inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.392):

Strijd

Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken
de onmacht steeg me langzaam naar de strot
de vloeren van mijn vesting bleken rot
en gingen vaag, doch onheilspellend kraken

Geloof me maar, van strijden was geen sprake
het was berusten in een helder lot
het lichaam spande stiekem een complot
met cellen die verwoed de kop opstaken

Vergeet de termen ‘winnen’ of ‘verzaken’
(al wacht er aan het einde een schavot)
en drijf met dapperheid gerust de spot
een dode heeft geen schaamrood op de kaken

Er schuilt in mij geen held als Don Quichot
mijn lans zal nooit de wieken kunnen raken

Schrijver: Daan de Ligt
Inzender: JdG, 21 mei 2016


Geplaatst in de categorie: individu

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.092

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Inge Boulonois
Datum:
21 mei 2016
Ik heb enorm veel respect voor je, Daan...
Naam:
Jacob van Schaijk
Datum:
21 mei 2016
Indrukwekkend, inderdaad.
Naam:
Hans Mooi
Datum:
21 mei 2016
Indrukwekkend gedicht. Heel mooi dat je hebt geplaatst!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je emailadres voor anderen in beeld verschijnt)