49 resultaten.
AVOND IS HET
poëzie
4.0 met 2 stemmen 393 Avond is het, en ik denk aan allen,
Die verwijderd van mij, en onzichtber
Voor mijn ogen, nu diezelfde avond
D'onbewogene, de stille, inzien.
Langs de bevende, de zacht ontroerde
Luchtspiralen, lopen fijne ritme-
Draden, waarop de gestalten dansen,
Ener teder dromende muziek.
Slechts voor deze die fijn luisteren,
Vloeit de kleurengolving…
Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend
poëzie
4.0 met 2 stemmen 507 Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend,
Al zien wij in uw duizendvoud' gelaat,
O Liefde, die te vroeg komt, of te laat,
En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend.
Gedachteloos, strooit gij een heerlijk zaad
De winden over, eigen gaav' niet wetend,
En tijd, en plaats, en doel, en wil, vergetend,
Gaat gij een weg, en weet van goed…
Eens zal ik redevol zijn
poëzie
4.5 met 2 stemmen 471 Eens zal ik redevol zijn en als gras
Eenvoudig en zo zuiver als het licht,
Wanneer ik wonen zal, in eerbied op
De wijde aarde voor mijn kleine broeder.
Spreek niet van Liefde - Liefde is te veel,
Spreek niet dit tedere oneindig woord,
Dat mij maakt bevende en stamelend,
Spreek slechts van Eerbied - spreek van hem,
Daarvan - wanneer…
Hoogste leven is de liefde leven
poëzie
4.0 met 2 stemmen 707 Hoogste leven is de liefde leven,
Liefde is het willig zich begeven,
Naar gemeenschap, om te zijn een deel
Van het eeuwig zingend algeheel.
Liefde is u weten aangedreven,
En u voelen door het ruim geheven
Als een vogel, hij duikt op en neer,
Aan de luchten hangt hij in zijn veer.
Liefde is het onophoudlijk reiken
Naar het onbereikbare…
Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 594 Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen
Liefde, en met haar verenigen,
Zal zich uw wezen, dat haar heeft ontvangen,
In al de kamers van uw denkend hart;
Zij wordt het groeiend weefsel uwer ziel,
De kleur waarin gij ziet naar het heelal,
Zij zelve wordt het wiegende heelal,
Het vochtige, het zich weggevende,
Het in elkander vloeiende heelal…
Gods aangezicht het is...
poëzie
3.0 met 4 stemmen 711 Gods aangezicht, het is de atmosfeer,
Het zijn de bomen, is der wolken veer,
De akkers en de gronden en de dalen,
De bergen en de schitterende schalen
Der zeeën, waar de zilvervis in school,
Gods aangezicht is in de veldviool,
In struik en plant en in der dieren oog,
Het is Gods beeltenis, die uit de takken vloog,
Wanneer de vogel op…
Het woud
poëzie
2.0 met 3 stemmen 910 Donkre bomen uit mijn kostbaar woud,
Geboren naar de hemel op te schieten,
En uit uw waaiend koepel-dak te gieten
Koelte, waarvan de grijze aarde houdt,
Zoals een orgel zijt gij opgebouwd:
Pijpen van klank en fijne hoge sprieten,
Die uit hun steigering stemmen loslieten, —
Te roepen staat gij, klankenwachtend hout.
Des ochtends komt uw hemelse…
De dood, dat is, niet meer de zon zien
poëzie
4.4 met 5 stemmen 762 De dood, dat is, niet meer de zon zien, is
Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten,
De dood, dat is het niet meer mogen wachten,
De ochtendschemering, de duisternis.
De dood, dat is, het niet meer mogen zijn,
De dood, dat is, het niet meer mogen denken,
De dood, dat is, niet meer bewust U schenken
Weg, te worden tot een ander zijn.
De…
WANDELING
poëzie
3.0 met 5 stemmen 544 Een fijne geur ontstijgt de verse gronden;
De luchten worden willig voor geluid;
Er breken kleine blauwe kreetjes uit,
Geritsel als uit duizenderlei monden.
Een malse vleug van lente wordt gezonden;
Zijn adem is bewaaierd van het kruid
Dat uit de omgeworpen voren spruit,
Onmetelijk, en dampend in de ronde.
In eenzaamheid langs hakkelige…
LENTE
poëzie
3.5 met 8 stemmen 1.151 Wanneer het lente worden zal?
Reeds bloeit de vlier en ritselen de gronden,
De trage beken krijgen duizend monden...
De lente, lente.
Wanneer het lente worden zal?
Aan strakke lucht een helle ster gaat lopen,
De heide legt een blad van purper open, .. .
