Alle inzendingen over welzijn

voor wie moedig is maar kwetsbaar mag zijn voor wie zich zwak voelt maar sterk is voor wie vliegen wil met gebroken vleugels ze genezen om hoger dan hoog te stijgen om alles te overzien om met diezelfde vleugels jezelf te omarmen je warm te houden als er kou is en je denkt dat je zwak bent maar sterker dan ooit…

Kom binnen, beste klant, kom gauw, wij bieden rust, jawel, vertrouw! Een polis hier, een handteken daar, en hup — uw zorgen zijn wel klaar! Tot morgen storm, tot val of kras, dan hoort u plots: “’t Is buiten klas.” Een franchise hier, een troellala, de schade? Ach… dat regelen we daarna. We praten warm, we lachen zacht, we zijn van zorg…

Dat je van alles wilt onthouden, vastleggen, dat je daar en toen zo’n mooie tijd had dat je die en die naam nooit vergeet, terwijl zoveel namen je ontglippen, dat je de plantennamen vooral wilt onthouden dat je de gezichten onthoudt en herkent dat je bepaalde waarheden altijd onthoudt terwijl alles permanent verandert, de gezichten…

Ik leef nog, tussen zon en schaduw, tussen stilte en geluid. Ik adem nog, al voel ik soms de leegte die door mijn dagen waait. Ik glimlach nog, al is het soms voorzichtig, al is het soms wat klein. Maar ik leef nog, en dat alleen al, is een klein wonder!…

Dwaal je met mij mee in het herfstbos jouw adem in een diep verlangen naar de pure natuur van najaarsgoud hier in de armoede van een egocentrisch land waar domme eikels niet aan bomen hangen waar minderheden zondebokken worden gemaakt tussen honderden bomen die zuurstof geven en toch in een noodkreet gevangen! wil ik in verzonnen vriendschap…

Van alle mensen die het lachen is vergaan, loopt een op de drie blind over je heen en kijkt dan om. De wereld is juist niet van iedereen, dat slag. De overige twee vallen niet op. Hun armen bungelen halfstok. Onder hun tong zit gram. Ze kennen haast geen zinnen zonder tss. Zo zuinig zijn ze op hun lucht. Je staat erin voor je het weet.…

Na al die jaren een doorleefd geluid dat steevast in ons stadslied klinkt, hoewel de weergave verandert is het refrein nog altijd behouden het aloude getingel van de Haagse trams Oh oh Den Haag ook de zomeravonden waar de duinen dubbel rosé kleuren haar warmte nog steeds rondwaart van pril liefdesgeluk tot ademloos vallende sterren…

Ik lach in de glorie van mijn verderf, als een koning van puin, met een rijk zonder erf. Mijn spiegel toont enkel een dwaze lach ik knipoog terug — alsof dat niet meer mag. Ik hef mijn glas op rook en het spel, mijn verderf is mijn grap en mijn eigen hel. Toch blijf ik dansen, en struikel ik weer, als een hofnar die buigt voor zijn eigen…

Golven van begeerte, slokken zijn vermoeide geest, arbeid drijft verlaten. Hij verdrinkt in zilte pracht, door rijkdom meegezogen.…

Ik vond het echt eerlijk heerlijk te vertoeven bij Ons Genoegen even niets moeten dan te ontmoeten en te lopen, m'n stress te ontlopen en open te staan voor  iets of niets lekker te snoezen en te smoezen vooral niets te hoeven dan te vertoeven bij en met ONS GENOEGEN…

Ik ben van de T van Thema maar ook van de T van Thee en ook fan van de Hema die zo kleurrijk en zoet is geworden ik ben nu zelf meer van het kruidige en dan met name van de kruidenthee zo gespecialiseerd voor de longen,  de luchtwegen, maag en darmen de nacht en de dag en de avond dus mijn thema nu is vooral de T van Thee wel af…

Als ik ga bidden kom ik in het midden van mijn binnen intense droefenis overmant me  mondjesmaat kom het naar buiten het verdriet, de pijn, te zijn maar ook... mijn dank voor heel veel goeds dat zal U God en mij goed doen en goed is goed genoeg, toch? 't kan altijd nog beter! maar best behoeft niet van mij en van God!! want goed is…

op de maandag, vroeger de eerste werkdag van de week, begint de ochtend met het vief houden van botten en spieren op mijn leeftijd ben je daaromtrent wis en waarachtig geen leek de jaren vragen zijn tol, net als een oud huis met kieren en ik wil nog wat jaren mee, maar dan is bewegen een must ik zit daarom in de kring der oudere wijzen uit mijn…

Mijn lust en mijn leven Is gewoon mijn huidig leven, Op één ding na, ’k ben nu alleen, En dat is wel ’k beween. Maar verder ben ’k best tevree, Zit het leven mij best mee, Ben gezond van lijf en leden, Ja, ik ben best tevreden. Alleen dat ontbrekende knaagt, Is toch wel echt ’n hiaat, Hierdoor m’n leven niet volmaakt, Maar ja zo is…

ik trek me terug tussen mijn tenen naar daar waar het zo heerlijk schimmelen kan ...…

Als de nacht regelmatig een dag wordt hoe houdt ik mij dan staande? ik kan blijven liggen! maar mijn hoofd wordt niet stil!! vol van ditjes en datjes, watjes en moetjes!!! ik slaap apart, dus mijn partner kan ik niet storen ik weet, ik heb alles rondom mijn bed naar behoren koffie en thee en alcohol vrij bier en cola koekjes en kaakjes en…

