Alle inzendingen van Alex Huppelrat

De eenzame droom schilderde het stille landschap veel kleurrijker dan zijn herinneringen konden vertellen om de betekenis te duiden diep in zijn duisternacht een kleine kwast in zijn handen om de wereld even te veranderen in de fantasie van zijn gedachten onderweg naar een nieuwe droom en het fantasie landschap woekerde voort de…

Je haalt alles uit jouw mogelijkheden riskeert veel met jouw onmiskenbare talent nooit meer lui, hoor ik je zeggen en je schrijft opnieuw een enerverend gedicht de blauwe maandag is een maand geworden de zon en de maan hebben een gezicht nooit zullen woorden muren worden je zoekt contact met een herkenbaar gedicht.…

Door de arbeid van de nacht voelt het vochtig aan, de sokken door het lopen in de bakkerij de geur van vers gebakken brood vult de ruimte met voldoening zweet loopt van jouw voorhoofd je hebt gewerkt om mensen van een ontbijt te voorzien jouw lichaam is moe zweet omdat het zomer is het ruikt zowaar naar kattenpis zweet omdat je moe…

Is hij onzichtbaar, anonieme burger die vergeten is zijn nummer te trekken bij de Apotheek voor zijn medicijnen hij heeft geen haast het beste gedicht van de dag ligt onder zijn bed te dromen volgt hij de dag aan de rivier als hij de groene gracht oversteekt vol goede moed in burger kleren er is niets meer in de mode zijn leeftijd zit…

Op herinneringen drijf je naar de zee via de rivier die men het leven noemt alsof je in een lied van Bob Dylan bent gaan wonen je trekt de zoete lakens over jouw verlangende borsten op de achtergrond klinkt muziek uit de oude transistor belangrijk dat je het nu gaat voelen, die gouden toverdoos nu je bent afgebeeld op een schilderij van Picasso…

Vroeger waren de mensen bij de geestelijke hulpverlening mensen met een luisterend oor en waardering voor de klant tegenwoordig zijn het mensen die het liefst zelf praten niet meer luisteren en regelmatig denigrerende opmerkingen maken ze hebben geen belangstelling meer voor de zielenroerselen van de klant alles draait om hun eigen…

Nooit gedacht dat hij wanhopig zou worden omdat hij de liefde zo lange tijd moest missen eenzame man in de nacht, voor het beeld Maria nooit geweten dat hij de moed op kon geven omdat hij zich niet gewaardeerd voelde door zijn omgeving aan verandering onderhevig nooit kunnen vermoeden dat hij de hand aan zichzelf sloeg diep in de duisternood…

Kom laten we van liefde genieten in de schuilhut van de tempelzee waar kabouters het gereedschap dragen de duinen gevoelig voor zoveel zand ver weg van alle vaccinaties enge ziekten en menselijk leed om ons te louteren in naaktheid wulps en welig als de liefde dat wilt we hebben er niet voor gekozen ons als wollige schapen te gedragen…

De zon werd geschilderd door zijn naakte minnares die op het strand lag om het zand te voelen. De stralende hemelplaneet die haar blote lijf verwarmde verdiende meer dan een eerbetoon een aandenken voor de eeuwigheid zo vrolijk speels in haar gedachten.…

In de nacht tekende zich een vreemd droombestaan op het droge naakte papier verschenen beelden uit het heden terwijl de nuchtere tekenaar sliep kwam zijn potlood plots tot leven een landschap met rivieren bossen, wolken in de lucht het leven op aarde in vogelvlucht terwijl de dromende tekenaar sliep danste zijn potlood over het…

Het landschap had geen behoefte om de kunstenaar te tekenen diep in zijn droomwereld in de duisternacht dus tekende de kunstenaar het landschap met de onmacht van zijn onzekere potlood helemaal van streek met een strelend gebaar klein voelde hij zich nu uit de aardkloot herrezen een rups die vlinder wilde worden een wees met heimwee naar…

Uit geluid van taalgebruik is in een onbestemd verleden uit liefde voor Moeder Aarde de behoefte om te zwijgen ontstaan in de stilte die daarna is blijven hangen deed de mens zijn kleren uit uit liefde voor Moeder Aarde en ging voortaan naakt door het leven onder het helderblauwe hemelfront allemaal tegelijk in blote kont.…

Dorpsmussen kwetteren op het grasplein de avondvlinder valt van een bloem het regionale nieuws valt zwaar op de maagdelijkheid de waanzin van de schemering is de waanzin van de eeuw geworden over de natuur niets dan goeds.…

In de lawaaierige natuur van de wildernis uit het geluid van de liefde is, in het begin, een taal ontstaan het kreunen en het hijgen het zijn de woorden uit de begintijd toen taal nog niet verdraaien was en lichaamstaal verdraagzaam.…

Ze leerde hem de werkelijkheid te aanschouwen bij het schilderij in een wereld die veranderd was de sombere kleuren mysterieus op de gegeselde lichaamsdelen deden pijn aan de ogen de jongeling voelde wel maar kon er met zijn verstand niet bij, dat iemand dit vertelde bij het schilderij, dat hij aanschouwde als onderdeel van zijn jeugdige…

