Alle inzendingen over individu

in iedereen wonen woorden die blijven niet zomaar verdwijnen in de zoete nacht woorden die oplichten vlammen die met vuur verdedigen in iedereen wonen woorden die blijven in iedereen woont een wens…

Het sintelschuttingpad is grauw, Is ’t zon, is ’t regen? Ik weet: het bord van Nelle’s tee Ligt halverwege; Voor fietsers is slechts tegenwond, De zwarte stoet, die wegen vindt, Om kwart voor negen. De gloeipeer bungelt aan een touw, Is ’t vandaag, is ’t morgen? Het loon draait in de draaiboor mee: Ik ben geborgen ; En tussen het ratelend…

De wind waait hoog en kent de mensen niet. Hoog wil ik stijgen met de Noordenwind, boven 't gerucht der stemmen - boven 't licht der volle straten. Weg! het warm gewoel, de weke druk van mensen om mij heen! Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij, dat er geen liefde en lachen om mij is, geen zoete stem, geen blik van vrienden-ogen geen…

Een zekere Philos de Tweede Had mijn vers Nine Eleven verzwolgen Hij stuitte daarbij op zinsneden En raakte daarover verbolgen Vond het 'vreselijk', maar gaf geen reden Waarom, vroeg ik, maakt gij bezwaar Tegen kop van het thema en staart Van een dichtwerk uit mijn repertoire Dat hier vijf jaar is gepubliceerd Het staat, serieus, op de…

Een Lelydorpgoeroe Is der dagen zat Hij slaapt en hij snurkt En hij krabt als een kat Hij miauwt en hij wauwelt En stinkt uit z'n bek Hij is niet slechts doof Maar ook nog eens blind Hij raaskalt en kwaakhalst En stuntelt en prutselt En stoorvogelt ongevraagd Andermans vers Hij noemt zich rala Maar zegt dan "noem mei maar Stupide…

De bomen groeien niet meer tot aan de hemel, ze zijn moe de herfst laat hun bladeren verkleuren september laat haar eerste tinten zien je wringt je in jouw sociale positie alleen en moeilijk om te vergeten je verdrinkt herinneringen in pijn ons geheugen houdt van de aarde een stille herfstavond tot wasdom gekomen maakt een einde aan zomerse…

geen zorgen op een dag maak ik me gewoon zo ontzettend klein dat ik zal passen in je ooghoeken en nooit meer bang zal hoeven te zijn hoe je het naakte zwart in mijn pupillen treft en mijn lippen scheurt om in mijn binnenste te kijken en daar niets meer te vinden dan een schreeuw…

Veel gezworven, veel gelezen, veel gezien en veel gedacht, ach, bemind ook en geprezen.... in mijn eigen diepe nacht enkel kan ik veilig wezen. Na de gisting, na de woeling blijft het hart zo zwak en flauw, angstig zoekt het een bedoeling in dat al en vindt haar nauw in zijn eigen bleke voeling.   Voor mij is het menigvuldig' bron van…

Al armpjes, beentjes, een buik De navel een hongerend strekken Ogen gesloten, eeuwig Ronddrijvend in het tijdloze Verdikte water van behoud De flikkerende buizen, duimel Een blinkende vloer vol waterspoel Alles één pennestreek weg van de chaos Een in het halflicht vertekend oog Dat door anders brekend glas Je duister impertinent aankijkt…

je bent een levende kustlijn in wording een landschap waarin je kunt verdwijnen weggeblazen onder zand achter watermuren een rode slagader op de wegenkaart aanjager van onvoorspelbare vuren je wijst de afwijzing zijn grens je bent een verhaal in wording…

Wie is die dichter(es) Die fraaie poëtes Beschermvrouwe prinses Der dichters patrones? Zij leidt de dichterschaar Van 't Vaderland, voorwaar En Vlaanderland, nietwaar 'k Heb medelij met haar Want één ding zit me dwars Als Neêrlands dichteres Had lichtgewicht miss Lieke Te weinig in haar mars Zij is meer dan een 'zes' Maar ging…

Is het een bonvivant die je verrast Een zwerver monarchvlinder een monegask Een vagebond madrileen een moscoviet Een bedevaartganger die jouw liefde ziet Of een zomerzigeuner die je toelacht Een fiddelaar die jou geheel onverwacht Een concert geeft als zwerfsteen Romein Milanees Survivor uit rots muzikaal Vianees…

Te vaak vergeet hij aan te trekken Zijn pas ontdekte spiegelkleren Waarin geen mens hem kan bezeren Omdat die hem totaal bedekken Gevolg is dat zijn hersencellen Belaagd door andermans problemen Het filteren niet op zich nemen Hem met teveel aan prikkels kwellen Zijn arme brein wordt overladen Hjj is een volgezogen spons Die niemand…

Kom nou, miss bone, We zijn geen debielen, Toe, hou nou eens op Met dat vruchtloos gekakel Hierbij namens hen Die hun brein laten werken - Niet slechts hun gevoel! - Een serieus welgemeend Oprecht verzoek: Sta eens stil Denk eens na Voor je pent Lees een boek!…

Hij zet zich met z'n gore praat te kakken Als een van die verknipte doedelzakken Hij wil als Vieze Man alleen maar vozen En oefent om z'n semina te lozen Op uit de gracht geviste fietsenwrakken 't Wordt tijd dat wij hem in de pan gaan hakken... ...Wacht u voor de smeerpraatolie van de ouwe vieze man Hij denkt dat hij op netgedichten…