Mijn dag is goed, mijn zonnebril van plastic doopt de bomen, het gras, de stoepen en de deuren in transparante zachte groene olie, er kan mij niets gebeuren. Het ochtendblad is tevergeefs gekomen, de bus wordt niet geleegd: ik zet mijn zonnebril van plastic op en leg een film van waterdunne zomerolie over de wereld en ik leid U zacht naar…

Mijn hele leven  is een kunstobject om van niets iets te maken van materie, maar vooral van emotie ik heb een heel scherp timmermansoog ondanks dat ik geen hamer kan vasthouden laat staan 'n schroevendraaier, boormachine of zaag toch heb ik een 'n enorme focus, kijk, inzicht op mogelijkheden en zelfs een glimlach rondom  persoonlijk…

Iemand maakte ruzie met zijn mobiel op strand zo razend, dat hij ‘t wegsmeet onder ‘t zand, liep weg, ging ergens in zijn kleren zitten mokken, staren Jij, allert altijd, zag het, zei die’s gek! Wij waren met z’n drie, zouden romantisch praten, in het warme zand, ons vleien En later, eindelijk weer bij zinnen, en bedaren…

als je iets krijgen zou, lijkt het net of je een keuze hebt, dat je zeggen kunt: “ik hoef dit niet, dank u wel” of het moet één of ander virus zijn of een tatoeage als verjaardagscadeau ‘anyhow’ wat je onherroepelijk (in je schoot geworpen) krijgt is nooit wat je van te voren heel graag hebben wou dus om nou te blijven beweren dat…

Zomerse hitte; loom stappen mensen voort naar een vrij tafeltje op het drukke terras van hun gekoesterde stamkroeg. Onder de schaduw van een wijde eik komen tongen spoedig los, aangemoedigd door dranken met pit en verlangde spijs. Kinders genieten, smullen al krijsend vol pret. Die kleine speeltuin ligt er leeg, stil, troosteloos…

Ik werk hard aan de afbouw van mijn volkstuin op te ruimen, af te voeren, klaar te maken voor verkoop niet alleen overdag, zoals vandaag, vanmiddag maar vooral ook in de nacht, in mijn dromen Dan komen mijn buren langs om mijn exit te evalueren en zelfs de dominee komt informeren en soms 2 vliegen in 1 klap de kandidaat koopster wil me ook…

Stichting Falderie organiseert Verwenconcerten voor mensen met een beperking en hun naasten Ik, Jan Jacob, vader was er vandaag bij met mijn beperkte dochter Giulia Ik kijk om me heen en denk.... "ik begrijp het niet: zoveel gezonde mensen, maar zo ongelukkig doch zo gelukkig de beperkten om me heen, alhier intens gelukkig zelfs, uitgelaten…

Ieder heeft zijn zorgen en zijn vreugden, ieder mens zoekt liefde en houvast, ieder heeft daarvoor zijn eigen wegen maar ook ieder draagt zijn last. Als we heel aandachtig leven krijgt het beste weer een kans, kunnen we ook vreugde geven, komt er vrede hier en thans. Laat ons als de kinderen kijken naar wat groeit en adem heeft, laat ons…

Met plezier wens ik hem toe dat hij mag slagen in zijn opzet. Natuurlijk moet je haar nageven dat zij stevig heeft volgehouden. Ze heeft het grandioos verdiend: haar trawanten hadden het nakijken. Het feit dat ik hem nomineer, toont niet alleen mijn loyaliteit. Het zou buitengewoon gierig zijn hem zijn perspectief te ontzeggen. Na zware…

Met DE TONEN VAN GIULIA wil ik laten horen en zien hoe contact te maken, verbinding, aanraking, genegenheid, warmte met onbeperkten doch zijnde meervoudig zeer ernstig gehandicapten Want wat ook mijn dochter Giulia van Dooren is heeft zij vooral opmerkelijk en veelvuldig laten zien haar zeer enorme meervoudige onbeperktheid in leven, er toe…

Leegte bemint een kleine cyclus in het land van het cynisme kraaien de trotse hanen in de avondschemering dat hoort gewoon bij het leven klinkt de echo van het stemgeluid van de narcistische psychiater die zijn portemonnee dichtknijpt met pijn in zijn harteloze ziel anoniem is de schuilnaam van het niets de wilde haren kwijtgeraakt incognito…

Een schone drol bestaat niet een mooie drol wel zeker als het drolletje als 1 stuk uit je holletje als zijnde een nieuw schip te water wordt gelaten en de herinnering opdoet toen je als kind riep, roept: "Mama, Papa, ik heb gepoept!"…

Vier slanke torenhoge paddenstoelen omsluiten een jeugdig sprookjesgebouw. Eetzalen vol milde schemer, bleek blauw, doen bijstand van het kleine volk voelen. Wenkende tafels en zachte stoelen mogen zich aanbieden, dankzij de trouw der luchtwezentjes, die hun wonderdauw neer laten om door spijs en drank te woelen. Slaapkamers bewaren…

jij was gewoon komen aanwaaien een lichtend straaltje vlakbij hoofd en schouder als je goed keek zag je er niets van maar de vorm werd wel steeds duidelijker evenals het geluid van zijn aanwezige vluchtigheid was ontroerend in een samen met zijn geluid ging aan en uit in een prettig en vertrouwd aanvoelen hij was verdwenen…