De ochtend lag naast me in bed toen de zon klom naar het hemelfront plots kwam er een dichter langs die stak me veren in mijn kont ik zei: ik wil die veren niet schrijf slechts voor mijn plezier hij zei: dat doet me veel verdriet want je bent echt een lekker dier de ochtend kroop naast me uit bed toen de wolken voor de zon verschenen de…

Alles is neder onder het sterren gefemel dromen beschaduwen de bijzondere zomer nu de woeste rivier in stilte naar een waarheid zoekt in de beginne smaakt de bezinning zoet door wat daar gaat, heel ongerept een bloemengeur ruikt naar de dood Nachtschaduw maakt de bomen groot.…

Met woorden kan ik niet benaderen welke schoonheid jouw bloem mij bezorgde hoe je met me bloesemde in de nacht vreugde telkens als een pianotoets in melodie van wandelen in het op en neer gaan tussen dunne wanden het heeft ook geen zingeving om mijn bewondering hier te laten ademen met jouw bloesem mijn donkere ziel is als de nacht…

Komt en gaat de zwervelinge heerlijk als een libelle fleurig, zwierig in de rondte teruggevlogen naar het beginnen weet zij de man te beminnen tot een hoogtepunt te brengen gaat en komt de zwervelinge om een liedje samen te zingen op het gras, bij de seringen.…

Geen maat houden, kon hij die geen maat kon houden mateloos verliefd op de nacht desolate romantiek vreemdeling ritme, ritme en nieuwe woorden in de gewaarwording diepere zelf gemaakte melancholieke melodieën mateloos verliefd op de romantiek ritme, ritme, oude zonden en doedelzak muziek voor de bohemiens nu het vallen der bladeren…

We blijven onverstoorbaar naamloos omdat we zwijgen geringe afstand van de kust zee in alles wat hoorbaar is rust dichterlijk bij mijn hart gaat weer terug om aan te zwellen in mijn nachten bij haar volmaakte duinen tussen haar billen in het holst van de nacht wanneer we samen zijn met de maan naamloos omdat we zonder bezitten zand…

Hier zijn we dan in het nabije verleden dankbaar voor wat geweest is onbeschreven naïef gebleven hofnarren en dieven bij de vleet nijverige huisvrouwen met smetvrees anderhalve meter dichter of verder weg bij de waarheid zonder ommekeer met koude vingers van een zwerver en de warme voeten kleine God op weg naar de afsluitdijk…

Gisteren galoppeerde er een nachtmerrie door mijn dromen over de bruine paarden die buiten stonden onder de regen van de nacht ik liet haar teugels los draafde met een volle blaas naar de toiletpot die onder een wolkenveld lag te snurken in haar bed slapend kon ik schaapjes tellen en wolven want die waren er ook toen mijn nachtmerrie…

Even flakkert de emotie op zoals toen hij zich bemind voelde en niet zomaar een nummer op de lijst van de straatnamen dan ziet hij weer die schittering in de ogen van zijn huisgenoot altijd op weg naar zonneschijn maar met zijn onderbuik in de goot hopeloos op zoek naar een ander niemand die ik mag zijn.…

Handelingen worden trager door de echo van wild verlangen even dringt de mens door in het duister van de herfstnacht, geheimen openbaren zich in diepere dromen dan ooit denkbaar in stilte bomen maken zich klaar voor de herfst in aandacht van zintuigen om het onbekende te verkennen met gedachtetekeningen die alle verbeeldingen van liefde…

Wij zijn niet meer bij elkaar in die droom er ligt een schaduwstilte in ons nieuwe domein de echo gehoord van verborgen muziek waar wolken in gekte voorbij zweven is nu de kalmte van de zomernacht zelfs het afscheid doet geen pijn niet meer in mijn hart nooit meer in mijn gedachten het is voorbij in dankbare schaduwstilte.…

Echo van stille schaduw van de zomerdag nu in de luwte jouw stem weer herinnert aan de heimwee van jaren in de wildernis toen ik je zag, schaars gekleed in lendendoek bij de boom, die treurde aan de waterkant waar de dode vis lag vol met vliegenlarven probeer ik in dit schrijven niets te weerleggen omdat ik een zwaan zie landen op het water…

Echo van stille zwijgzame dood liederlijk in dichte mist op het water een lied bezingt het geweten in grote nood na iedere zangnoot wordt het later twijfel of de ochtenddauw werkelijk is zo vroeg in de morgen nooit een prater muziek, stille liefde, geen man over boord hartstochtelijk verliefd, de echo gehoord.…

Of mijn vader ooit de gedachten had om met een zelfgebouwd zeilschip de weidse wereldzeeën te bevaren kon ik niet met zekerheid zeggen hij had tientallen zelfgebouwde zeilscheepjes maar die waren te klein om mee te reizen ze pasten nauwelijks in een lege whiskyfles hij wilde een toeristenshop beginnen misschien had ik mijn eigenzinnigheid…

Alle angsten voorbij bij de waterkant in een vreemde stad waar narcissen groeien zonlicht de dag breekt eeuwig zwijgend in het universum van verlangen liefde heeft nieuwe woorden nodig waar wolken in gekte zweven zonneklaar nieuwe gedachten het leven samen zingen.…