.…

Als een wolk verregent en de zon tegelijkertijd brandt, dan cirkelen druppels rood, oranje, geel en groen. Vervloeien blauw en indigo tot sprekend violet. Dan regent het kleur hand-in-hand. Het is die natuur, Het is het groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit. Het is, dat alles, in zijn verband. Het is, wij zijn…

G…

En wij trainden, op tijd en afstand, door weer en wind, met de klok in de hand. En wij droomden van gouden prijzen op de baan, in het bos, op de weg, van het kampioenschap van het land. En wij volgden trouw ons schema op de letter, op het gevoel tot soms wel over de rand. En wij liepen, wel iedere dag gingen ermee naar bed…

Kom Op tijd. maak tijd, geef het tijd, neem de tijd, alle tijd, altijd.…

En toen braakte hij plots alles uit, nam de benen, smeet met de deur vloekte tierend Gewraakte woorden kropen onder zijn huid. De muren trilden, schalden echo’s van dit naargeestige geluid. Daarna sprak de stilte ongemakkelijk, ongebreideld het was duidelijk ze sprak luid.…

Spieren raken opgebrand in kortademigheid beginnen te trekken, kunnen zich nauwelijks nog strekken en protesteren streng tegen deze ongelijke strijd met de oneindigheid. Het zijn kilometers als splijtstof van lichaam van geest. Vergeet dan toch de pijn, deze bakoven, van die man met de hamer aan het einde van het latijn Vergeet…

Aa…

Minuten groeiden uit tot uren, uren werden dagen, jaren geleden. De dagen weken en pas later tellen de jaren rollend over het plavei. Op het bankje halverwege met louter mijn lief aan mijn zij, rusten wij even. De wind slaapt, de lente ontwaakt, en het meer ligt er minuten lang weer rimpelloos bij.…

O…

Een e…

I…

He…

Grijs bleef altijd maar grijs tot de trein daar eindelijk was toen streepte grijs zwart Hij kwam, zag maar kreeg een valse start Geen mens die hem kon helpen.…

Ik vond laatst wat losse scherven van de oude tijd zij liggen her en der in mijn herinneringen verspreid. die vaas van toen was nauwelijks nog te repareren de randjes waren te scherp, dat zou teveel bezeren. Sommigen spreken van scherven brengen geluk anderen denken dat wat kapot is, is vooral toch stuk bij pech snijdt zo'n scherf je zelfs…

De dag blaast zijn laatste adem uit De nacht ontwaakt Minzaam streelt het maanlicht de silhouetten van het rustende naakt Maagdelijk witte lakens vleien geplooid langs de rondingen van jouw lichaam. Van verlangen bevangen branden mijn lippen, vervloeien dromen en werkelijkheid tijdloos Benevelt de smaak van zoete wijn de lucht, geruisloos…

Fi…

Een schilder een werk een teken van licht Het labyrint van taal Geboren: een gedicht…

Kon ik maar even weer baby zijn oorspronkelijk, ongemaskerd puur. En dat ik dan kon worden gewiegd door moeder die mij troost, mij liefdevol in slaap sust. Me knuffelt, me geruststelt, zegt dat het allemaal weer goed komt. Kon ik maar even leven zonder de zorgen van vandaag. Kon dat maar, even……

Onderweg naar jou buigt de weide voor de wind in golven van groen, van een van wilde bloemen verweven tint van de lente, van de zomer van de lach van een kind. Onderweg naar jou schijnt de zon voor de wolken de hemel blauw drijft het licht op de wind over land over water, overal ademt de lucht het vuur wat ons verbindt Ik kom er…

Ea…

D…

Da…