2722 resultaten.
Misverstand
gedicht
3.0 met 26 stemmen 6.457 ze is de weg niet kwijtgeraakt
ze heeft zich niet vergist
ik zal het steeds herhalen
zij wou zichzelf verdwalen
omdat ze hier de weg niet wist
ik zou haar kunnen vinden
als ik dat werkelijk wou
als ik maar niet zo bang was
dat ik zelf verdwalen zou.
--------------------------
uit: Chrysallis, 1978.…
het blauwe niets
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 49 het niets is niet het anders iets
het niets is niet het niet iets
het niets is pijnloosheid
het niets is zijnloosheid
het niets is oneindige ruimteloosheid
het niets is eeuwige tijdeloosheid
het niets is het oorverdovende oogverblindende adembenemende diepste
van het diepste blauw
ginds aan de andere kant
van de horizon
ach
uit te kunnen…
Niets voor altijd
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 221 Het luchtballet van spreeuwen
een schrijvende vogelwals die zich in driekwartsmaat
laat lezen in deze late herfstlucht.
In het sleepnet van de schrijver
landen woorden om te vertrekken
door de mazen van de tijd.
Een gewonde engel schildert
boven een vlucht wilde ganzen
verten van onbeschreven lucht.
Zal ik woorden tussen lijnen schrijven…
omhooggaan
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 109 omhooggaan
op een asfaltweg
op een steile asfaltweg
je gaat niet recht omhoog
je gaat schuin omhoog
schuin links
schuin rechts
schuin links
zodat je ademhaling gelijkmatig blijft
zodat je spieren zich spannen zonder pijn
omhooggaan
op een steil stenig pad
je gaat recht omhoog
je zet je voeten vast op uitstekende stenen
omhooggaan
op een…
Zwerver
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Het lag aan de begroeide oevers
van de lawaaierige blauwe rivier
in dat onbeschermde verre land
dat land van mensen en dieren
waar hij zijn spiegelbeeld verloor
in de wildernis van het denken.
Hij gaf zijn bezit aan de armen
zijn fiets ging naar een dokter
zijn horloge voor een astronoom
en hij had geen woorden nodig
al zijn gebaren…
VET VAN BINNEN
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 46 natuurlijk baalt hij
vloekt alles bij elkaar
schopt stoelen onderuit
beukt met z’n vuisten op de muren
natuurlijk is hij blij
met die meevaller
en houdt hij meer van
haar dan hij laat blijken
natuurlijk beleeft hij
dat allemaal
maar hij uit dat slechts met
een frons of een lichte glimlach
hij kan het moeilijk delen
breekt niet door…
Rijnvlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 De dagen schreeuwen in het oor van mijn hart
En ik wist niet dat mijn zo goed gebouwde huis op zoveel plaatsen tocht binnen kon laten
Dan maar de jas aan en de Rijn opzoeken
Ik loop de kribben af
De oeverkiezels over
Diep
In water
Zak
Tot later
Met mij zakt de zon mee af
We worden klein en helder
Kalm mijn hart nog even
suikerzoete…
onze duisternis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 54 verzinkend
in onze duisternis
weten we de wereld wijken
wat van de wereld rest
het ruisen van de regen
het suizen van nachtelijke treinen
die door onze dromen glijden
de warmte
van ons eigen nest…
Mij, die jou naar mijn hoogten heb gered
poëzie
3.0 met 16 stemmen 1.677 Mij, die jou naar mijn hoogten heb gered,
Toen, 't vallen zoekend, je angstig toch bleef hangen
Boven de diepte aan ranken van 't verlangen,
Het taai wort'lende - mij noem jij koket?
Je dacht, ik spon mijn draden tot een net,
Om de eendagsvliegen van de geest te vangen?
Je dacht, mijn armen waren gift'ge tangen,
Die 'k spin, in 't moegesparteld…
Waf waf waf
gedicht
2.0 met 13 stemmen 6.195 Leg de ketting klaar en hark mij tegen draad van
kokkelgeur, het ganzenei moet stuk voor stuk
gezwellen. Toe maar, bakkelei wat bokbederft, jij
stropop volle maan. Je lazerij nu pruimsteen en
dan vellen speelt geen rol, maar hou van mij.
