951 resultaten.
Het gordijntje.
poëzie
3.2 met 10 stemmen
2.211 ‘t Gordijntje wordt daarboven
Van ’t venster weggeschoven,
En door de heldre ruit
Blinkt Miekes hoofdje uit.
Ze heeft me in ’t oog gekregen,
En lacht en knikt me tegen…
Zo slaat dan op den duur
Toch eens het liefdesuur!
Maar neen! Mij geldt haar blikje,
Haar lachje noch haar knikje!
Ginds kuiert hare nicht…
Ach! doe ’t gordijntje…
Capri-Sun
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen
423 Capri-Sun in de bonus
Halen dus…
Bij het gammele landhek
gedicht
3.1 met 26 stemmen
11.381 Bij het gammele landhek,
groen uitgeslagen, vermolmd.
Altijd wel een, namens de weide,
die je begroet.
Tweeponder tong
die je hand likt.
Een walm uit de bek
recht uit de lebmaag.
Strontvliegen en dazen
met geen staart weg te slaan.
Wel erg ver van de oeros geraakte
lobbes van een lady,
nog een eeuw fokken en krachtvoer
en je…
Toen en nu
gedicht
3.2 met 64 stemmen
35.543 vroeger vond ik de herfst
een droevig seizoen
en liep ik vaak moe
en eenzaam door regen of nevel te druilen.
En soms was ik weemoedig
om ik weet niet wat.
maar nu - toch zoveel ouder -
midden in een grijze stad
geniet ik van het najaar
daar - dank zij oliestook -
mijn vrouw vaak in bikini
door het huis heen deint
waar het binnen zomer…
Bart, café de Plak I
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
237 Er hangen torso’s aan de keldermuren
van jonge goden van het witte doek.
Bart wacht en tekent aan een nieuwe broek.
Publiek verschijnt hier in de kleinste uren.
Hoe kort ons scheppend ogenblik mag duren,
het is genoeg, om dit cafébezoek
voor altijd vast te leggen voor een boek
dat later mijn geheugen bij kan sturen.
Bart zal wel mooier worden…
Hel en Hemel.
poëzie
4.5 met 2 stemmen
2.293 "Ik kan u niet van mij weren
Die mijn Hel en mijn Hemel zijt,
Ik moet uw omarming begeren,
Tot de dag, dat de Dood mij verbeidt:
O! neem, als een vrucht, die levend
Rijp-rood voor u is gegroeid
Mijn mond, waarin, zich gevend,
Mijn hartstochtleven vervloeit!
En, kwam al God daartussen
En wees op zíjn Hemel, zíjn Hel,
Ik zou u kussen en…
Melancholia.
poëzie
4.2 met 5 stemmen
1.430 Toen zong er, zonder zorgen,
Daar in de vroege morgen
- En dat klonk zo jong, zo blij -
Een boer die was aan 't ploegen;
Hij zong voor zijn genoegen
Een klein, oud lied daarbij.
En altijd weer van voren
Af aan trok hij de voren
Tot in de verte van licht,
Met de beide willige paarden
Door de rulle wolkige aarde
Naar het zilverig…
De meid van hierover.
poëzie
3.7 met 6 stemmen
1.767 Zodra als de haan en de leeuwrik te zaam,
Wen 't daagt in de Oosten, me wekken,
Dan spring ik het bed uit, en loop naar het raam,
En haast me het open te trekken.
En 't raam van hierover gaat insgelijks op,
En achter het klimmende lover
Ontwaar ik de vriendelijk knikkende kop
Der lieflijke meid van hierover.
Dag, Sander! Dag, Mieken…
Koffielied
poëzie
3.7 met 3 stemmen
1.618 Het Gersten heb ik steeds geprezen,
Het Leuvens valt in mijne smaak,
De Bruine drink ik met vermaak,
En de Uitzet mag er stellig wezen;
Met Faro, Beiers, Porter, Ale,
Verfris ik gaarne mij de keel,
En, zit mijn buidel vol vijffranken,
Zo vul ik zingend mijne nap
Met rood of gulden druivensap -
Mij smaken allerhande dranken:
Maar boven alle…
Uitkomst
gedicht
3.0 met 46 stemmen
25.968 toen ik jonger was
droomde ik dat er niets
van me terecht zou komen
twaalf ambachten enzovoorts
alleen blijven zou ik
op honderd huurkamers wonen
bespioneerd door Duitse hospita's
en zie
vierenvijftig ben ik
ál mijn dromen
werden ten volle bewaarheid
wat wil ik nog meer?
------------------------------------------------
uit: 'Het Albanese…
Ware ik niet zo bang
poëzie
3.7 met 3 stemmen
952 Ware ik niet zo bang, schoon liefke,
Zeggen zou ik, ten begin,
Dat ik u bemin;
Dat mijn hart voor u zal blaken,
Blaken heel mijn leven lang -
En nog honderd andre zaken...
