Alle inzendingen over filosofie

ten eerste moet je en dan ten tweede zeg iets wat hout snijdt je staat met een mes bij een stam die heel oud is en je snijdt met je mes in het hout de splinters zet je tegen elkaar en je geeft een vuurtje dat brandt terwijl je je handen warmt aan de eeuwen oude vlammen…

Opkomen doe ik zomaar helemaal voor niets voor de vrolijke verdrietige zieke en gezonde voor degenen die met het zwaard om vrede strijden voor hen die met één woord haar bekomen ik kom op voor Levi en Esther Mohammed en Fatima voor de Koerden en Jihadisten de IS en voor allen die ze verwonden of meeslepen in een zelfmoord…

ik ken het perspectief van oneindigheid voel eeuwig zijn in breekbare momenten aanwezigheid is een gegeven dat in geloof een spirituele basis heeft gekregen natuurlijk is er nog niets bewezen maar in de cirkel van leven zijn wij elementen uniek en vrij in de openbaring ooit van onze nog niet manifeste talenten…

Zijn vlieger richt zich naar de zon op weg naar een vrijheid die het leven mint. Gracieus bewegend boven de golven van de zee; klimt hij steeds hoger door de voortstuwing van de wind. Zijn vlieger mag zijn wat hijzelf niet wezen kon; een vrijbuiter die het van zijn teugels wint. Standvastig slingerend boven de menselijke mêlee weet het…

Een cirkel had net zo goed vierkant kunnen worden, net als 1+1 drie kan zijn. Wat een naam heeft hoeft niet zo te heten, maar bestaat door acceptatie. Zo bekeken is alles een illusie, vol aannames omdat iemand anders het bedacht. Niets is onmogelijk tot de waarheid het ontkracht.…

Morgen gaat bijzonder zijn een one of a kind superspeciaal. En het mooie is morgen kan ik delen met jullie allemaal, mits hij komen mag. Morgen komt nooit meer terug, het wordt een gisteren en vorige week, tot een uiteindelijk weet je nog, of nog treuriger een vergeten dag.…

Het scheurt. Voorzichtig, langzaam, tergend traag. Langs de transen, door het bouwwerk van mijn levensloop. Dwars door stapels fouten, verrotte houten fundamenten, even vele pracht momenten, craqueleert het tot het barst. Het knarst, het wringt, het volgt de nukken van de wind. Het brengt mij weder, tot het teder schijnsel, van…

ik heb geluk gekend maar ook verdriet heeft mij gemaakt tot wie ik ben een dichter die met woorden strooit en zinnen rijgt tot verzen…

altijd weer gooi ik de netten uit zoek naar antwoorden op vele levensvragen de zee lijkt groot genoeg om alle opstekers in hun markante kleur te dragen vaak rest een schamele buit als ik de vangsten binnen haal hun filosofische waarde bepaal spartelend aan het oppervlak is alle diepgang ze ontgaan in het speelse van een gemakkelijk…

slaap een stuk uit de nacht reis een trein in vol ornaat zet een zomerwei in badend licht zoek een verdwaalde hond in de pot val een diepte zonder hoogtezucht leef een stukje tegen de draad…

'dat mens' is altijd een vrouw asjemenou! wat dan is een man?…

gedichten kunnen net zo goed straatlantaarns zijn bomen in een denkbeeldig bos, palliumwolken met zeegrijze vergezichten ogenwater of regentranen werkelijk is denkbaar een papieren hoed…

Wanneer men het kaf van het koren scheidt raakt men snel het overzicht kwijt. Wanneer men echter het koren laat zitten blijft het kaf over maar wat nu te doen Immers horen als water en vuur, het kaf bij het koren zonder elkaar- geen allure.…

Je bent jezelf niet meer klonk het als verwijt wie je vroeger was ben ik helemaal kwijt ik stond er even bij stil en dacht wat fijn dat ik steeds veranderen wil denken mag aan later daarin ben ik altijd juist mezelf gebleven…

Wat schuilt er in een menselijke ziel, dat tussen werkelijkheid en dromen men tot een zuiver inzicht kan komen, dat waar de schijn bedriegt; dat waar wat spreekt liegt; dat wat voelt als verkrampt; dat wat wast verdampt; leidt tot een zoektocht van de grenzelozen, van hen van wie het hart klopt voor hetgeen door hen wordt bemind; van hen…

