Alle inzendingen over liefde

Naar binnen gericht schrijft hij een teder gedicht, verwoord in een brief, aan zijn dierbare lief Naar binnen gericht leest zij zijn bericht antwoordt sensitief in een vers aan haar hartendief…

Gedichten schrijven is niet schrijven. Is voorbij woorden gaan. Is bruggen slaan tussen woorden en gevoel. Is zonder woorden spreken wat niet kan worden uitgesproken. Gedichten schrijven is tasten in het duister zodat het ongekend geheim dichters kan bereiken. Zo wordt de brug geslagen. Zo gaat het licht weer aan. Niemand heeft geschreven…

De ideale vrouwen, waarvan mannen dromen, dromen, gelukkig maar, niet van ons. De ideale mannen, waarvan vrouwen dromen, worden meestal ongelukkig, of zijn dom.…

De zon gaat kopje onder ik kan haast niet wachten tot ik je in mijn armen sluit de maan schijnt zacht en zoet ik heb je zolang gemist en verlang naar je warme huid Nu je zo dicht bij me bent in je nachtpon van rood satijn nu je halfnaakt voor me staat aan het begin van de lijn is er geen plek op aarde waar ik liever zou willen zijn.…

Als je liefde ambieert in het dagelijkse leven, kan je iets moois aan je medemens mee geven. Liefde gun je toch ieder mens ! Vele mensen zouden graag wat meer liefde zien, want ze missen het teveel. Geef elkaar meer aandacht, want liefde geeft zoveel meerwaarde aan het dagelijkse leven.…

Jij bent gewoon zoals je bent niet bijzonder niet speciaal maar gewoon het beste goed goed is goed genoeg voor mij perfect bestaat niet jij bent eigenlijk perfect voor mij…

herken je me nog ik was die sukkel die als hij je zag van oor tot oor gloeide ik was die sukkel die niet besefte dat jij slechts met mij stoeide die sukkel herken je hem nog ik denk het niet die zelfs dacht dat hij het was die het verknoeide maar niet ik jou maar jij deed mij verdriet die niets in de gaten had ik ben die…

Het kan niet en toch ben je niet bij mij je voelt niet wat ik voel en als, als we elkaar tegenkomen wie weet waar en hoe de kans lijkt me klein kijk je dan snel om lang genoeg, alsof je mij niet hebt gezien of vraag je hoe het gaat wat ik zoal doe, en alsof we oude kennissen zijn wens je me midden op straat gewoon…

zacht glansde koper de blinkende ziel van onze schat die wij jaren geleden ontdekten op een afdwalend liefdespad een kleinood nog zonder geur en smaak maar met een groeiende potentie waarvan zorg en onderhoud ons werd toevertrouwd wij hebben gepoetst en haar flexibiliteit de verrassende vorm gegeven waarin alleen liefde optimaal…

ik zag je dacht je onooglijk tussen het droge gras ontdekte je vanmorgen pas maar bij nader inzien besefte ik dat jij het mooiste stukje van de schepping was nietig maar zo schoon geschapen dat wind jou wakker waaide zon je liefjes warm zwaaide jij hebt echter nooit op de voorgrond willen treden bescheidenheid is een…

het innerlijke vuur aangewakkerd de lauwheid verdwijnt terwijl een witte wolk verschijnt heel dicht bij jou en mij op het zonnige feest tweeduizendtwintig de Pinkster-Geest de vogels buiten fluiten en een mooie witte duif gevangen achter tralies opgesloten in een kooi die kwijnt rondom de tuin waar bijen zoemen…

Ik weet nog steeds niet of er juiste woorden bestaan die de geur van je huid kunnen vangen, of beelden van jouw golvend haar in het levendig licht van je ogen, en mij in vervoering raakt mijn obsessie vanuit de vingertoppen, een strelende gebaar van verwachting, parelend op beide lippen Als ik hiervoor een gevoel kon vinden…

Waar denk je toch aan? Hij ligt zo tussen ons in -- onze eerste kus. ------------------------------------ Mijn lippen drukken de kus van toen in een graf – van twee monden diep. ------------------------------------ Ik begraaf één kus om er duizend te oogsten – allemaal voor jou.…

teneergeslagen door verdriet en nederlagen geeft men zich over aan de pijn er is veel nood en klagen tijdens het kortstondig leven op aarde een kreupel hert kan niet vluchten voor de jager hemeltranen dalen als zilveren pijpenstelen neder deemoed kruipt door ‘t bloed naar ‘t hart een fluistering een Woord een stille…

Vannacht volle maan, ik ga nog lang niet slapen – en kijk steeds naar jou.…

Lieveling, blijf niet dromen van de Madonna die ik niet wil zijn Waarom zet je mij hoog in de hemel, alleen voor jou en de kinderen, te goed voor anderen, misschien ook voor jou, je aarzelt elke dag om bij mij te zijn Liever dicht je van alles dat je ooit zag, aan mij toe en je verhaspelt mijn naam op het ritme van jouw hart de…