Ware ik niet zo bang!
Ware ik niet zo bang, schoon liefke,
Vragen zou ik of ook gij
Iets gevoelt voor mij;
Of ge mij gelukkig maken,
Geven wilt wat ik verlang -
En nog…
Mijn lief is als de rode roos
poëzie
3.8 met 24 stemmen
4.015 Mijn lief is als de rode roos
de knoppe vers ontsprongen;
mijn lief is als de melodie
bij snarenspel gezongen.
Ik min u met mijn hart, schoon lief,
zo teer als met mijne ogen
ge blijft mij dier totdat de zon
de zeeën zal verdrogen.
Totdat de rotsen smelten in
de gloed…
Marriage de raison
gedicht
2.2 met 115 stemmen
88.166 Elk huwelijksbootje
telt maar 1 reddingsboei,
zeggen ze: de liefde.
Bijgevolg, reken maar uit,
kom je met z'n tweeën
dan meteen al mooi 1 reddingsboei
te kort. (Wat nu, zei Pichegru:
valse start?)
Wees daarom zo verstandig
bij het aan boord gaan
minstens ook 1 zwemvest
mede te nemen: met het oog
op beider lijfsbehoud
op de woelige…
Oude bibliotheek
gedicht
2.4 met 374 stemmen
55.474 Daar ruist geen idee meer, daar knettert
geen krachtveld. Wat ritselt moet zijn;
een houtkever, molm, een papierparasiet.
Achter kalfsleer en titels verstomde de wereld.
Aanraakbaar nog enkel voor stof, aandrift
van geuren uit zomerse tuinen dichtbij de hor,
een meisjeshand soms - hier hurkte Annabel
voor zij verdween in gindse donkere allee…
In Lecto - in bed 5 december
gedicht
3.0 met 48 stemmen
16.679 Nog onbevangen in mijzelf weggekropen,
hoor ik de regen dansen met de wind;
ze zijn elkaar wat ál te goed gezind,
als dat maar niet op noodweer uit zal lopen.
Ik draai me om en schurk me als een kind
aan wollen warmte die mij om zal dopen
tot trage slak die vrijelijk mag hopen
op duurzaamheid, de luiheid welgezind.
De wilde paringsdans van…
Dat Jaar.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
1.439 Dat jaar, dat onvergeetlijke
Kan nimmer keren,
Dat gaf de ziel haar zo onmeetlijke
Vreugd na begeren...
Kus mij nog eens, geef 't onuitspreeklijke
In één Vaarwel...
Dan breke, wat scheen 't onverbreeklijke,
... En 't breke snel.…
ÉÉN WEZEN
poëzie
4.0 met 18 stemmen
3.416 Ik wist wel, dat éénmaal mijn leven,
Dat naast Uw leven zich ontspon,
Zich tot één leven saam zou weven,
Dat niemand ooit weer scheiden kon.
Maar dat het zo volmaakt zou wezen
Ineengevloeid als thans geschiedt,
Twee wezens in één zelfde Wezen,
Dát droomde ik wel, maar wist ik niet....…
Geruïneerde Baronesse
gedicht
3.2 met 21 stemmen
20.235 'Als laatste telg van een vermoeid geslacht'
beheerst zij nog met souvereine nukken
het wrak kasteel met wildernis en stukken
priëel, weerspiegeld in de moddergracht.
Slechts Kee, de stijve meid, hoort soms haar klacht,
dat geldelijke zorgen haar bedrukken
en zij zich van de rheuma niet kan bukken.
Verweesd schat zij de resten van haar macht…
Moeder en kind
poëzie
3.1 met 29 stemmen
4.559 Wanneer ik weeldedronken
mijn rozig kind beschouw
en die ‘t mij heeft geschonken,
mijne aangebedene vrouw,
zo vraag niet wie van beiden
mijn hart het meest bemint…
Mijn hart en kan niet scheiden
de moeder van het kind.
\Ik doe mijn armen open
en sluit ze er in bijeen,
en vreugdetranen lopen
mij langs de wangen heen…
Ach, wist gij, spreek…
Kerstmis
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
348 voor J.P.J. Maassen
De wind jaagt snijdend langs verijsde bomen.
De sneeuw vertolkt de liefste rol van mist.
De winter heeft het landschap uitgewist.
Geen water dat nog levend uit kan stromen.
Nu kom mij niet met eeuwigheid of Rome,
want, sceptisch als een Griekse solipsist,
laat ik alleen het sterven onbetwist.
Ik heb de dood tot vriendje…
Iemands stem stapt door mijn hoofd
gedicht
3.2 met 20 stemmen
9.748 Iemands stem stapt door mijn hoofd,
begint te vragen uw schoenen uit.