Knip mijn oren, snij die staart. Dat kindschap
zweet in appeltaart vol hoedendoos en razernij?
En dat octaven…
Maar hij vergat
gedicht
3.0 met 45 stemmen 20.094 Maar hij vergat haar te kussen
en toen hij het kasteel verliet was het stil
achter hem,
de lucht was grijs,
de rozenhagen hoog en stijf,
er scharrelden wat mussen rond,
maar hij had haast, wist niet waarom,
en toen iemand hem staande hield en vroeg
of het al donker was
wist hij ook dat niet
en zei dat het waarschijnlijk nog licht was
en dat…
Zwaluwen en een zuiver hart
gedicht
3.0 met 21 stemmen 7.189 het zijn zulke vreemde tijden
de dag verliest zich al vroeg in schemer
terwijl bloemen zich verdringen
in te kleine tuinen
iets verderop loopt de jongen met
het zuivere hart maar
met een getekende grijns
onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk
waar mensen als zwaluwen
hun huizen binnen vliegen
omgeven door geuren van vijf uur
-------------…
Niet-omgekeerde narcis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 36 Ik ben een ruimdenkend anarchist
die accepteert de geile maagd
en schenk aandacht aan iedereen
met mijn ingetogen populisme
Nog niet opgejaagd
door overspel
van focusverlegging naar mijzelf
Ik ben de nog te ontpoppen bloem
in de grote weide langs de Styx
met equivalente buren als lotgenoten
Ik niet hou van gekleurde vloeistoffen, echo…
Thuis
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 49 ik weet dat
in mijn lucide
werkelijkheid
de absurditeit
van de wereld
snakt naar een thuis
in Utrecht of Abcoude
met vreemde kostgangers
moet het leven zuiver zijn
nu ik me ontwikkel
in stugge dwaasheid
van mijn fabuleren
voel ik mij
steeds meer thuis
in hogere sferen.…
De man en zijn tas
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.939 Zijn tas is van het soort om mee naar school te gaan;
hij kocht hem laat, de leerplicht al verzaakt.
Hij kocht hem om te worden heengezonden met een ideaal,
dienstwillig diplomaat te zijn van wat hij miste.
Zo ziet men hem op straat: een man met dichtgeknoopte jas,
de tas waarvan de inhoud steeds wordt uitgedeeld, uiteengezet.
Zijn leven is…
Showen en trippen
gedicht
3.0 met 7 stemmen 6.801 Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk met vertedering naar buren
te kijken die rond middernacht hun afvalzak in een container doen.
Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk een taxi aan te houden die onwillig is
je tot buiten de stad te rijden waar loofwoud staat dat zich voortplant.
Er is zielsveel geluk nodig deze jurk dronken en klaarwakker…
zijn
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 56 hier te liggen
in dit warme zachte bed
zo zonder pijn te zijn
enkel maar te zijn…
Het kwijt zijn van dingen
gedicht
3.0 met 24 stemmen 10.741 Het kwijt zijn van dingen
is een grootse vorm van zelfhaat.
Hoe hard alle andere dingen
ook roepen: 'Maar wij zijn er toch?'
je zoekt, steeds kleiner,
steeds dieper begraven
onder wat je vond, terwijl het buiten
langzaam donker wordt.
--------------------------------------
uit: 'Het ging over rozen', 2002.…
Droomhart
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 50 Alsjeblieft droom
in mijn droom
heb de lef
om in
mijn droom te leven
het alleen zijn
is een wonderlijke plek
hier op aarde
kom we gaan
naar de rivier
het is maar even
bloemen zwijgen
een heimweelied
zal klinken
in de nacht
het samen zijn
is gekomen
tot empathie
het leven heeft
haar mooiste dromen.…
omslag
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 29 gaf vaak gehoor
aan wat men
van mij vroeg
al was dat soms
lastig genoeg...
