124 resultaten.
Thuis
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 49 ik weet dat
in mijn lucide
werkelijkheid
de absurditeit
van de wereld
snakt naar een thuis
in Utrecht of Abcoude
met vreemde kostgangers
moet het leven zuiver zijn
nu ik me ontwikkel
in stugge dwaasheid
van mijn fabuleren
voel ik mij
steeds meer thuis
in hogere sferen.…
Laatste boodschap
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 116 Niet veel maskers te verbergen
om in het alleen zijn te ontpoppen
als een vlinder die ooit rups was
ook geen daden van roem of faam
alleen met een onbekende naam
gevleugeld op weg naar de zon
laatste boodschap aan de ontheemden
we zijn tenslotte allemaal vreemden
stille getuigen van zwijgend water
in een verleden van verloren tijden…
Individu
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 62 Je dacht dat ratio
de actuele nieuwsbrief
over het intieme leven
overbodig kon maken
in de diepe duisternacht
maar niets was minder
waar, de ganzen vlogen
over de weidse wereld
die oneerlijk was
geworden door de mensheid
zo zeiden ze, en je luisterde
omdat er geen licht kwam,
Jij raakte me aan
in dat verlangen
samen te zijn, zonder…
Antwoordloze tijd
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 116 Het lijkt steeds vaker net als
in mijn lucide dromen
alsof het allemaal
voor niets is geweest
in een antwoordloze tijd
dromen van een frisse lente
die nooit meer zal komen
een vergeten zomer-nevel
om de wildernis te omvatten
in een toekomst vol vragen
alsof het allemaal
voor niets is geweest
stiltedromen
ontsnapt uit de tijdelijkheid…
Deze vrouw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 168 Deze vrouw is geen rivier
in een eenzaam gedicht
over oppervlakkig plezier
schimpscheuten van de nacht
zijn in stilte nu verdreven
metaforen die het daglicht
niet kunnen verdragen
de pijnlijke romantiek
is wat er over is in leven
te druk voor de liefde
te veel levensvragen
waar deze vrouw op wacht
is dat je naar haar lacht…
Zombie
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 47 Arrogantie is als een verwelkte bloem
decadent op weg naar de ondergang
teloorgang van droevige dromen
het leven kent voorspoed en tegenspoed
tijd kent geen genade voor het noodlot
samen kijken we uit naar het nabije einde
wanneer de prille ochtenddauw
de absurditeit van de wereld herkent
in dwaze toespelingen van de ziel
vergankelijkheid…
Amsterdams hotelbed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 77 In dit hotelbed
heeft de stilte
heimwee leren kennen
hier ruik je
de ademzucht
van de liefde
nogmaals
ouder geworden
hier voel je
het diepe slapen
van de wind
de houten schepen
uit een ver verleden
halen de zeilen in
je betreedt haar
in haar hemelpoort
en zij heeft niets te klagen
het gaat over
die gezellige armoe
van…
Bezinning
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 61 Hoe je toe ziet
dat de wereld
van een landschap
in een woordenzeef
verandert
en bezinning
aangetast
door ouderdom
maakt van de rivier
een metafoor
voor onvoorspelbare
liefde
hoe je ondergaat
dat de zon zinkt
in de zee
wolken vreemde
verhalen vertellen
en de maanlach
om de ochtend bedelt.…
Onmachtige liefdeszaken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 58 De vijand heeft zich beeldschoon ingebeeld
hoe het is om bevriend te zijn
met de schone nimfen van de nacht
En jij daar in die verte in diep duisteren
weet dat ik niet meer naar je zal luisteren
zolang je me bedelt om geld dat verzacht
voor liefdeszaken moet het leven zuiver zijn
de mens in zijn grootheid is dikwijls klein
dan knaagt er…
Papieren zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 54 Schepen bevaren een papieren zee
wanneer ik je aanbid in mijn gedachten
onder een kobaltblauwe hemel
verwijder ik grijze spiegels
om mezelf weer te zien komen
met die trage mensen pas
ben je me vergeten, vraag ik me af