Het is waar dat men hier zo nadert,
de dag sluit, het glas van tafel, mij
mijn kleren af. Wie ruikt hier zo
naar ziekenzalen, bed na bed
het lopen van de koffie, belangrijk
kleiner de resten van een sigaret, krulletjes
ergens afgevallen, o wee, rusten zacht.
Zo de dunst…
Het ledige stoeltje
poëzie
3.7 met 13 stemmen
2.248 Hun kind was dood, hun liefdepand; -
Ik ging tot hen, het hart vol rouwe,
En drukte stom de man de hand,
Maar dorst niet opzien naar de vrouwe.
Hij wendde ’t aanzicht van mij heen,
En weende lang en overvloedig; -
‘Ik kan u niet vertroosten, neen,
Maar wees toch redelijk en moedig!
Uw kindje is nu bij de Heer’…
‘Ja’, zei de vader, ‘maar…
Liefste
gedicht
2.5 met 123 stemmen
51.611 ik leg mijn handen
op het water, voor jou
bega ik sneeuw,
die naderhand gevlogen,
snijdt tot op de huid,
de riem van wind, aangetrokken
en smal het bed van slakken,
de natte voeten onderin,
de lucht die warm en zwart,
vol van ijzer, aanbreekt -
als - weleer.
-------------------------------------
uit: 'Vlammend Marmer', 1984.…
BEKENTENIS
poëzie
3.3 met 11 stemmen
2.704 ‘Zo immer met ons tweeën,
Vrouwlief, in paradijse rust,
Der wereld vreemd, en onbewust
Van hare kampen, hare weeën…
Dat ware een leven vol van lust,
Met ons tweeën!’
Zij sprong mij op de knieën,
En zag mij aan, zo zoet, zo teer!
En sloeg dan weer hare ogen neer,
Als wou ze mijne blik ontvlieên…
En fluisterde, zo zoet, zo teer:
‘Met ons…
Vers 61
gedicht
3.0 met 12 stemmen
6.655 De goede verstaander heeft mij niet nodig
maar jongleert met zijn eigen toverballen
in het kunstlicht van zijn kale stad.
In dezelfde krant
waar men deze gedichten zal bespreken,
zullen moordenaars toeslaan, koersen
schommelen, ettert een wereldzweer.
O moeder der wateren,
natuurlijk, ik blijf het proberen, maar
het Grote Gedicht, dat handel…
Erf
gedicht
3.0 met 18 stemmen
6.707 Pokdalig erf. De pomp,
de dissel en de molm.
Om de vlier de muggentros,
van energie het nabeeld
in de roestende coulissen.
Oud is de zomer.
Het oog over het rietland
en het ongewisse, te traag
voor iets anders dan stof.
Rimpeling van water
in de donkere, mosgroene
vonten van de avond.
------------------------------
uit : Tirade…
In Zwitserland.
poëzie
4.7 met 3 stemmen
2.011 Alleen met mijn eigen verlangen,
Alleen met mijn eigen lied,
Alleen met een bloem aan de afgrond,
Alleen met een ster die verschiet.
Lust heeft het hart dat, eenzaam,
In de eenzame zich herkent,
En schoonheid geeft aan zich-zelven,
Den afgrond en 't firmament.
Geen dalen, waar mensen wonen,
Geen massa, maar héél alleen,
Waar de starren…
Profetie
gedicht
2.8 met 73 stemmen
42.447 deze mensen
zij zullen zeventig
jaar worden
weer andere veertig
daarna
in hotelkamertjes
ziekenhuizen
op de heide als
de zon schijnt
zullen zij
stuk voor stuk sterven
zonder zich te realiseren
dat ik het voorspeld heb
-----------------------
uit: 'Zoals wij', 1965.…
Kwallen
gedicht
3.8 met 34 stemmen
25.077 Kwallen,
deze vliegende schotels van de zee,
over bleke koraalstranden zwevend,
wuivende jungles wier.
Onderwater-parachutisten.
Zusters van de champignon.
Slakken zonder huis
(De zee is hun huis.)
Door getijdestromen voortgedreven.
(De maan is hun motor.)
Op het strand liggend
voor snot
wachtend op de volgende
vloed.
Kwallen…
Ziek
gedicht
3.1 met 333 stemmen
78.755 de forse broeder met de harde handjes
de trippelbroeder met de wollen wantjes
de hoofdzuster, imperatief,
vult massief de kamer
dreigend met haar zwarte hamer
gejaagd telt het infuus
66 druppels per minuut
een half uur lang onrust
een nieuw infuus:
7 druppels per minuut
traag geruststellend getik
kam en zakdoekjes vallen
oprapen? vergeet…