Alle inzendingen van Daan de Ligt

01- ADO Den Haag - PSV 2-3 De opening deed grote monden dicht Die riepen dat Den Haag vandaag zou winnen Veel mooier kon een jaargang niet beginnen Toch doofde voor de rust begon het licht De Haagse gloeilamp bleek een zwakke kaars De gloed kwam van het Philipsteam van Schaars 02- Go Ahead Eagles – ADO Den Haag 2-1 Een prachtig beest…

Het water van de vijver, glad als ijs Weerkaatst blijmoedig weelderige wanden Van hoogbejaarde dommelende panden De vensters geven geen geheimen prijs Het zonlicht tart dit stadse paradijs Waar mist en luwte immer samenspanden Kastanjes langs de oevers knarsetanden Hun schaduwen gehuld in stemmig grijs De vijver geeft aan stemmen geen gehoor…

ik struikel over dichters op het strand ze zijn in drommen naar de zee gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk…

Slechts achtendertig auto's uitgebrand Maar zesenzestig mensen aangehouden Geen zaken die ons vreselijk benauwden We hielden alles prima in de hand De schade? Wat miljoenen … zeg maar laag Het was weldadig rustig in Den Haag…

het maken is een puike bezigheid al zullen ook veel scheppers dan reeds zuchten na vonken dagen roze wolkenluchten die worden donker na verloop van tijd en maanden later krijst de parasiet hij groeit en groeit … gelijk met uw verdriet…

ze keek naar mij, een lach op haar gezicht godin, zo jong en knap, met blonde haren ik voelde mij weer als in vroeger jaren het zware leven leek voor even licht er groeide hoop toen zij kwam toegelopen "ach opa", sprak ze zacht, "uw gulp staat open"…

het was al aardedonker toen ze belden ik opende de deur en zag ze staan de zombies, vampiers -lampionnen aan- herrezen uit behekste knekelvelden het was een wijs besluit dat mes te kopen hoe hard die kleine griezels kunnen lopen…

het lijkt een onbereikbaar ideaal toch strijdt men hier hartstochtelijk voor vrede de wapens heten wijsheid, recht en rede geen oorlogskreten, doch juristentaal de stenen van dit trotse tribunaal zijn dienstbaar aangereikt door mogendheden die lessen trokken uit een wreed verleden de toekomst kreeg een zonnig voorportaal de witte duiven…

Een vleeskroket is echt een lekkernij En ook een frikandel kan mij plezieren Het is niet langer zielig voor de dieren Want vlees komt voortaan van de kwekerij 'Niks nieuws', mijn vrouw verraadt haar binnenpret 'Jij kweekt al jaren, zeer succesvol, vet'…

al jaren trekken Wij van Willem Drees op vorstelijke vleugels vloog de tijd dan komt de dag, ook voor de majesteit dat zij kan zeggen: basta ... klaar is Kees mijn jongen, heb geen last van hoogtevrees je pad heb ik met liefde geplaveid na 45 jaar geborgenheid mag jij beginnen aan je eigen race vertrek nu uit het dorpse Wassenaar en laat…

er is Facebook, er is Twitter altijd roept The voice of Holland er zijn elke week wel boeren die naar vrouwenschoten zoeken er zijn sterren, je kunt surfen naar de diepte van GeenStijl welke puber leest nog boeken? godzijdank is er de leeslijst van de middelbare school die de afgedwaalde geesten voor de honger zal behoeden leerling…

(vrij naar het gedicht ‘Vrede’ van Leo Vroman) komt een duif van honderd pond met een eetdoos in zijn klauwen naast mij zitten op de grond en begint zich vol te stouwen zonder zich aan mij te storen honger is niet gauw verdwenen alle schaamte lijkt verloren ieder frietje doet mij wenen hij vertelt een triest verhaal kind aan vraatzucht…

het cijfer dertien is weer opgedoken het liet zich honderd jaar niet aan ons zien ik hoopte met de Maya’s dat misschien de aardkloot voor zijn komst zou overkoken het wachten is op rampspoed, crises, spoken verval met alle narigheid van dien ellende volgens vast en grof stramien ik heb een nakend onheil reeds geroken ik ben geen pessimist…

mijn schoen bleef leeg, geen kruid- of pepernoot zou een verkleumd en zwaar gemoed verblijden nog erger werd mijn ondermaanse lijden toen ook met kerst geen kruimel overschoot ik haat ze diep, die vrekkige bejaarden met luizige en valse witte baarden…

ik schrok toen ik hem zag, wat was hij mager in holle ogen zag ik reeds de dood maar toch die rechte rug, hij hield zich groot bleef blijkbaar strijden tegen zijn belager van welke wrede kiemen was hij drager hier stond een arme ziel in stervensnood wie schonk hem aandacht, bracht genadebrood hij liet geen traan, was kennelijk geen klager…

de roem is als de dauw en zal niet hechten jij sluit het hek of zeult met een bidon je levensweg (kasseien en beton) valt slechts met onderdanigheid te slechten om kruimels mag je in de schaduw vechten de goden vangen stralen van de zon de wielerwetten kennen geen pardon een rode gloed onthult verbleekte knechten de laagsten mogen nooit…