nu de letters op de golven dansen
zoals ooit
in jouw verlangen
herhaal ik slechts zinnen
zonder werkelijk beginnen…
Duinrups
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 77 Ik heb jouw ademhaling
en jouw verstilde stemgeluid
teruggevonden in jouw gedichten
duinrups bij het zilte strand
kleine worm in zoet tegenlicht
ik vond jouw naam in mijn gedicht
ik heb je nooit mogen aanschouwen
daarvoor was ik te schuw en te gehaast
maar ik weet dat in mijn lucide dromen
jij de werkelijkheid naast mijn droom plaatst…
Lentehart
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 71 De liefde schreeuwt zich uit een hart
een rugzak vol gebroken dromen
een roze bloemenzee ontwaakt
geur van nectar kust de broze velden
alsof de natuur de mens liefheeft
zonder aarzeling, onbevangen puur
likt moeder Natuur haar tere wonden
vaak wreder dan de mildste tederheid
in de wildernis zoekt vrijheid een weg
een lentehart roept…
Middag in april
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Er is geen weg terug, het gaat gebeuren
ondanks de mistroostige regendruppels
de knoppen staan op springen
de bomen krijgen bladeren, fris groen
en jij daar in jouw heuvellandschap
met de fruitige geur van verse vruchten
laat me weten dat je nuchter bent
bijgekomen van alle dwaze dromen
misschien later in het voorjaar
als de warmte meerdere…
Stiltelicht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 57 Er valt in mij een stilte
die ik niet kan duiden
alsof het allemaal voor niets is geweest
een ingewikkeld vragenspel, onwerkelijk
niets vermoedende onwetendheid
alles achterhaald door het kwaad
op zoek naar een werkelijkheid
omdat antwoorden nooit komen
– adem zuurstof, vitaliteit
die ik haalde uit het rouwproces
uit het verwerken van…
Het kerstlicht onderweg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 110 Een gedicht hoeft niet te schreeuwen
fluistert hij in haar dierbare oren
terwijl zij zorgvuldig een gedicht schrijft
wanneer hij aarzelt met zijn toverstaf
wie wil het dwaze zielenoffer brengen
om zijn diepste hart te beminnen
een geest uit een andere wereld
spreekt tegen een jongeman
in zijn aardse stoffelijkheid
het kerstlicht onderweg…
Afzender onbekend
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 93 Tijdens het nog prille begin
van jouw moedige jeugdige bestaan
hadden jouw onbestemde verlangens
zelden glanzende vleugels
en nog geen weet van ironie
of de teloorgang van het noodlot
je liet mij alleen achter tussen de bomen
met steeds maar weer die dwaze dromen
achter iedere boom afzender onbekend
alsof de natuur door een vreemde god…
In liefde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Zoals de zwaluw de warme zomer beschrijft
in blauwe lucht, in zwevende vlucht, zo wil ik
onze innige liefde beschrijven
in liefde
die meegaat met het deinen van de zee
in liefde die
in de ochtend de zon begroet
zo zal ik steeds beweren
om de onrust te bezweren
hoog in de lucht in vogelvlucht
om het land te overzien
het leed te…
Zomermaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 78 De liefde is dezelfde liefde
de liefde die de liefde lief heeft
je vraagt me zachtjes
of je naakt mag dansen
onder de zomermaan
zwoel in de nacht
de waanzin van de donkere nacht
is de waanzin van de eeuw geworden
in een land waar ze je niet stenigen
om het geluid van jouw geaardheid
antwoordt mijn stem
om alle bewondering te uiten…
Natuurlijk
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 80 In de stilte van het boek
probeer je het zwijgen
beekje in een haiku
en je begrijpt het
hoe de wolken
over bomen verhalen
zodra er iets verandert
in de stilte van het bos
natuurlijk als de liefde.…
Zomertroost
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 76 Een nieuwe zomer gooit
haar weidse deuren open
je ademt lieve woorden
op lichte sluimerwolken
dansend ritme van de uren
