Alle inzendingen van Daan de Ligt

I CONTACTADVERTENTIE beschaafde heer, wat grijzend langs de slapen en bovenop de schedel, zeg maar kaal wel lief, niet noemenswaardig geniaal de levenslust nog niet op apegapen geen lichaamsbouw als goedgetrainde knapen het maandsalaris uitgesproken schraal de woning, tja … geen villa, meer modaal de buik is daarentegen welgeschapen…

mijn broertje woont al maanden niet meer thuis hij kreeg een mooie en een grote kamer met heel veel beren in een ziekenhuis ze vinden hem het liefst van allemaal ik vind hem stom, want hij wil niet meer spelen hij ligt daar maar op bed, z’n kop is kaal m’n moeder zegt je broertje gaat op reis vanuit de wolken zal hij naar ons zwaaien hij…

Verdwaalde bommen sloegen wonden in de wijk Een architect, als tandarts, deed z'n werk En vulde gaten met z'n torens. Hij werd rijk Maar waar is nu mijn uitzicht op het zwerk? Het zijn de wolkenvelden die ik node mis Haagse Poort die door de noeste handen Van bouwvakkers tot blinde muur geworden is Met dank aan Nationale Nederlanden Kantoorpaleizen…

de trein naar het hiernamaals is vertrokken en neemt de laatste van zijn vrienden mee voor hem was er geen plaats in de coupé de wind speelt met zijn grijs geworden lokken in tranen blijft hij achter op ‘t perron er rest niet meer dan een vertwijfeld staren naar hen die aan ’t loket gelukkig waren hij wuift nog zinloos naar de horizon de…

de lange gangen met de vale tegels -er hing nog steeds de geur van natte jassen- leidden onveranderd naar de klassen waar ik zuchtte onder strenge regels ik had gezworen nooit terug te keren tot ik die lijst zag met daarop jouw naam het stille meisje bij het hoge raam dat mij geduldig hielp Latijn te leren je ogen glansden vurig als voorheen…

dan wijkt het lange lint van zilver zand voor uitgestoken broodmagere armen sirenen vluchten lijdzaam voor erbarmen geen scherpe rotsen maar een veilig land na de havenhoofden zwarte kaden verworden zeebenen tot vaste voeten geen lager wal meer of het eeuwig boeten van hun vrouwen door de zee verraden het onheil komt niet van de woeste vloed…

hij spiegelt zich in het stille water vanuit z’n torenraam blikt hij omlaag en zoekt de diepste gronden van Den Haag de bodem van de politieke krater de kalme vijver dampt of is het rook die opstijgt van een smeulend vagevuur plots borrelt hij sinister en obscuur vanaf het eiland lacht het rode spook achter buigend groen zo goed verborgen…

het ochtendblad was blank, de ether zweeg geen mens op straat, geen auto was te horen de telefoon had het contact verloren de schappen in de winkels bleken leeg de trams en bussen stonden als bevroren vanuit de onbewogen singel steeg een dichte muur van damp, ik keek en kreeg het vreemde beeld opnieuw te zijn geboren het oude leek bij…

het waren onbestemde kinderdromen: een duister trapgat en ik viel omlaag een hand greep mij dan stevig bij de kraag en hielp me op de voeten neer te komen al voel ik nog de kriebels in m'n maag die droom werd door de jaren meegenomen ik leerde om de angsten in te tomen en overwon onzekerheid gestaag vannacht begonnen spoken weer te leven…

(als Louis Couperus nog zou leven en dit alles mocht aanschouwen) Voor gij aanstonds het stadion betreedt Houdt mes en eene vuurwerkbom gereed Zie ginds die vreemde spits van PSV Hij is de vrucht eener prostituee Toont in den zoomer trots uw blooten bast Waar twintig liter Heineken in past Spuwt geel en groenen fluimen op den vloer En…

je houdt me met een stille blik gevangen en staart me met bevroren ogen aan betoverd blijf ik zwijgend voor je staan in twijfel tussen schaamte en verlangen het lijkt of je heim’lijk om me lacht plezier beleeft aan een hardvochtig spelen een minnaar die je nooit zal mogen strelen en die zo kansloos op een teken wacht je schepper is een kunstenaar…

Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken de onmacht steeg me langzaam naar de strot de vloeren van mijn vesting bleken rot en gingen vaag, doch onheilspellend kraken Geloof me maar, van strijden was geen sprake het was berusten in een helder lot het lichaam spande stiekem een complot met cellen die verwoed de kop opstaken Vergeet de…

bandiet, geteisem, lamstraal, schobbejak gepeupel, doerak, gluiperd, boerenpummel stuk onverlaat, kwajongen, mafkees, lummel jij klojo, vlegel, vlerk en labbekak geboefte, laaienlichter, klotenklapper ellendeling, rapaille, uilenbal gehaktbal, flapdrol, plurk, schavuit en kwal kwajongen, schijtluis, knuppel, oelewapper jandoedel, kwibus,…

Links de Grachtengordel is een ietwat zure biotoop bevolkt door 'kameraden' die met stelligheid beweren dat zij niet de pecunia, doch waardigheid begeren men noemt ze gut- of linkschmensch, ze zijn anti-xenofoob principes gaan er nimmer (nimmer!) in de uitverkoop ze prediken hun mores die eenieder zal vereren en lukt het niet een zondaar…

de wind is oppermachtig in het noorden hij geselt de verloren graswoestijn en buldert met beangstigend venijn door stervende of doodgewaande oorden waar nuchter de gesloten noorderlingen totaal doorweekte klei amechtig knechten en kale kromgebogen struiken vechten aleer een trage dood ze zal bedwingen de bodem van het verre wingewest…

Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken de onmacht steeg me langzaam naar de strot de vloeren van mijn vesting bleken rot en gingen vaag, doch onheilspellend kraken Geloof me maar, van strijden was geen sprake het was berusten in een helder lot het lichaam spande stiekem een complot met cellen die verwoed de kop opstaken Vergeet de…

‘Das Volk’ verdiende ooit een eigen wagen Niet duur, met een vernuftig mechaniek Er kwam (met steun van Adolf) een fabriek Waar rijen kevers trots het daglicht zagen Op Qualität werd immer acht geslagen En Gründlichkeit verwierf een golf publiek Ganz fabelhaft! (wij zeggen magnifiek!) Een merk dus dat op handen werd gedragen Helaas, ze zijn…

1-Utrecht - tijdrit Le Grand Départ, eenieder is gelijk Maar is gelijkheid wel wat sporters willen? Dus na de eindstreep zijn er weer verschillen Verdriet, berusting, vreugde, huldeblijk Al gaat het slechts om luttele seconden De kaste van de knechten likt zijn wonden 2-Utrecht - Neeltje Jans Vandaag in volle vaart naar Neeltje Jans…

In den beginne Wees op je hoede man Als je vaak plassen moet En als de straal Je wat moedeloos stemt Ga dan met spoed naar de Huisartsengroepspraktijk Gooi het op tafel Wees nimmer geremd Huisarts Enige huivering Pijnlijk zo’n vinger wel Maar u bent dapper En bovendien vent Doch als u hoort van de Indicatorentest Wordt u onzeker…

ik wens je bergen chocola rivieren vol met rode wijn een overvloed aan zonneschijn die blauwe jurk van Maxima ik wens je wijsheid, praal en pracht een glimlach en een perzikhuid een eigen psychotherapeut zodat de toekomst naar je lacht ik wens je feest en drinkgelag champagne, oesters, kaviaar een stoere minnaar (zelfs een paar) wel…

Hoe smerig kan een Duitse schwalbe zijn Zo'n oosterbuur die met gekweld gelaat Luid kermend theatraal ter aarde gaat En dan herrijst met glimlach, zo vilein Fantastisch is het Robben te zien zweven Zijn fopduik zorgt voor hoop, geloof en leven…

Zeg oma, schoffel wel een beetje door Dit schiet niet op, zo wordt het honger lijden Laat nou eens die rollator lekker rijden En tril niet zo, dat kan nu echt niet hoor Je bent dement? Dan kun je het vergeten Dus snel naar bed, natuurlijk zonder eten…

de Graslei zomert, kinderkoppen blinken er hangt een zweem van wellust in de stad studenten nemen loom een zonnebad het carillon laat vreugdeklanken klinken terrassen stromen vol, bezoekers drinken met smaak het onvolprezen gerstenat op gevels heeft de kunstzin vlam gevat de Leie laat de eeuwen traag bezinken de rondvaartboten varen af en…

Daar zweeft hij naar het Spaanse doelgebied Gedreven door instinct, hij ruikt de dood Hij kromt zijn lijf, slaat toe, de prooi in nood Hoogmoedig, wordt verrast, verweert zich niet El cóndor pasa? Onderschat gevaar? Dit was geen gier, hier vloog een adelaar…

(vrij naar J.C. Bloem) Frituur is voor tevredenen of legen. En dan: wat is frituur nog in dit land? Een zak patat, te zout en niet krokant, Een frikandel die rimpels heeft gekregen. Wel krijgt de snelle hap van mij de zegen, (Slechts vijf minuten op de hoogste stand) Die zorgt voor glimlach en gewatertand, Door zogenaamde kenners doodgezwegen…

Ik belde de politie, 1-1-2 Er klinkt gekrijs, gekreun, kom snel, maak voort Er wordt gemarteld, erger nog ... gemoord Nee nee, dit is beslist geen barenswee Gelukkig viel het achteraf wel mee Een potje vrouwentennis op TV…

01- ADO Den Haag - PSV 2-3 De opening deed grote monden dicht Die riepen dat Den Haag vandaag zou winnen Veel mooier kon een jaargang niet beginnen Toch doofde voor de rust begon het licht De Haagse gloeilamp bleek een zwakke kaars De gloed kwam van het Philipsteam van Schaars 02- Go Ahead Eagles – ADO Den Haag 2-1 Een prachtig beest…

Het water van de vijver, glad als ijs Weerkaatst blijmoedig weelderige wanden Van hoogbejaarde dommelende panden De vensters geven geen geheimen prijs Het zonlicht tart dit stadse paradijs Waar mist en luwte immer samenspanden Kastanjes langs de oevers knarsetanden Hun schaduwen gehuld in stemmig grijs De vijver geeft aan stemmen geen gehoor…

ik struikel over dichters op het strand ze zijn in drommen naar de zee gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk…

Slechts achtendertig auto's uitgebrand Maar zesenzestig mensen aangehouden Geen zaken die ons vreselijk benauwden We hielden alles prima in de hand De schade? Wat miljoenen … zeg maar laag Het was weldadig rustig in Den Haag…