Deva Premal zingt vanuit het Hart van Christus buitenaards verliefd...…

in het oog met het gekneusde hoofd klopt en bonst de pijn hoe zeer bedreigend ook rondom mijn hart grijpt de ontroering om wie mij nabij zijn in het beklemmend heden waar wordt gebeden duldend waakzaam volhardend gestreden aan de sprankelende rivier daar trekt het zachte levende water met ons op opnieuw geboren strijdt…

Mijn lief, waarom droom je nog van de Madonna die ik niet wil zijn? Waarom sta je voor het raam met je rug naar de vrouw die voor je zorgen wil? Zie je in de diepte van de stad, auto in, auto uit alleen maar kortsluiting terwijl je een vrouw wilt die daar boven staat, vies van gedoe op een achterbank? Waarom droom je ervan te ontsnappen…

spreek zonder woorden schenk me jouw blik laat mij met jouw oren horen kom dichter bij me dan dicht leer me voelen en ervaren zonder woorden schenk mij dan het echte het ware inzicht om jou te doorgronden jij mijn liefdesgedicht…

heel zacht legde jij uit het niets je vingers op mijn wang ik was bang om mezelf te voelen in begrijpen wat jij nu zou bedoelen keek je aan maar verder dan je lach kon ik op dat moment niet gaan je gezicht was een collage van uitnodigende bronnen die in wisselend licht hun animeer zongen juist deze compilatie van passie…

Het jonge meisje keek haar ogen uit Ze was pas zestien, maar in zijn gezin - Daar voelde ze zich thuis als zeemeermin Hoe warm de tropen in zijn bruine huid Jasmijn en zilt spontaan en grif vermengd Er kwam een telg met orchideeënbloed Vol huidhonger het leven tegemoet Van passie en van dankbaarheid doordrenkt Gezinsgeluk en minnaars, hand…

jij lachte glas met verstilde ogen je warmte was heel transparant zonder blikken of blozen straalde jij een oppervlakte lang maakte juist van contact een heerlijk warm weldaadspel waarbij voelen het bedoelen van stilte in samen was geen va et vient waarbij altijd de snelste de game gaat winnen maar juist de opmaat…

Ik heb mijn naam geschreven Vrijwillig, haastig, sierlijk, routineus, trots Gedwongen ook Onder vele mails, aktes, contracten, petities en protest Vele jaren lang Getekend met de hand Die jou heeft opgepakt Boven het hoofd heeft gehouden Het leven heeft ingeduwd Heeft vastgepakt en heeft losgelaten Draag, bewaar mijn naam Zonder naam is het…

De mensen op straat maakt het niet uit dat ik naar hen kijk of ik besta er is geen noodzaak die me vooruithelpt voorbij het raam wachtend het wachten moe, terug in de stoel terug in de tijd verdwalend in mogelijkheden van oude zomerse verlangens door jou aangeraakt te worden terwijl het paard snuift jouw onschuld onbewust en onaangeraakt…

Als je je hoofd te rusten legt, voel je dan mijn hartslag als de weg naar de slaap? Als ik je hoofd op mijn borst weet, dan ben ik niet langer gekluisd in mijn eigen leegte, die nooit dezelfde ruimte vult. Voor me ligt dan ook een weg naar de slaap, een wereld die niet tastbaar is; een wereld die in beelden woont, ademt in kleuren…

Talent voor de liefde, gij Eleonora. U bracht het tot Vorst’ van la France en van Eng’land. Minnevorstin - tóch een doos van Pandora die zorgde voor heibel, tumult, trammelant. Uw zoon Richard Leeuwenhart, Albion’s Koning, in Kruistocht gevangen maar toch weer bevrijd, hield veel van zijn moeder: uw hart was hem woning. U leeft, net als hij…

School en thuis, alles aan deze kant van de rivier besproken met vriendinnen op de andere oever alleen maar schapen geen vergezicht op blinkende daken een lieve oude fee die de was doet of een jongen die een duik neemt niets bijzonders, maar toch kriebels van binnen die me pootje doen baden even drijven door golven opwinding…

mijn handen als woorden in stilte gedompeld spreken reikend naar verten in je ogen onbereikbaar: groene heuvels zich koesterend in wit licht zwervend tussen de heuvels zie ik hen rood – bloedloze geboorte breekt aan explosief in eigen vuur verteerd en geworden; zij, eens star geworteld, worden nu tot golven drijvend op vlammende grondzeeën…

ik hoop maar zo ontzettend dat jij heel oplettend blijft ik weet ook dat hoop allang verankerd is wat ik ook mis het is altijd zeker weten dat jij naast me loopt en achter me staat me nooit verlaat ik twijfel of jij wel weet en niet vergeet dus zeg ik het nou ik ook van jou!…