Alle inzendingen van Abraham van Collem

Als gij mij leest, dan moet gij mededichten, En algeheel in mijn gedicht opgaan, Het moet gelijken op een zelf-verrichten, Alsof niet ik, maar gij het had gedaan. Gij zult tevreden zijn, en ziet het aan, En blijdschap zal uw dichtend oog verlichten; - Het is een kleinigheid, een vers te dichten, Al lezende, is het in u ontstaan. Ik las het…

De avond valt, het wijde land wordt donker, Maar in mijn doffe hersens brandt een licht, Was het der zonne scheidende geflonker, Die als een schat in mij gezonken ligt? Ik zie mijn beeld zich aan mij openbaren, Ik zie mij bukken als een dampend beest, Ik zie mij spitten tussen wonderbare Kleurspelingen van een wegstervend feest. Mijn handen…

Dit zal het einde zijn: een witte doek Wordt over mijn lichaam uitgevouwen, Ik lig languit, de handen saamgevouwen, Ik ben zeer ver, ergens op vreemd bezoek. Ik moet daar lezen een oneindig boek Vol marmeren tekens grillig uitgehouwen, Bij iedre bladzij gaat mijn zien verflauwen; Het wordt al donkerder in gindse hoek; Ik zou wel willen,…

Voor mijn kinderen Ik wilde dit voor uw leven geven, Dat blad en boom en struik uw vrienden zijn, En wolkenspel en blanke maneschijn. Ik wilde dit zoet weten u toebrengen, In lucht en zee en aardrijks diepe schacht, Woont een geheim, dat op uw komen wacht. Ik wilde dit licht schenken aan uw ogen, Waar gij ook wacht of aarzelende staat,…

Naast de jonge moeder is het kleine Kindje en het slaapt nu in de reine Sfeer van lichtlijk-amber moesselien, Waardoorheen gij nauwelijks kunt zien; Kindje ligt daar in een schoonheidsdal, Kindje ligt daar in een wit Heelal Van donzen dekentjes en kussens puur, Kindje ligt daar in het morgen-uur Zijns levens, als een nieuw ontdekte bloem; Uit…

Toen blies uw adem, en de zee sloeg stijf, En open stond de donkre muil der aarde En slikte het alom gepantserd lijf, Des jagers die uw adem achtervaarde. O Heer wie blonk als gij in strijdbaarheid, O Heer wie ging als gij door de aonen Gij zwevende, die voor ons heeft bereid De uittocht door het land der Faraonen. De volkeren hoorden '…

Kom, Socialisme, draag het witte licht, Dat in de harten brandt der lichtvertederden, Boven de hoofden van de diepvernederden, Dat zij het zien en worden opgericht. Kom, Socialisme, steek opvlammend aan De lampen in de hoofden der arbeiders, En in de harten van de kleine lijders, Die als vergetelheden ondergaan. Kom, Socialisme, stoot de…

Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee, Het blad, de boom, de ster, de maan, het licht, En als de nacht zo diep en ruim en echt En als de atmosfeer oneindig; Wanneer wij hebben weggestuurd, wat ons Weerhoudt te zijn zo open als de ruimte, Wanneer wij, woorden-vollen, zullen zijn Zoals het woordeloze naakt en echt, Dan zullen wij de…

De geest rijpt aan de stof, zoals een bloem Die zich voelt, door de hemelstof begoten, En hoort het kloppen aan haar donkre doem, En springt de kelk uit, die haar hield besloten. Stof is het Al, de geest is hare roem En alderfijnst sieraad, uit licht gegoten En zwevend erts dat ik te zamen noem Muziek, der aarde zee en lucht ontvloten, Hoort…

Het kleine vrouwtje, rond gebukt, Het mannetje, in stoel gedrukt - Ze grijzen in het kotje; Hij rukt de biezen uit de schoof En reikt ze vrouwtje, staand' op stoof,- Zij reikt naar het schavotje.- Schavotje is een hoog toestel, Daar schuift men biezen aan, op tel.- De biezen groeien aan de kreek, In 't binnenland, de heidestreek, Nabij…

O de verrukkelijke, de gele en de bruine landen De bruidgetooide landen van het voorjaar, Daar zij de lichtgod wachten, die het zaad Dat in hun schoot rumoert, zal stuwen naar de hemel. De hemel zelve, in oneindigheid Staat hij luid ademend over de aard’ gebogen En voelt de voeten van de sterren gaan, Tussen de wolkenvodden om zijn lijf.…

O Christus met Uw zacht gelaat, Maria, die daarneven staat, Wil U tot ons bezinnen. Gij, die de hemel overziet, Van daar uw milde ogen biedt, Zie onze wereld binnen; Verhef Uw eens gehoorde stem, En Uwe hand, en ga tot hem, De meester in de zalen, Die over onze dagen wikt, Die over onze nacht beschikt, Van Wie wij arbeid halen. Zeg hem…

Er is de stank van geld, de geur van gas, De laagheid van het woord, de veinzerij, En de oude penningen van het verraad. Er is het altijd dragen van een last, Er is een mompeling van de verkochte, Er is het clownschap van de kunstenaar. Er is – Niets Is – Er is alleen het woord, Het machteloze, het verkondigde Van kameraadschap op de rijke…

Blijf vrolijk, of het sneeuwt of regent, weest Geneigd, u aan de blijdschap weg te geven, De blijdschap is een kruid dat u geneest, Wanneer gij vol en zat zijt van dit leven. Ge moest zijn beker drinken tot de grond, Maar ’t was niet louter wijn, dat gij mocht drinken. Steek dan de vinger diep in uwe mond, En werp uw inhoud weg met hoge krinken…

