Alle inzendingen over lightverse

Als een rode klaproos staand langs de kant van de weg als een bosje halfverwelkte goudgelen tulpen in een vaas met troebel water als een mens alleen…

Ze was een goede relatie, daarom vroeg ik haar mee Om met mij te eten tijdens het zakendiner In de rij bij het buffet vroeg ik haar of ze ook melk dronk bij haar eten Onverwijld liet ze me weten Dat ze geen melk meer dronk voor het lessen van haar dorst Sinds ze los was van de borst Voor mijzelf koos ik melk in een kan En zei haar dat melk…

Mijn oma heeft in haar flat Een wel heel bijzonder toilet Normaal trek je aan het koord Om te bewerkstelligen wat men liever niet hoort Een forse waterpartij Ontfermt zich hygiënisch over uw warme brei Zo niet bij mijn oma op toilet Want daar komt acuut een knappe dame aangezet Mijn verwarring was groot Toen ze direct haar hulp aanbood…

de aardappel in mijn hand kijkt me heel kwaad aan ik had hem van zijn schil ontdaan en nu voelt hij zich uitgekleed met een lach pak ik zijn broer laat ook zíjn ogen onbesneden dat zijn van die kleinigheden die mijn kookplezier verhogen sputterend zie ik ze onder gaan tijdens een borrelend waterballet daar volg ik ze heel nauwgezet om…

Hij hield op haar verzoek z'n handen thuis en stak daarom geen vinger naar d'r uit, alleen z'n tong. De buurman van de bruid bezorgde haar genoegen in d'r kruis. De kerel had succes met zijn avance. Z'n buurvrouw heeft aan hem z'n dank betoond en mondeling met daadkracht hem beloond. Hoe vrolijk kon-ie na d'r pijpen dansen! Na lusten, bij…

In den beginne was het woord, alleen geen mens toen die iets zei. En nu wordt er niet meer gehoord. Want luist´ren hoort er niet meer bij en steeds meer klinkt de boodschap hol; mijn god! wat zijn gedachten vrij... Communicatie, wat een lol! De zender zendt je horendol.…

in het wondere land van klitorije bagels puntjes pains de champagne ulevellen cerise vol in pure reepjes neuzen fijne sproetjes van cocanje deernes druipen diep om in te kruipen ammehoela choccolata fellationaria laveren kanjers gups fijn met kneepjes in drasland op pollen zeg cran vulvaria evenwichtig eng op te smalle randjes vertraagd…

vandaag pers ik me in een korset met niet eerder gedichte veters het teveel aan kubieke centimeters trek ik blozend strak met binnenpret mijn boezem probeert te ontsnappen als ik naar adem snakkend buk maar kan niet ontkomen aan de druk van de reeds vastgesnoerde lappen toch ontstaan er enkele scheuren doordat mijn goed geconserveerde lijf…

zelf volg ik altijd alle trends ik ben gewoon geïnteresseerd waar ligt telkens weer de grens en wordt gedrag geïmiteerd de kunst heb ik afgekeken moet je zeggen het geriefde nu wil ik taboes doorbreken en bepleit de vrije liefde allereerst de markt verkennen ja, binnenkort is het normaal simpelweg een tijd van wennen we willen dit toch…

Hij is apart, want niets is hem te veel: hij wil z'n handen uit de mouwen steken. Een poging is helaas vergeefs gebleken. Enorme ledigheid is nu z'n deel. Gelukkig kan-ie leven van z'n rente. Hij zit niet met z'n handen in het haar. Het louter nietsdoen vindt-ie echter naar: het is beslist geen dolce far niente. De oorzaak was een tochtje…

wij, mensen uit het fraeie Blommendael verdienen beter dan de borrelpraet die schaemteloos in alle kranten staet de laster is een ongehoord schandael de villa’s kostten ons een kapitael en nu verziekt men bruut ons woonklimaet door die verdraeide naem ‘Aad Mansveldstraat’ dit is geen Laekkwartier of geen Transvael wij vinden Aed een ware…

Hier, in ’t Westfriese land, aan de rand, aanschouw ik wolken, dieren, lucht. Al die wisselingen maken dat ik zucht! Het is de aard van de jaargetijden waarvan het verscheiden mij doen verblijden. Ik heb aan dit land mijn hart verpand.…

B lij zijn is niet . e cht fout of .. d om, maar ..... r oept ..... o m ... e en hard . f eit, als de d ood of een pils.…

De wind is een warme bries vandaag en er is geen reden tot klagen vandaag. Alleen over andere koude gure natte dagen. Tjonge, daarover alleen al kan ik uren aaneen klagen.…

de roodkoperen zon boven het landschap geeft iets van verwantschap want ook ik maak nog wel eens een schijnbweging Lejo van Kuijeren…

wat zozzz van knuppel en dan slaven gij zeide mij toch ooit dat ik moest verbraven dat ik het hitzig had vergooid om te kreunen op jouw stenen in jouw hooi te ontvriezen stofjes te zuigen op jouw tenen je kneus te muizen voor het miezen…

