inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 85.411):

Lethargie

Leegte bemint een kleine cyclus
in het land van het cynisme
kraaien de trotse hanen
in de avondschemering

dat hoort gewoon bij het leven
klinkt de echo van het stemgeluid
van de narcistische psychiater
die zijn portemonnee dichtknijpt
met pijn in zijn harteloze ziel

anoniem is de schuilnaam van het niets
de wilde haren kwijtgeraakt
incognito voor de stoffige welvaart
volledig opgegaan in lethargie

om haar schaduw te beminnen.

Schrijver: Alex Huppelrat
30 april 2025


Geplaatst in de categorie: welzijn

4.2 met 16 stemmen aantal keer bekeken 240

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Alex H., 2 weken geleden
Hallo Maxim, ik zie dat collega R.E.N.S al een geloofwaardige uitleg heeft gegeven. Dank voor de reacties.
R.E.N.S., 2 weken geleden
ik waardeer de ledige cirkels
gebouwd op koppige grond
waar polderkoppen zingen
in ‘t dagelijks lommeren

dat is de ‘status vitae’
en altijd weer de weerklanken
Freudiaans ‘as fuck’
moordend en plunderend
met pijn aan ‘t hart

‘my name is nobody’
als ‘t wilde dier dat heur haar verloor
onbekend met platonisch geluk
maar bezeten door gevoelloosheid

aanbid de omtrek
van ’t silhouet
Maxim , 3 weken geleden
Misschien kun je de lezer even uitleggen hoe het gapende zwarte gat van de nonexisterende lange leegte met een minicyclus de liefde bedrijft...kortsluiting in de polariserende genen, wellicht?
Bij voorbaat onze onuitsprekelijke dank!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)