Er is een stem gekomen uit de stemmen Veler vogels, zingend in de morgen, Uit de klankroepers van de hoge dag, Uit de kleurzaaiers op de witte ruimte, Uit de verheugden is een lied ontstaan, En kleine mensen op de aarde horen, En kleine stappers op de bergen zien, Zij zien het zwevende alom ontstijgen, Zij worden zelve zwevenden, die…

Bloemen, sterren, grassen en de zon Nemen voortaan het bedoelen over Van de kleine mensen op de aarde. Want de werelden die in hen zijn Moeten wachten op het mensenwoord Dat hun zeggen zal waarom zij werden Bloemen, sterren, grassen, en de zon.…

Natuur ik luister naar uw wil, ik ben Uw zoon, gij hebt mij samengesteld, gij naamt Planten en dieren, ijzer, giftig kruid Het zout der zee, en van der bomen hars Van Orion de lichtweg en het beeld, En van de zon het goud en goot het uit En mong het kostelijk, en maakte bloed En huid en spieren tot dit opgaand lijf Waarin de wind jaagt van uw…

Wanneer het zomer werd sloeg aan mij uit Het rode harst van dennen in de zonne, Ik wasemde de dampen uit van kruid, Waarvan de lente vezels had gesponnen. Gestadig werd mijn hoofd verheugd met licht, Ik ruiste zoals windbestoven blaren, Ik stond gelijk een windzuil opgericht, Gereed langs hemel, zee en aard te varen. Ik heb gegeten van de…

Ik wilde reiken naar een tijd, dat mild, De mensheid neerzag op haar diep verleden, En aanving te begrijpen, wat in stilt’ De bomen zeggen in hun eeuwigheden. En wat de zee zegt, en de zon, de wind, En de figuren aan de lucht geschreven. En wat de tekens zeggen, die hij vindt Binnen de wanden van de rots gedreven. En wat er op de steen te…

Liever dan mens te zijn, werd ik een wolk, Te drijven tussen woeste vlammenzeeën; Zij groeien aan het ochtendfirmament. Liever dan wolk te zijn, werd ik een boom, Hij staat hoog op in het heet licht te kijken, Iedere gedachte is een blad. Liever dan boom te zijn, werd ik een zee, De zee wordt door oud gouden licht begoten, Duizenden…

De verworpenen, die denkend worden, Zullen ingaan tot een nieuwe dag, In wier oude hoofd de ogen dorden, Deze worden blinkend van gezag. In wier leven armoe heeft gesproken, Gore stem van tellend kopergeld, Deze zullen horen, de ontloken Gouden klokken van het voorjaarsveld. Zij, die voor de meester bogen neder, Handen opwaarts…

Als gij met uw zingend hart, ziet naar De mensen, naar de Zonnen, naar de Aarde, Naar verschijnselen in het heelal, Kunt gij alle werelden en mensen Met uw zingend hart veranderen, En de zonne maken tot de Aarde, En de mensheid maken tot een Zon.…

Ontembaar is in mij het wreed verlangen Als van een tijger, aan te grijpen met Mijn hakende verstand, het Al, en het te klauwen, Tot het ligt uitgerafeld voor mij heen. Maar in het wrede ogenblik, wanneer De greep, machtig zich uitstrekt naar de zee, De zon, het manenschild, de ronde luchten Waarop het wijnrood uit de vaten werd gemorst…

Wij hielden d'adem in en zagen uit, O heilig Russisch volk, zoudt gij komen? Was dit des Moejik's donkernaderstromen, Zijn als uit orgel stralende geluid? Wij dachten, tijd is rijp, het wordt voldongen, Het Oosten blinkt, een nieuwe mensheid komt, De wilde Marseillaise wordt gezongen, Revolutie over de aarde tromt. Ach, alom niet, gij…

De donkere verroeste blaren maken Aarde in november weder vruchtbaar. Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt. De bomen worden zienlijk kaal, alleen De kruinen van de sparren staan nog vol Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven…

De wilde herfst komt langs de velden vegen, De nachten worden jagende, de maan Heeft haar blauw zilvren wapenrusting aan En giet een stalen schijnsel langs de wegen. De mensen worden kleiner; ingekeerd Tot zich, huivren de smal geworden bomen ; Hun dunne hoofden, naar het licht gekeerd, Voelen lichaamssappen worden lome. Er is een…

Avond is het, en ik denk aan allen, Die verwijderd van mij, en onzichtber Voor mijn ogen, nu diezelfde avond D'onbewogene, de stille, inzien. Langs de bevende, de zacht ontroerde Luchtspiralen, lopen fijne ritme- Draden, waarop de gestalten dansen, Ener teder dromende muziek. Slechts voor deze die fijn luisteren, Vloeit de kleurengolving…

Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend, Al zien wij in uw duizendvoud' gelaat, O Liefde, die te vroeg komt, of te laat, En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend. Gedachteloos, strooit gij een heerlijk zaad De winden over, eigen gaav' niet wetend, En tijd, en plaats, en doel, en wil, vergetend, Gaat gij een weg, en weet van goed…

Eens zal ik redevol zijn en als gras Eenvoudig en zo zuiver als het licht, Wanneer ik wonen zal, in eerbied op De wijde aarde voor mijn kleine broeder. Spreek niet van Liefde - Liefde is te veel, Spreek niet dit tedere oneindig woord, Dat mij maakt bevende en stamelend, Spreek slechts van Eerbied - spreek van hem, Daarvan - wanneer…

Hoogste leven is de liefde leven, Liefde is het willig zich begeven, Naar gemeenschap, om te zijn een deel Van het eeuwig zingend algeheel. Liefde is u weten aangedreven, En u voelen door het ruim geheven Als een vogel, hij duikt op en neer, Aan de luchten hangt hij in zijn veer. Liefde is het onophoudlijk reiken Naar het onbereikbare…