De lente, lente...
Wanneer het lente worden zal?
Hoort gij de nacht? de schemering…
NIEUWE JEUGD
poëzie
2.8 met 5 stemmen 814 Niiewe jeugd, als uit een kan gegoten
Gele wijn, gist mijn schedel binnen
En ik voel mij opgeheven en gestoten
Naar de wisseling van een nieuw beginnen.
Lachend ligt de wereld, en volkomen
Weet ik mij aan al wat leeft verbonden,
Wat mij scheidde werd mij afgenomen
En ik heb mijzelve teruggevonden.
Is nu ene godheid nog van node,
Met mijn…
DE DAG STOND STRALENDE
poëzie
3.0 met 4 stemmen 713 De dag stond stralende, gesponnen klank,
De hemel lag, schedel van God, vol wonderen,
De zee zette zich om, en goot zich uit,
En joeg zich op, en stond, en bolderde.
Het was al vreugd', een mild geraas ging uit
Van golven, die de castagnetten sloegen,
Van wolken, die het zijd gewaad verschoven,
Van onzichtbare strijkers door het Ruim.
De…
Een dromend kind dat met de sterren speelt
poëzie
4.0 met 2 stemmen 812 Een dromend kind dat met de sterren speelt,
En lacht en reikt en tast met beide handen
Naar ’t blauwe niet te vatten stromend beeld,
Verschenen aan de weke hemellanden;
Een stille dwaas die in zijn waan verbeeldt,
Dat hij kan groeien naar de hoge wanden
Van ’t eeuwig ruim en daar zal kunnen randen
De wolken aan, waarmee de zonne speelt.…
Zijn wij tezamen, God?
poëzie
3.8 met 12 stemmen 1.947 Zijn wij tezamen, God? Het overkomt
Mij in de nacht, of aan de lichte morgen,
Wanneer ik lig van alle dingen weggeborgen,
Dat iets opstijgt in mij, en ik wacht
Te worden toegesproken door een naam,
God, of natuur, - één wie ik mij niet schaam
Te zeggen, dat ik ben het dwaze ding,
Dat zich een God weet, en een nieteling.
Oproer is in mij…
Zoals gij
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.028 Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend,
Al zien wij in uw duizendvoud’ gelaat,
O Liefde, die te vroeg komt, of te laat,
En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend.
Gedachteloos, strooit gij een heerlijk zaad
De winden over, eigen gaav’ niet wetend,
En tijd, en plaats, en doel, en wil, vergetend,
Gaat gij een weg, en weet van goed noch…
Die na mij komen, deze zullen weten
poëzie
3.1 met 10 stemmen 1.488 Die na mij komen, deze zullen weten,
Het diep geheim, dat in de woorden leeft,
Die er geschreven staan in de planeten,
En in de bloem, die op de velden beeft.
Zij zullen uit het kruid, het denken eten,
En de vervoering drinken, die gij geeft
O ochtenden, aan holen en aan spleten,
Wanneer uw licht de duisternisse zeeft.
Zij zullen u begrijpen…
Diepe verachting...
poëzie
3.8 met 11 stemmen 3.852 Diepe verachting is in ons gekomen
Voor de bloedbruiloft in wereldzaal, -
En de vernedering: dat niet voorkomen
Werd dit aanzitten ten dodenmaal; -
Diepe verachting en de bitternisse
Dat wij de beker dronken van het bloed
En toch de hand niet vloekten, de gewisse,
Die beker doopte in de rode vloed.
Afkeer van ons, die met ons denken reikten…
DE STRAATVEEG
poëzie
3.7 met 10 stemmen 3.418 Is geneigd om alles aan te bijten,
Loopt, wanneer men haar te lopen zegt,
Komt haar voeten aan de straten slijten,
Heeft zich voor de heren heengelegd;
Draagt uit kroegen kruiken drank voor mannen,
Kraait, wanneer men borrels in haar giet,
Lacht, in wezenloze sfeer gebannen,
Danst, wanneer men haar te dansen stiet;
Werd geschopt en vroeg…
Liever dan een mens te zijn...
poëzie
4.3 met 9 stemmen 2.041 Liever dan een mens te zijn, werd ik een wolk,
Te drijven tussen woeste vlammenzeeën;
Zij groeien aan het ochtendfirmament.
Liever dan wolk te zijn, werd ik een boom,
Hij staat hoog op in het heet licht te kijken,
Iedere gedachte is een blad.
Liever dan boom te zijn, werd ik een zee,
De zee wordt door oud gouden licht begoten,
Duizende gestalten…