Nee, we waren samen, gisteren en vanavond. Nee, ik beleef niet veel, mijn boek, muziek, werk, dat weten we nu wel. Hoe gaat het met jou? Dat doet me goed! En wat verdrietig dat het zo is! Kan ik je ergens mee helpen? Ja, het is fris buiten, het is weer weer, ja, gisteren ook, en morgen.…

Ach, alles went -net wat je zegt- en iedereen heeft wel eens wat. Nog nooit een doel of zin gehad? Ach, alles went -net wat je zegt- en overal gaat wel een pad. De één loopt krom, de ander recht... Ach, alles went –net wat je zegt- en iedereen heeft wel eens wat.…

In het bos is een moord gepleegd. Ik ben er langs geweest, mensen fietsten er gewoon voorbij! Er is een moord gepleegd. Ik hoorde de klappen, luisterde gespannen, mensen liepen er gewoon voorbij! Er is een moord gepleegd. De vonken vlogen er van af! Ik wilde er naartoe gaan, maar was te laat. Duiven maken vaker ruzie.…

ik kijk mijn vrouw verslagen aan de woorden stokken in mijn keel het afscheid wordt me haast te veel ik zoek haar hand, bedwing een traan het spijt me schat, ik moet nu gaan de treurnis valt ook haar ten deel terwijl ik traag haar lokken streel omhelst ze mij, geheel ontdaan de hond –niet bij me weg te slaan- reikt mij een poot, emotioneel…

iemand zoekt het hogerop gebruikt daarbij de witregels als handig opstapje bovengekomen springt hij behendig achter de volgende pagina... wanneer ik het boek met kracht dichtsla blijf ik achter met een schuldgevoel…

In het frameprobleem ben ik (diep) afgereisd en daaromtrent heb ik een kadervraag Er ligt een logisch puntje op mijn maag Vandaar mijn rode complicatielijst De gedachte al bezorgt mij enen indigestie Van het woord alleen krijg ik het op de gal Het is niet flauw dat ik erover val Het is een fundamentele raamkwestie Het spreekwoord zegt: …

Religieuzen vroegen aan Van Dale een keurig woordenboek voor hen te maken, waarin de vloek en 't slechte woord ontbraken, om witte voetjes bij de Heer te halen. Ze zouden Hem zo beter kunnen eren. Het scheelde weinig, of het was gebeurd. Bij nader inzien werd het afgekeurd. De twee partijen gingen debatteren. Die blaakten ieder van diplomatie…

De wereld wacht op mij maar niemand staat voor de deur, belt aan klopt op het raam en is schouderophalend gegaan. De wereld wacht op mij maar mijn adres is zoekgeraakt en mijn telefoonnummer zoekgemaakt. De wereld wacht zeker op mij maar men kan mij maar niet vinden. Rustig zo.…

(een acrostichon) g een tekst, geen woord ... e n ook geen .... z in klinkt ...... e r; ..... l eeg .... l ijkt het, ... i s het niet: g een mens, wel zin…

een dame welt een erudiet verhaal in zinnen met de zwaarte van decreten ze roemt zijn bundel voor de zogeheten lichtcryptische benadering van taal vervolgens wordt zijn schrijfkunst uitgemeten door critici in termen: magistraal, vernieuwend, vol mystiek en haast sacraal hij krijgt het keurmerk ‘kroonprins der poëten’ de dichter hoort het…

Van Haasten is een katholiek. De goede man beweert: 'Vergeef me, maar ik heb kritiek op wie discrimineert. M'n naasten laten mij niet koud: de dames én de heren, omdat ik van hen allen houd. Waarom discrimineren?' De man ontmoet alweer een naaste en neemt 'm mee naar huis. Omdat-ie rooms is, slaat Van Haasten voor 't avondmaal een…

(een olleke bolleke) Sollicitatiebrief... Hier mijn beknopt CV (ik stelde opvoeders steeds weer teleur): Gymnasiast, daarna theologiestudent, toen journalist en nu ben ik chauffeur.…

"Schat, ik wil je alles schenken", sprak de dame toen frivool En net voordat hij na kon denken, proefde hij de vitriool…

Als zachte, verfrissende regendruppels in de zomer als een dikke wollen winterjas, die mij verwarmt tegen de kou als buiten spelende kinderen in de lente, maar ook als vergankelijke dorre bladeren van de bomen in de herfst. Zo vind ik je iedere dag, neen soms ieder uur, weer uit.…