zomers licht ontluikend
naar het troostlandschap
droomloos zwijgen
een nieuwe gedachte
sluit de gordijnen
verschijnt een avond in stilte
hoor het geluid van jouw hart.…
Vluchtende vlinders
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 122 Het is bijna of je de groene bomen
hebt leren praten, door te luisteren
zo mooi is het bos nu na jouw doodsdrift
waar vlinders ademen in de wind
en ik luister naar jouw woorden
in de stille bossen van mijn dromenland
heeft ieder geschreven woord die speciale klank
van ontheemde kinderen die naar vrijheid snakken
ik lees de zinnen voorzichtig…
Je leeft voort
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 122 Hoe jij de essentie wilde bereiken
van de stille pijn in het verdriet
woorden die niet zwijgen konden
aan kon raken in het benauwde zijn
de droeve vreugde van de zielenpijn
en ik die jou nooit troosten kon
jij leeft voort waar ik begon met smart
in mijn zwijgen bonst jouw dichtershart.…
Zwijgend leren leven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 136 Misschien mag ik alles verstaan
begrijpen, dieper voelen
lezen en de muren blijven zien
de deuren en de ramen
in het afscheidsgedicht dat jij schreef
over de grachten in het niemandsland
waar verdwaasde weeskinderen zoeken
naar de spiegel van de kalme horizon
en weet je, in mijn kleine wereld
blijf ik in gedachten alles lezen
wat jij…
Reiziger bij de droom
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 111 Je staat op uit jouw stilte
in de benauwde binnenkamer
uit het wankele sterfbed
je draagt de modieuze jurk
van jouw hemelse moeder
de buitendeur is een wereld
ver van de zwarte lakens
de twijfel die je hebt getekend
op de muren zonder behang
onzichtbaar blijf je
in jouw verborgen wereld
toen je nog kind was en speelde
heb je…
Einde van een droombestaan
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 174 De oceaan heeft zoveel te dragen
evenveel betekenis heeft de nacht
misschien kan ik je aanraken
de dag onzichtbaar maken
in deze onbestemde werkelijkheid
zoek ik naar mijn stemgeluid
omdat het zwijgen eindeloos lijkt.…
Herinneren
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 82 Kan ik me niets meer herinneren
waren misschien dwaze verbeeldingen
over trouwe liefde die zo op de tocht
van de straat, in drift en onbeholpen
bezield denkend aan jouw armen
met een ander om de eerzucht vocht.…
De weidse stilte delen wij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 107 De weidse stilte delen wij
in kleine stukjes stilte
boven de weilanden
en in de broze stad
overal gedeelde stilte.…
Wanneer mijn stilte zwijgen zal
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 191 In mijn stilte bewegen zich geesten
onaardse voorstellingen vol wellust
en intensiviteit van geile begeerte
wanneer ik naast schaduwen dans
in mijn naakte ornaat fluitend
zie ik moeder aarde in verval
in mijn stilte kronkelen zich gedachten
urenlange overpeinzingen met betrekking
tot de dood en de kornuiten van die metgezel
wanneer schaduwen…
Avondschildering
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 110 Ze blijft niet in een woordbetekenis
ontheemde droombeelden
van prachtige voorbereidingen
de zon daalt in haar sprookjeswereld
van spreektaal en intieme ontboezemingen
haar ademlucht van zuiverheid
de dag voorbij, de maan verschijnt
bloemen gaan slapen, vogels zingen afscheid
maar ze voelt zich blauw en onbeholpen
in de wandelgangen van…
Bestaan
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 192 Je probeert de bezinning te begrijpen
nu het vallen van de herfst op zich laat wachten
de zon zich niet laat kennen, soevereine hemelplaneet
en je wandelt in het park met die gedachten
op een bankje sluit je de mijmeringen af
met een groet aan de werkelijke dingen
van het dagelijkse leven, zoals ze worden besproken
in het dagboek van de zomer…