Alle inzendingen van fairouz

Dochter: "Pap, ik ben verliefd op een jongen die ik heb leren kennen op een dating site, we werden vrienden op Facebook, en we hebben al veel gekletst via What's app. Hij heeft me een aanzoek gedaan via Skype en we hebben erover gebeld via Viber. Geef jij ons je zegen over ons huwelijk?" Vader: "Wauw fantastisch, ik zou zeggen: Geef je…

tijd, voorbijgegaan voor je het weet tijd is als je levensrefrein neuriën zacht streel je over oude herinneringen heel behoedzaam…weemoedig we dansen nog steeds op lievelingsmuziek romances, in dagen van weleer nestelen zich tevreden in mijn ziel rustiger en bewuster ga ik om met tijd willekeurige beelden van jeugdherinneringen de koepel…

Neen, de stem klinkt in mijn oren als een donder preek in de kerk vastbesloten en ferm geen speld tussen te krijgen het lijkt of het als water langs me glijdt deze woorden maar ik luister naar de stem die alles weet altijd alles weet, beter dan wie ook en dan nog een beetje beter… haat, bederft je ziel dondert de stem maakt je kapot, laat…

de dag ligt voor ons onder een strakblauwe lucht we hebben de stad al vroeg verlaten lopen hand in hand ik zucht dankbaar voor deze extra dag morgen moet je weer gaan maar voor nu kuieren we op ons gemak we hebben geen haast kijk, hoe mooi dit dorp is waar mijn zus woont jij kust mijn hand…liefde overspoelt me we praten zacht over de…

ben verward mensen maken me somber kosten me te veel kracht negatief zijn is zo handig ik laat het voor wat het is de wereld zo als wij die kennen vanaf onze luie stoel of bank oordelen en beoordelen we mensen die zich een leven als het onze wensen we zouden ons moeten schamen genoeg te eten, een dak boven ons hoofd je wilt… maar hoeft…

mijn gedichten delen met zomaar mensen is zo eenvoudig nog niet het is immers iets van mezelf de gedichten van hen die ik bewonder liggen vaak niet in mijn straatje ze hebben niet in de gaten hoe zeer ik hen bewonder zonder ze op een voetstuk te zetten het zijn ook maar mensen met verdriet , geluk… soms zoekend naar inspiratie en…

soms voel ik me een storm blaas me op tot orkaan zo sterk dat ik alles zou kunnen verwoesten sta me dan liever niet in de weg geen smeekbeden tranen helpen ook niet ben niet onder de indruk vijandige mensen heb ik al helemaal niets mee te maken mijn gedachten nemen vaak hun eigen koers en ik weet heus wel dat ik dan iets doordraaf en…

Project geslaagd Toen ik ongeveer twee weken geleden een verzoekje kreeg van de Indische schrijver Eddy Lie met de vraag of ik hem wilde helpen met zo veel mogelijk vertalingen van zijn vrede(s)gedicht hoefde ik niet lang na te denken hij had een gedicht geschreven over vrede en we zochten naar vertalers. een sympathiek streven zo zette…

vallende blaadjes dwarrelen voor het raam in kleuren van rood tot goud rode lippen kussen de zomer tot ziens op mijn mond opoe herfst haast zich met haar kleurenpalet ik mis je nu al want je hebt besloten de herfst elders door te brengen spoedig hoor ik liedjes ze gaan over de winter maar je weet dat ik je het meest mis tijdens…

in een stad, nog nooit geweest een land waar mijn lief is liggen ook mijn voetstappen hoor de echo van onze stemmen daar waar het altijd oorlog is lopen wij samen hand in hand slapen op het dak alsof er geen afweergeschut is kijkend naar de sterren in het zachte ochtendlicht net voor ik me bewust ben van mijn leven waar mijn onschuld…

hij was al ouder toen hij haar tot vrouw nam zij was mooi en jong haar liefde voor hem was oprecht al geloofden zijn onderdanen dat niet zijn haren waren grijs, zijn geest moe het volk geloofde niet meer in hem maar met haar deed zijn leeftijd er opeens niet meer toe. jeugdig voelde de koning zich weer en blij van zin. zijn lijfwachten…

als men iets onnatuurlijks doet moet moet men de gevolgen er maar bij nemen las ik ergens waarschijnlijk niet door een Groninger geschreven zijn ze trouwens in Den Haag helemaal belazerd? de woningen die steeds minder waard worden. de politiek die de Groningers in de zeik neemt er is natuurlijk wat te halen hier ondertussen hoor…

och, hij was toch nog maar acht jaar zijn gezichtje was zo smal geworden haar hart ging naar hem uit ze wilde hem in haar armen nemen en wiegen, als was hij een baby verdriet te groot voor woorden hij begreep dat Mamma dood was de wereld stond op zijn kop. thuis werd er niet meer gelachen iedereen vroeg maar hoe het ging kroelden…

ik verbrand uw leugens verzacht mijn pijn krankzinnig? laat me eens graven diep in mijn geest mijn gedachten zijn niet oppervlakkig ze worden blootgesteld aan kwaadwilligen. dus jaag ik die weg mijn ziel sluit ik af als u probeert me te breken u die leugen van waarheid niet kan onderscheiden denk dan nog eens na u bent niet kundig…