Wie speelt, Van Persie of toch Huntelaar? Of allebei, ook dat zou moeten kunnen Wie zal de coach spitsvondigheid misgunnen Die man zit met de handen in het haar Toch denk ik bij het zien van 't spitsenpaar Ach, speelde Abe Lenstra nou nog maar…

de vorst heeft blijkbaar keihard toegeslagen ze zit bevroren op haar hoge troon een ijskoud Brits en koninklijk icoon de kroonprins telt de uren en de dagen de zestig jaren zijn voorbijgevlogen en al die jaren bleef ze onbewogen…

gespierde meiden geven ferme tikken ze zweten en ze zuchten daarbij zeer ze meppen voor het geld en voor de eer voor kijkers om de lippen af te likken krijs dames, kom … en ga nog harder slaan gij strenge meesteressen van de baan…

dat Amsterdam geen hoofdstad was, alla Den Haag had immers alles voor het zeggen maar hoe in godsnaam valt het uit te leggen dat wijsheid wijkt voor euro-mania heeft Brussel hier nu heel veel te vertellen? de hoogste tijd om Apeldoorn te bellen!…

het zal je toch als vader maar gebeuren je kijkt TV en ziet het carnaval van dronken dwazen –hoor eens dat gebral- gehuld in feloranje oorlogskleuren het zoete leven wordt het zwarte treuren de hoop verandert in paniekvoetbal je glijdt verloren in het diepste dal er valt geen glimpje zonlicht te bespeuren want tussen de ontspoorden staat…

hij had zo’n authentieke Kremlinkop met van die sluike wapperende manen een tsaar omringd door bleke onderdanen Den Haag kon zijn geluk met hem niet op geen draver, meer een trekpaard in galop hij zag het spel en liep de juiste banen de hoofdman van groen-gele partizanen hij scoorde overtuigend en non-stop er hing een zweem van Tolstoj…

ze klitten in bedompte roversholen en bezigen de liederlijkste taal hun normbesef is nul of marginaal ze dragen messen, erger zelfs … pistolen ze slapen in de goten en riolen ik noem hun trek naar hier catastrofaal noem mij maar dom of rechts en radicaal ik haat die lui als hondenpoep aan zolen je ziet ze vaak in kroegen samenscholen…

ik was verbaasd, maar liet het hem niet merken onwennig staken handen uit de mouwen zijn blik verried gebrek aan zelfvertrouwen vandaag heb ik een manager zien werken cynisme kon ik tot een grijns beperken de stropdas los, Armani-pak vol vouwen verbeten bezig om iets zwaars te sjouwen ik bracht hem koffie om wat aan te sterken ik rook zijn…

ik schenk u, op de valreep, een verklaring u wordt van hevig lijden deelgenoot een jaar nog slechts, dan wacht een wisse dood of op zijn minst een bijna-doodervaring ziehier de (ingekorte) openbaring: artrose, jampotglazen, kraaienpoot een luier, kunstgebit, genadebrood rollator, staar en wijkende beharing daar sta je, wankel, één been in…

ach, zie hem liggen in de wieg, een schatje hij heeft een geelgroen truitje aan en kan al met zijn vuistjes slaan geweldig ook dat Haagse haar ... een matje tevreden ligt hij op zijn duim te zuigen want Haagse baby's huilen niet ... die juichen Zeer binnenkort wordt het 500.000e Hageneesje verwacht.…

hij buigt en groet u, hooggeboren wezen ziehier uw knecht, een nederig persoon godvrezend staat hij voor uw hoge troon devotie kunt u in zijn ogen lezen dag majesteit, uw goedheid, onvolprezen dwingt hem vandaag weer tot dit eerbetoon een zware taak, jawel, maar wonderschoon hij dankt u, dankt u duizend maal, bij dezen hij voelt zich,…

ik zie de oude Takma*) lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets…

wat heeft de jeugd in godsnaam daar te zoeken van al dat lezen word je lui en week ach, zie zo’n kind nou zitten, stil en bleek bevangen door de weeë geur van boeken ik zou zo’n wijsneus graag naar buiten vloeken ga naar een hangplek of een discotheek of maak je oude oma flink van streek het is nu tijd de leeszaal op te doeken van letters…

een bankje op een lommerrijke laan als rustplaats bij het zomerse flaneren bevolkt door oude dames, dito heren die 's avonds stemmig naar de schouwburg gaan vergeten is hun jachtig bestaan de drang naar altijd meer en het presteren het spreekwoord klopt: de tijd zal het ons leren de rust staat bij de grijsaard bovenaan Den Haag hoeft…