Strijd
Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken
de onmacht steeg me langzaam naar de strot
de vloeren van mijn vesting bleken rot
en gingen vaag, doch onheilspellend kraken
Geloof me maar, van strijden was geen sprake
het was berusten in een helder lot
het lichaam spande stiekem een complot
met cellen die verwoed de kop opstaken
Vergeet de termen ‘winnen’ of ‘verzaken’
(al wacht er aan het einde een schavot)
en drijf met dapperheid gerust de spot
een dode heeft geen schaamrood op de kaken
Er schuilt in mij geen held als Don Quichot
mijn lans zal nooit de wieken kunnen raken
... In Memoriam: Daan de Ligt. 22-08-2016 overleden. ...
Schrijver: Daan de LigtInzender: J.de Groot, 24 augustus 2016
Geplaatst in de categorie: overlijden
overlijden 4.0 met 11 stemmen 
9.683
9.683
Geef je reactie op deze inzending:
zelfhumor en genadeloze eerlijkheid over
de feiten en feilen van het menselijk lot
doen Daan's gedichten gloeien met een
infrarode gloed die doet voelen dat we
allen lotgenoten zijn aan deze en gene
zijde van de doorkijkspiegel die we de
werkelijkheid noemen..
een groot verlies voor de dichtwereld!
nu heeft hij ook zijn niet succesvolle strijd
op zijn eigen manier voltooid.
Vaarwel Daan.
Jij droeg het met je mee Hagenaar te zijn
indrukken bewaard om later te gebruiken
jij voelde eigenlijk al een gedicht ontluiken
de stad, het groen, de zee zo groot, jij zo klein
Voortdurend spel van aantrekken, loslaten
er was een beeld en er was een woord
het laat zich zien zoals het is en hoort
in luisteren, kijken, voorlezen en praten
Waar jij nu bent, waarheen jij gaat
veronderstel bij jou altijd ontdekken
jij je nog steeds verwonderen laat
Jij gaat mee, spookt in de gedachten
jouw gedichten blijven in zinnen lekken
jij bent in het loslaten en verwachten
Die afgelopen week is overleden.
Daans houdbaarheidstermijn was overschreden,
Wat op te maken valt uit zijn gedicht.
Een afscheid dus, zoals het hoort,
Ook Daan de Ligt leeft in zijn rijmen voort.