Alle inzendingen over emoties

Hoe gaat het? Zomaar een vraag Voor mij Soms bedreigend Drukkend Dwingend Onrust opwekkend Vaak hou ik niet Van die vraag En toch Ik zou graag Het echt Willen delen Er over Praten Hoe het gaat met mij Ik zou graag Willen voelen Dat de ander Echt wil horen Hoe het mij vergaat Me niet bezwaard voel Om te zeggen hoe het gaat Omdat…

dit is waarom mensen steeds weer van honden houden: de zekerheid dat er iemand is die ondanks jouw mening en in donkere tijden trouw aan je blijft genegenheid biedt en ruzies vermijdt en de harde werkelijkheid van de gevoelens voor jou scheidt die mits goed opgevoed die dingen doet die jij wil dat hij doen moet toch zijn het geen slaven…

er vond een beving plaats – een dak stort in muren vallen om emoties komen vrij die voorheen door hun werden omsloten de remmen zijn los het huis wordt weer opgebouwd muren zijn anders verankerd het dak niet meer van riet emoties zijn gevlogen worden anders afgewogen niet meer in de hand te houden er ontstaat een andere beleving…

Mijn gevoel zit me dwars en tegen. Onheil voorspellend lijkt het uit te spreken. Alsof er dingen zijn die voor me worden verzwegen. De gedachte lijkt de hele tijd in mijn hoofd te zijn gebleven. Om samen met mijn onzekere ik tegen mij te spelen. Alsof er iets is dat er word gezegd alleen wel in delen. Dus zoek ik daarvoor naar een realistische…

Toen ik vannacht gedronken had, mateloos en verwaten als vanouds, en woorden stamelde die overdag op mijn lippen zouden sterven als jonge merels in april… liet ik de kalveren uit je weilanden, kuste ik de angsten uit je ogen. Je ogen die pijnlijk groen zijn en zeldzaam droef kijken nu bij het ontbijt en later op je fiets sprekend van een…

Valse plooien Tussen plooien van emoties waarin zorgen waren verborgen bewoog zacht een sluier heen en weer zag soms de realiteit niet meer nam alles goed in ogenschouw het een en ander glad gestreken bleef hier en daar een valse vouw de diepte kreeg ze niet meer glad de spiegel echter zei het ware deed me openbaren en ervaren dat…

zo blauw als de zee zo blauw als soms de lucht dat tijdloze rustgevende blauw waar ik zo heel erg van hou maar op dit blauw ben ik beducht het brengt onrust in mijn kop hoe kan dat nou zo klein van stuk een blauwe envelop…

In het holst van die vreselijke nacht klopte het noodlot ruw op mijn deur Zijn melding ontnam mij alle kracht uit mijn gezicht vluchtte al de kleur Woorden gelijk kiezelsteen zo hard werden grof voor mij neergesmeten Had het noodlot dan echt geen hart? ook nu kan ik ‘t maar niet vergeten Ze spraken van de opkomende zon mijn blik zag enkel…

Zoekend op mijn Levenspad Kwam jij langs Jij hebt mijn hart geraakt Het is nacht En ik kan niet slapen…

ach zo veel om over te zeuren niemands leven verloopt perfect in ieders leven zal wel iets gebeuren wat niet tot persoonlijk geluk strekt maar als alle treinen op tijd zouden rijden vertrekken en aankomen op de hun beloofde tijden mag het wel perfect schijnen maar dan verloopt het te glad zal het niet tot geluk leiden waren we het…

De jaren van mijn jeugd lagen vergeten op bladzijden, dag na dag geschreven de tijd liet zich niet lenen tot het lezen tot de ziel zelf weer tot mij kwam spreken. Zij kende nog ieder woord, iedere zin die ik vergeten was; sprak zij weer in zo kregen zij een tweede kans op leven na jaren in de kast, onbelangrijk te wezen. Jaren lagen zij…

er staat een vraagteken in z’n ogen: een radeloos waarom dan is hij bedrogen voorgelogen iets misgelopen tevergeefs blijven hopen op iets wat nooit kwam? buig het recht tot uitroepteken geloof in wat je kan het kost heel veel kracht misschien wel veel meer dan gedacht maar leer je lessen laat je niet nog eens stressen maar laat…

Ze blijft niet in een woordbetekenis ontheemde droombeelden van prachtige voorbereidingen de zon daalt in haar sprookjeswereld van spreektaal en intieme ontboezemingen haar ademlucht van zuiverheid de dag voorbij, de maan verschijnt bloemen gaan slapen, vogels zingen afscheid maar ze voelt zich blauw en onbeholpen in de wandelgangen van…

zie hier de linker zo ook de rechter dankzij dikke zolen loop je elke dag op wolken graag leen ik je ook de mantel die al even om mijn schouders hangt met in de zakken vergeten briefjes draag je dan ook de aangereikte rugzak met alle zorgen van dien onzichtbaar maar duidelijk aanwezig zodat ik even op de schommel plaats kan nemen die…