men trok heel voorzichtig het stuk steen weg de Moeder die al uren had geschreeuwd uit pure wanhoop, zweeg plotseling iedereen om haar heen keek zwijgend toe de baby lag daar, stil , zo klein, zo klein helemaal gaaf en het was alsof hij sliep de krankzinnigheid in de ogen van de Moeder stil, smeekte ze….stil, hij slaapt, wek hem niet…

als een donkere deken lag de nacht over het houten huis de wereld was stil donker en eenzaam hij had de rust gezocht maar kon de slaap niet vinden beelden overspoelden hem die hij jarenlang niet meer had gezien hij wilde haar niet zien ,nooit meer aan haar denken het verhaal erachter was te gewelddadig onnozele trut ….…

de nacht geeft alle ruimte om te piekeren niets kunnen we doen enkel onze handen vouwen je strijd is gestreden God heeft je naam geroepen…

Het voelt soms zo benauwd om mijn hart eigenlijk ben ik niet dit en niet dat maar alleen Duits wil ik niet zijn omdat het een leugen zou blijken en toch , ik hou van dit land waar mijn wiegje toch ooit stond hier riep God mijn naam rusten mijn families dode beenderen maar daar is nog dat andere land of men me nu wil mijden of erkennen…

ergens onderweg heb ik je achtergelaten ben een andere weg ingeslagen omdat ik net iets meer om me zelf gaf dan jij dacht…

( voor mijn broer ) ze zaten precies voor het schilderij het was ze niet opgevallen ze kwamen om een drankje te nuttigen zelfs toen de foto werd gemaakt zagen ze het later pas het schilderij op de achtergrond wuivende klaprozen in een uitgestrekt veld een enkele kerstboom blauwe korenbloemen het enige wat er aan ontbrak was de Adelaar…

Ah, het einde van de Ramadan we staken het vasten. sterken hebben hun ziel gereinigd conflicten worden uitgepraat want zoet eten doet zoet praten we trekken onze mooiste kleren aan. iedereen wil lekker ruiken. feestelijk getuigen we van een maand lang vasten. kinderen kussen de hand van hun ouders brengen die naar hun voorhoofd. iedereen…

Even stilstaan de wind waait uit het noorden en de kale bomen buigen langzaam mee de regen valt in vlagen zoekt de juiste weg die het altijd vindt de maan breekt door de wolken in een zwarte lucht, de donder houdt niet op maar de mensen die er niet meer zijn ze kleuren nog de foto’s in m’n hoofd stilstaan bij de mensen die je voorgingen…

zij had een advertentie in de krant gezet hij reageerde erop en kreeg tot zijn groot plezier een brief van haar. hij was zo blij zolang voelde hij zich al eenzaam . een leuke brief plus foto erbij, ze vertelde openhartig over haar leven. gelijk op de eerste date. ze had een ex die haar altijd had geslagen. dat kon ze niet meer verdragen. het…

je bent gegaan zonder mij als een bloem die het gevecht van wind en regen verloor mijn geliefde, ik herinner me hoe je me in de ochtend je warme mond bood oh, ik mis je zo dat zal nooit veranderen woorden van eeuwige liefde waren van ons op toepassing meisje toch… je hebt me verlaten en ik weet weet niet wat te doen dus…

in zijn ogen donker wimpers zo lang als die van een vrouw las ze de belofte die hij waar zou maken in sprookjes van duizend en een nacht…

ze wist zich al afgewezen voor ze eraan begon toch liet ze zich door niemand weerhouden haar vreugde was dan ook van korte duur gevoelens van haat overspoelden haar ze kon ( wilde ) niet loslaten….ze hield vast en haatgevoelens zijn sterke emoties bovendien projecteerde ze deze gevoelens op de verkeerde zoals meestal gebeurt afgewezen…

beloftes werden gedaan op windstille dagen gepassioneerde nachten laten ons nu geeuwen steden betraden we met gretige nieuwsgierigheid ik herinner me de dame met een zwarte hoofddoek bijna ongepast in de felle zon ze verkocht rozen in een mandje jij kocht ze gul strooide ze over mijn lichaam in de nacht die kwam ach, ze waren…

een klein meisje gevonden pas geboren, door moeder gedumpt in een glasbak neen, geen fictie helaas. de jongeman dacht aan zijn eigen moeder die ook maar kinderen nam vervolgens haar eigen leven vierde hij haatte haar, wat hem betrof mocht ze dood vallen hij maakte daar geen geheim van langzaam voelde hij de woede in hem, altijd op…

verbrand je leugens ik verzacht mijn pijn krankzinnig? laat me eens denken mijn gedachten gaan diep ze worden blootgesteld aan kwaadwilligen… dus laat ik ze rusten mijn ziel afgesloten als u probeert me te breken u die leugen van waarheid niet kan onderscheiden denk dan nog eens na u bent niet kundig, noch wijs als een echo in…

vanaf een veilige afstand zie ik je tranen ze stromen in momenten van grote angst en dat voor zo’n klein meisje kleine handen uitgestrekt zoekende naar hulp, gereed om te slaan benen gemaakt om te rennen om te vluchten vanaf mijn veilige afstand sla ik je gade meer kan ik hier niet voor je doen wat rijst uitdelen, je veiligheid garanderen…