Alle inzendingen over spijt

En ik draai en ik draai met de rolprent mee en ik draai vergeet mijn levensloop te kaften en ik draai vandaar aan al mijn ezelsoren.…

Ze was maar een droom, maar wel een dagdroom Ze droomde constant, in woord, daad en blik Ik droomde haar lach, haar lokken, die benen Toch droomde ik niet vaker doordat ik niet sliep Ik woelde, het stormde dan ook in m'n hoofd Ik heb nooit durven stappen op dat mooie pad Van mijn droom die stilletjes aan mij is ontglipt Ze was mooier en echter…

jou vergeten in witte bloemen vullen lege dromen de dag verloren in witte wolken van verdorven donkere nachten lachte jij blijf nog even wachten tot ik mij terugvind in jou in mij…

Ik weet al lang dat je mij helpen wilt nu ik zo diep in de beroerdigheid zit En ik mij voel als aangeschoten wild dat wenend delft aan haar onderspit Ik weet best dat jij mij helpen tracht dat je mij liefdevol de hand toereikt Ik bemerk dat jij veel geduld betracht als mijn blik jou nu en dan ontwijkt Ik weet zeker dat jij mij helpen zult…

Het kost moeite om ’t warme bed uit te komen, ’t lijkt alsof de dageraad de dag maar niet ontmoeten wil…

leer mij ook hoe jij met je vingers door de bladeren van een boek schuifelt en als een stille sopraan het belezende temt in jouw eigen sfeer terwijl de koffie dampend jouw silhouet verheerlijkt in mijn droom ik kan geen nacht meer in jou bespeuren terwijl mijn ogen nog kleven aan de schepping waar ik nog drijvende was in een alsmaar zinkende…

Uitkijken naar iets Nooit ontsnapt uit het niets Nachten gevuld met tranen en pijn Reiken naar iets dat er nooit zal zijn Wanneer het vervagen een begin maakt Heb ik jouw hart nog steeds niet geraakt Waarom heb ik toen niets gedaan? Door die spijt gaan al mijn gevoelens eraan Het leven gaat zo snel Zonder jou is het maar een hel…

ode aan komrij zij aan zij verlaat mij vanavond sterf ik lid zit en af kijk dit is mijn straf laf? zien bedankt vaarwel ik huil en tel mijn uren…

Het eeuwige lied blinkt in haar ogen en de goudblonde haren lopen tot de grond die huivert bij elke sierlijke stap. Haar bevallige gestalte drukt met slanke vingers op de zwart-witte toetsen van de piano. Für Elise geeft de maat van mijn erotische verlangen aan. Geboren in een kom van zuiver water drink ik haar. Mijn ziel drinkt door…

Toen jij me was vergeten daarmee het ritme verstoorde, ons ritme en moest nadenken heb ik je gesmeekt om voor mij, voor ons te kiezen toen jij dat niet kon en ik dat niet kon verdragen toen… stopte de samba.…

zoals ik was was jouw zijn was jij in mijn pijn was wie ik zag zoals ik was zoals ik ben in mijn zijn vanaf nu zoals ik voel en alleen jij jij weet zoals ik was lief dans mijn dans dans met mij en voel voel voel je hart mijn hart zoals het was zoals ik ben schrijf schijf over mij voel de echte jij en denk…

Altijd is er weer dat gat. Dat vieze en vochtige donkere gat waarin ik val. Ik weet niet het uur wanneer ik val. Ik ben slecht en val in dit gat van deze hoer. Ik heb mijn klokje om mijn pols. Ik ben arm en zonder liefde lijkt het wel. Maar toch word ik gered en hoef niet in dat vieze gat zonder bodem te vallen ook al verdien ik het. Ik lig…

Wassen en watergolven zegt haar grote zus na twee knipbewegingen blikt in de spiegel een heel ander kind met kloppend hartje volgt ze elke handeling de bruin gegolfde bundeltjes niet uit het oog verliezend met dansend korte haartjes verlaat ze kijkend naar haar zus de stadse kapperszaak het plastic kokertje trots in haar hand geklemd…

Bajesklanten. Triest om al die mannen te zien achter de tralies. Lijdend aan onvermogen,pijn en zonde. Mengsel van slijk en machteloosheid. Lichamen geketend door zonden. Nu in de diepe nachten en het zijn er zoveel in de gevangenis. Huilen deze gevangen mannen en schreeuwen ze van de pijn in een potdichte cel zonder vaas met bloemen. Alleen…

Nu ik weet dat het voorbij is, nu ik weet dat het niet meer kan. Nu ik weet dat ze niet meer van mij is, wordt ik stilaan weer een man. Niet meer denken aan het verleden, want dat is nu echt voorbij. Met beide benen in het heden, ligt er een nieuwe toekomst voor mij. Het verdriet heb ik verdrongen, want dat brak mij echt in twee…

ik weet niet wat ik wil ik weet niet wat ik doe ik weet niet wat ik zeg het is een heel gedoe de mensen om me heen ze bedrukken mijn keel de mensen om mij heen behandelen me als een crimineel ik heb nog nooit iets fout gedaan heb mensen willen helpen ik heb echt alleen maar een beetje hun problemen proberen te verhelpen blijkbaar was…