er zijn geen woorden voor verschillende soorten van iedere emotie zoals: angst verdriet vreugde eenzaamheid schoonheid vrijheid pijn die ons met elkaar verbinden ieder ervaart het op zijn manier zoals het donker verschillend wordt ingevuld door blinden maar toch is er een taal waarvan we zonder woorden weten wat er wordt gevoeld…

het zingt in mijn hart het straalt in mijn ogen dat jij mijn moeder bent een uitzonderlijk lieve zo geweldig en wijs ook   als ik slapen wil dan droom ik mij jou die vol vervoering in de schoot omarmend mij steeds nog koestert   als ik aan jou denk jouw liefde die nooit sterft dan straalt mijn dag van de vroege morgen tot in de late…

altijd om mij heen voel ik jouw warmte zo dichtbij ben jij in afwezige aanwezigheid mijn ogen verbeelden in gedachten jouw gezicht van toen je hier was naar het hier en nu ik beleef steeds de tijd van de momenten samen die opgeborgen in mijn hart jou in mij altijd leven laten in alles wat ik doe en laat als schild van bescherming…

als er soms een druppel valt laat het dan zijn uitweg vinden een beetje zout en nat zelfs al valt er maar één elke heeft zo zijn reden gehad als er soms geen woorden zijn laat de stilte dan maar even zij weten nog niet waar te beginnen maar als de regen valt en woorden overstromen in onsamenhangende zinnen laat het dan maar even…

Gevoelens die worden uitgedaagd winnen de strijd met ons verstand. Starre gedachten zijn verliezers. Emoties zetten ons in beweging. Laten ons vrijwillig kiezen voor. Voor innerlijke strijdtonelen. Voor oorlog of voor vrede. Voor wijze aanvaarding. Voor liefde of geluk.…

Uit honderd kranen stromen herinneringen, als enige opvang is mijn beker wat pover. Geen handle om de stromen te bedwingen, dus spoedig is de beker vol en spoelt over. Op de vloer vermengen zich de stromen tot een branding van verdriet, vrees en hoop waar herinneringen ongedeeld samenkomen, als een tsunami in de straat waarin ik loop. Weerloos…

Kind Jij kwam tot mij Ontstond in mij Geboren Uit mij Sla je vleugels uit Leef Los van mij Leef Een dans van: Vreugde en pijn Ik kom even langs Doe je open Mag ik even binnen kijken Mijn kind Mag de deur open Mag ik je even zien Dan kan ik er zijn…

Je bent meestal zo erg aanwezig in mijn verbeelding van de avond laat wanneer ik de muizen hoor trippelen op de trap op weg naar de oude zolder dan blader ik in ons fotoboek hoe we samen liefde waren terwijl de muizen zich tegoed doen aan de kaas die er ligt zonder val ik ben nu sterk aan het vermageren om in ons samenzijn te blijven…

Verstopte wereld Onzichtbaar Verdraaid Lastig Gevangen in de wirwar van draden Verwarrend Pijnlijk Angstig HELP!…

De zee Geeft mij de lucht terug Die stokte In het gevecht Ik geef de zee Mijn angst gevecht Geef hem mee Met het gevecht van de golven Zo vind ik weer wat rust In de storm…

Ooit schreef ik mijn eerste gedicht Zomaar over mezelf mijn zijn en soms die kleine pijn Ik schreef over liefde en geluk En soms dieï kleine traan die mij bracht Van mijn stuk Steeds had ik wel weer een luisterend oor Een mens die begreep waarvoor En nu schrijf ik weer en lees keer op keer En soms doet ook mijn hart Samen…

Wie ben ik geweest toen natuur werd vernietigd bossen gekapt voor productie dieren door honger verdreven de hele wereld in onrust gevangen in vreemd verlangen wie was ik in werkelijkheid toen mensen elkaar te lijf gingen niet uit liefde of vrede wie was ik in hemelsnaam toen jij de hand sloeg aan jezelf niet langer door kom met…

mijn vader is mijn naam niet vergeten hij heeft hem nooit gekend als je jezelf niet aan een naam went je hem nooit hebt horen uitspreken kon hij hem ook niet echt weten weet je je voor altijd niet erkend…

overmand door wat zich aanbiedt en gevangen in de valse schijn lukt het mij tot nu nog steeds niet om eenvoudigweg mezelf te zijn en de onrust houdt zich nimmer stil bezield door een verbeten zucht alsof ik mezelf niet kennen wil en voor mijn eigen schaduw vlucht maar in de avond valt het zachte duister als het leven om me heen verstart…

nee de wind raast en fluistert ons niets toe hij vraagt het bij vlagen in razende meestal tedere vragen waarom wij mensen ons toch zo onnatuurlijk zijn gaan gedragen het maakt hem prikkelbaar en zo moe hij huilt huivert zo af en toe als een radeloze moeder om haar kind dat nooit luistert…

Wandelend in 't licht voorwaarts onder zon storm en regen door 't geteisem van 't universum uitgeschreven ze mocht niet wenen terwijl men haar uitbeende al die lange jaren lang vel over bot haar aderen naar believen omgeleid haar linkerboezem ten bate voor de handel de penningmeester, haar rechter boezem ten bate voor de afgronddiepe…