Leegte is een cyclus in het land van het cynisme hoe kan iets wat zo steenhard is toch zo zacht en aardig aanvoelen ze roept U aan om haar schreeuw te begrijpen haar schaduw te beminnen anoniem is haar schuilnaam incognito in jouw ontheemde dromen van eindeloze jongensachtige fantasie en glooiende heuvels in het nachtwoud niet te…

Als vogel blikt zij nimmer achteruit Doch immer zwemt ze blij in 't blauwe niets En peddelt onverstoorbaar op haar fiets Een e-bike, daarmee komt ze snel vooruit Ze trekt zich zelden aan van enig teken Om achterwaarts te kijken hoe ze 't deed Vertel haar niks, zij rept zich naar de meet Voor beste stuurlui is ze nooit geweken Maar wijzer…

Zeg Ra, hoe gaat het met je Was jij geen lid van woorden Op lyrische akkoorden? Voor lezers is 't geen pretje Je fietst op klein verzetje, Ligt in een kleuterbedje Schrijf volzinnen! Wat let je? Wees eens een vent, want met je Half affe frazen raas je Als een klein muizig dwaasje Met voor zijn oog een waasje Je brein draait dol, dan…

Het is een grijze dag vandaag - pilarenbijterwolken Willen als ik hun agonie sinteren vallen leren Maar moeten voor de donder dieper zijn te klein Ik kabbel als te kleine golven aan mijn eigen oppervlak Als hout gekloofd tot aan de nerven Sterker na het kleine sterven Zo moest ik dieper zijn Ik moet ontwennen aan dit bloed met botten…

heb ik iets verkeerds gezegd? deze zin draalt als een stoomloc door mijn brein, ik hoor zelfs de hoge toon van de fluit wanneer het gevaarte zich wil stationeren zoals vaak roer ik mijn mond met een gelispel dat ik iets te hardop uit, ik zie het in de verwonderde grimassen dat mijn tongval zich weer heeft bezoldigd en zich te eer heeft…

in mijn testament dat ik nimmer zal schrijven is de leegte onherkenbaar aanwezig in het grote niets woorden ontbreken, zelfs het vel met die kleine lijntjes die je schoonschrift bepalen zetten de kantlijn buitenspoor ik heb niets weg te geven, al wat mij bezit zijn slechts koude harteloze dingen, mocht mijn eind aan de orde zijn leg…

Zij geloofde je oprecht toen je in heimwee van de nacht vertelde dat er geen vlinders aan te pas kwamen in de liefde dat het er in het dagelijks vertrouwen op aan kwam dat je op elkaar kon bouwen geen zandkastelen op drijfzand of luchtkastelen in de ijle lucht. Ze antwoordde nogmaals in fluistertoon dat ze het wilde proberen met jou…

Ik ben een God in ‘t diepst van mijn gedachten Zei Willem Kloos en ja hij ging zijn godgelijke gang Duizend gedichten - levenslang Totdat hij werd als God die hem - zo wil Het tegenwoordig - Reeds lang geleden voorging Hoe kan het toch dat hij die zo groot dacht Al jarenlang steeds zachter drukt op wat hem onderligt aan aarde En dat…

het gaat niet in de regen die ik zo mis, het water van welbehagen dat ik dronk wanneer ik dorstig, ja dorstig naar jou was ademhalen in de plooien van jouw o zo goddelijk verschijnen, jaren maken wijzer maar die kleine momenten waar we elkander tijdloos verkenden edoch, het verstrijken van gebeurtenissen wisten het verlangen uit,…

ik heb je blik gevangen twee druppels, tikketak in mijn emmerbak glazig en glinsterend en leeg twee oogdruppels ik probeer te blijven kijken maar ze prikken in mijn zicht en knipperend verlies ik me in het licht en knipperend verlies ik me in je gezicht…

het is goed, deze nieuw morgen past als een vest om mijn ongenaakbare ziel, de rest van de dag breekt als een onweersbui door mijn kortstondig verlangen heen maar morgen, morgen drijven donkere wolken als gloeiende kolen over het zwart geblakerd gemoed dewelke nimmer meer zal slenteren in deze afgeprijsde lente goede-morgen, geen voorbijgangers…

Het willen van dood de dood zo groot treedt binnen laat zich zien van alle kanten showt een dikke kont en spierballen, een hoog, hoog voorhoofd ------------------------------------ uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag Opstijgend glorieus, van wat eens mag Bevredigen mijn ziel…

de man, oud doch jong van hart spit in zijn dag met een geleefde lach omwille ongewenst groen in d'aard om jonkheid een morgen te geven op zijn wijze, een eigen trage vaart zijn gedachten, die ken ik niet misschien gevuld met verwachten hij enkel voelt wat hij ziet in de hartslag van dit moment en zucht, dat wel, en verdraagt pijn aan zijn…

Hazenschedel. Zonder oren. Tot het bot teruggebrachte waakzaamheid. Onvindbaar verstopt aan een slootkant. Herinneringetje van zilver. Kristallen druppel hemel. Logeerliefde. In het zwembad van mijn pink gegleden. Eeuwen ongezien onder het tuinpad: munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw. Verloren bij een weddenschap. Lorgnet. Messing. ovale…