Had ik mij maar meer in je verdiept! eerder met je bezig gehouden! direct voor je opengesteld! nu zie ik in, dat er grenzen zijn wat de bedoeling is wie kind van de rekening is maar ja, ik was met je begaan wel voor je bezig steeds op weg naar je had ik maar gedaan, wat noodzakelijk was gezegd wat ik op mijn lippen had gewoon de knoop…

Ook jouw hart is vaak gebroken. Ook jouw oog liet een traan als we ons niet konden vinden en we ons beiden lieten gaan. Ook jij voelde je vaak eenzaam. Ook jij voelde je alleen als ik ver van je verwijderd was ondanks de vele mensen om je heen! Ook jij zal mij nu missen en ging je heen met pijn maar laten we in het leven na de dood,…

( voor Gerrit Achterberg ) Hij verzonk voortdurend in de wereld die hij aangreep zonder te vallen of aansturend op dit zwaarmoedig gedweep met een dood die hem op de hielen zat. Onder het ijs vergaf het moordhuis de man die om bevrijding bad van een rekkend Golgotha, een vierde kruis. Vertoevend in het land van woord- getover zocht hij…

laat laat mij dan ben ik kan ik zijn wie ik ben zonder verdriet niemand die bedriegt me verlaat laat wachten met duizend gedachten in mijn hoofd ik heb nooit geloofd in de woorden van de maan woorden die zo ver weg van mij staan ik ken ze niet wil ze niet verstaan ik laat ze gaan kom kom maar niet dichterbij laat laat mij…

De vele fouten in mijn leven Je herstelt ze nimmer weer Soms wordt iets vergeven Iets anders vergeet je op een keer Anderen blijven knagen Ze waren doorslaggevend indertijd Je blijft zitten met wat vragen Kijkt regelmatig om in spijt Nooit kan je omkeren Hetgeen je hebt gedaan Je zult moeten accepteren Voor je daden moeten staan Beterschap…

Het is raar om terug te wensen Wat je vroeger hebt gehad Wat je toen niet echt waardeerde Wat een rijkdom je bezat Het is raar nu te begrijpen Hoe ondankbaar je toen was Hoe gemakkelijk je leefde Dat besef is er nu pas Het is vreemd te moeten zeggen Dat wat je toen had dat was goud Het toont lef te kunnen zeggen Wat ik opgaf Dat was fout…

vogels vliegen voorbij in een liefdevolle lucht laten ze mijn adem wiegen als een kalme zee hun zilveren vlucht neemt mijn verdriet om liefde mee wie zou niet geloven in de hemel die ze beloven ach, kijk toch goed zie je dan niet in jouw hemelse ruimte vliegen deze vogels niet…

Het geluk was er het werd niet aangevochten het was er het zou er ook gebleven zijn als ......... het andere was er het leek anders het geluk was er niet meer…

Nooit heb je erbij stil gestaan dat het leven zo vlug zou gaan altijd had je plannen en dromen waar je nog heen zou gaan en nog zou komen plannen bleven plannen dromen bleven dromen nooit aan je plannen en dromen toegekomen nu in je stoel ongelukkig te zijn je gezicht vol ongeloof en pijn je handen over elkaar gevouwen heb je verloren…

leeg, zo leeg lijkt de weg leeg en zo stil sst maak het stiller dan stil, ze wil zoveel meer het volle licht straalt uitzinnig verblindt haar maakt haar lichtzinnig ze loopt en loopt door, het einde bij lang niet in zicht mag het uit dat licht? maak het donker zo donker zo veilig in de nacht voelt ze zich heilig het maakt haar zacht…

Morgen zal ik van je houden Vandaag doe ik nog rot Morgen komt er weer vertrouwen De ganse dag geen mot Ik zal dan laten zien Hoe mooi ik eigenlijk ben Het tegendeel bewijzen Mezelf dan haast niet meer herken Morgen mag je hopen Op een omslag, permanent Je beseft wat je hebt lopen Hoe je mazzelt met zo´n vent Een man van weinig woorden…

spijt om strijd gestreden om tijd verspeeld om woorden niet gezegd zoveel paden onbetreden ach, had ze alles uitgelegd…..…

Pas toen wij daar aankwamen besefte ik bij de oever van de rivier van spijt dat de tijd nooit meer kan goedmaken wat er is gebeurd wij stierven daar gezamenlijk alsof wij beiden te ver gingen in onze haat en nijd geen grens kon ik bereiken geen kus kon of kan mij ooit nog bevrijden omdat de tijd geen wonden heelt daarom zijn wij het liefhebben…

waarom kan ik niet vragen teruggaan naar die dagen de hemel huilt nog steeds de tranen weg maar het is op dat verdriet dat je verkocht om wat schade aan te brengen als een engel die wil zeggen het is nog niet vergeten het is nog niet versleten die avond dat alles viel zoals ik al eerder schreef het is gebeurd ik treur opnieuw…