Vanuit het idee dat uiteindelijk alles illusie is kan er geen waarheid bestaan behalve de waarheid dat niets zeker is…

niets minder dan het gemis van de geliefde bewijst het betraande oog van de gekwetste de bekentenis van troon verlies van het oh zo simpel verworvene…

Met vertwijfeling volgde ik de spiegeling van de lijnen van mijn voorkomen. Het zijn de lijnen van mijn gezicht; de uitwerking van al mijn dromen. Het zijn de lijnen, die zich in mijn gezicht vormen in wat uitziet en uitstraalt in het daglicht. Zijn mijn gezichtslijnen in die spiegel echt? Wordt door de spiegel mij de werkelijkheid niet…

Daar waar jij zal zijn als ver gezicht zie ik vooruit kijk maar eens om zoek er niets achter want ik ben daar waar ik jou bedacht…

Zwijgen legt het hart van het leven bloot onder de purperen zon die werd aangeboord emoties van rivieren stromen door ons heen het kneedt en polijst de kiezels van gedachten daarin te krimpen of te worden uitvergroot weerspiegeld in de schaduw van de vragen een woord in teksten waarvoor we tol betalen in de bladzijden waarin de poëzie beschrijft…

Vaak zal blijken dat alle vormen van gedrag worden overschreden als je blijft proberen iemand te imiteren op wie je nooit zal kunnen lijken…

sereen waren je eerste passen op de levenslijn zonder hooghartig te zijn eigende jij je de wereld zon scheen een gouden schijn in de blauw heldere lucht jij een vrije vogel op een gracieuze zonder grenzen vlucht hebt altijd alle winden meer dan mee gehad nooit opgehokt gezeten of gekooid met veel te weinig eten armoede…

Zoals ik een goede morgen schiep, deemoedig en bekwaam, het land dat ik grenzeloos verliet uit het oog van grote zieners in alles een magische schoonheid zien na de getalsmatigheid van dove oren in hun gevreesde of bekoorlijke omgeving om alles te bekijken om niets te horen waarachter het menszijn moet rijpen in de vorm van de onuitgesproken…

Wachtend op de morgenraad, dankzij haar penselen met wat verse streken verwaterde verf, ontsluit zich de intimiteit van het duister, rusteloos draaiend wiel op de velden van het canvas. verlicht door de vleugels van de tijd koestert het de contouren van het lichaam, gouden randen aan een moegestreden horizon, de diepste…

Vandaag de dag, uitgeroepen als complimentendag, geef elkaar een compiment, zodat je morgen als je wakker bent: het weer teniet kunt doen. Tenslotte is het zo: dat een compliment mensen lastig uit de mond krijgen, dus vandaag een compliment, morgen nationale afbrand- dag, want het gekke is, dat iedereen weet hoe je mekaar de grond in moet…

vanaf vandaag zal ik mezelf gaan observeren zonder oordeel maar alles willen begrijpen zoals het is ga dingen doen die ik nog nooit heb gedaan misschien geniet ik dan veel meer door steeds maar krampachtig te streven zoals ik het wil vanaf vandaag zal de Sjamaan in mij ontwaken alles loslaten in mijn leven…

onhoorbaar lachen sporen geluid die de hartslagen van het leven omgeven nodigen uit om te delen in de rust en ontspanning van alles dat geen auditieve vibraties heeft toch staat stilte bol van overleg alleen de golflengtes zijn voor ons gesloten wij schreeuwen ze weg woorden overheersen onze lichaamstaal in de subtielste nuances…

nog nooit behield het huis zijn witheid van muren het glas zijn geveinsde ruiten noch de eenheid van scherven er hangt een lucht van toekomende leegstand met het breken van de huid kraken de cellen hun wanden langs de draden van schimmel krimpt de resterende adem die met vertraging verdrinkt in oliedampende klei in het aardegrijze…

eindeloos zonder bedoeling ongebreideld in fantasie het openen van de derde fles drink en schenk rode bessen luisterrijke herfstbries hoge vogel en nabije merel transformerend panorama van luchten breedbeeldscherm onuitspreekbaar oneindig breedbeeldscherm nooit was de hemel zo aanwezig glorieuze aftocht onomstotelijk bewijs van niet…

De wereld zal niet vernietigd worden door degenen die haat zaaien buiten alle proporties van fatsoen maar door mensen die het slechts aanhoren en wegkijken zonder iets te doen…