ik had de habitude
dat ik ieder
moest behagen
en zo u weet is dat
ten lange leste
nog maar moeilijk
te verdragen…
Strijd
gedicht
4.0 met 14 stemmen 1.503 Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken
de onmacht steeg me langzaam naar de strot
de vloeren van mijn vesting bleken rot
en gingen vaag, doch onheilspellend kraken
Geloof me maar, van strijden was geen sprake
het was berusten in een helder lot
het lichaam spande stiekem een complot
met cellen die verwoed de kop opstaken
Vergeet de…
GROEN LICHT
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 27 --------------------------------
--------------------------------
mijn lichaam dat mijn leven draagt,
de zoemende koelkast in mijn hoofd
regen of loeiende dagen in de zon, nooit is er beheerstheid
onophoudelijk gaat de chaos als een dier tekeer
de zwarte sneeuwvlokken van de willekeur
gevaar in het verkeer?
ik heb inzicht mevrouw
tegenslag…
Lichaam en ziel
gedicht
2.0 met 18 stemmen 6.800 de liefste broer van de hele wereld dobbelt stenen
van het viaduct, telt de ogen en keert terug naar start
om een sollicitatiebrief te schrappen.
speeksel druipt mee de envelop in,
als lichaam en ziel verlangt het
hereniging, kent niet de reglementering ter zake.
'het kan morgen alleen maar beter.
wij wensen u veel succes.'
broer spingt…
Ondersteboven
gedicht
3.0 met 22 stemmen 5.163 het stormde
windkracht negen maar liefst
volgens het knmi
en die jongens kunnen het weten.
de bomen bezemden, wild geworden,
met hun wintertakken
de wolken weg
en even leek het of
de hemel keukenzeil geworden was
of een ijsvloer:
de wereld stond op zijn kop
hier voelde ik me
om de een
of andere reden
nu eens buitengewoon prettig bij…
Hiemstra Hurricane
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 26 Bart Adjudant heeft in zijn snelsonnet van vandaag
de laatste dagen beschreven
van de storm die vooral de Britse eilanden heeft geteisterd, doch ons land gelukkig is gepasseerd...
_________________________________
Je wordt voor even Hiemstra hurricane
Of komt als Gerrit gale te staan
in boeken
Je hoeft "Het Aanzien van..."
maar op te zoeken…
Je bent alleen
gedicht
4.0 met 100 stemmen 2.020 Je bent alleen met wat je weet. Je kent je hoofd
van binnenuit, voelt hoe het hart vergeefser reikt
naar wie voorgoed erbuiten blijft, hoort
dat de stem geleidelijk verstomt
je schrijft nog tegen het vergeten in, verwoed,
met inkt die uit je aderen druipt
tot adem stokt, ook voor je zelf
de schedel sluit.
------------------------------…
't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.754 't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid.
Over me staat, als transparant kristal
rondom een oude berggod in zijn hal
een halve bol van stilte, die me omsluit:
'k hoor, hoe heel ver een lang gillende fluit
een tunnel boort; mijn berg kraakt overal.
Een blaf, ginds, hakt een gat; en recht en smal
knapt een spleet open, tot mijn oor hem…
bijna alles
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 148 bijna alles diep ik op
uit slenterende dromen
en alles komt voorbij
jouw sussende lippen
twee geschrokken vliegen
mijn ingekeerde blik
de wegstromende zee
jouw uitgestrekte handen
een zwerm wilde ganzen
mijn halve verhalen
de afgebroken tak
jouw ontwijkende woorden
de gestapelde stenen
mijn haastige vertrek
de gemiste kansen
jouw ondoorgrondelijke…
Kind van de wind
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 42 Na een flinke regenbui
openbaart zich fragiel de zon
tussen hangende regenwolken
de dag breekt eindelijk open
een druppel valt op een verkleurd blad
en van het dwalende blad op een balkon
een aarzeling, maar toch voorzichtig
lichtvlekken van een verlegen najaarszon
schijnen door de ontbladerde bomen
op het natte beneden gelegen gazon…
Spiegelbeeld
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 zoals een hondje
of een poesje zichzelf
in de spiegel ziet
verbaasd
verdwaasd
zo denk ook ik weleens
ik ben dat wel
maar eigenlijk ook niet…