Nog onbevangen in mijzelf weggekropen,
hoor ik de regen dansen met de wind;
ze zijn elkaar wat ál te goed gezind,
als dat maar niet op noodweer uit zal lopen.
Ik draai me om en schurk me als een kind
aan wollen warmte die mij om zal dopen
tot trage slak die vrijelijk mag hopen
op duurzaamheid, de luiheid welgezind.
De wilde paringsdans van…
Geen vrolijkheid slaat botter op dit uur
dan het gekletter van de koperslager
dat mij benoemt tot onbezoldigd klager,
een blaasbalg blazend zonder gloed of vuur.
De warme smid, de onverdachte drager
van licht en warmte in mijn winterschuur,
versmoort de kilte van dit rillend uur
en maakt de armoe voelbaar minder mager.
Ik dwaal ontdaan door…
Die taol, die me as kiendje al
meej de pap is ingegote;
die taol, die as ’n soepel vèl
um m ‘n weze lí geslote,
die taol, worin ik denk en lèèf,
die taol, worin ik dróóm en schrèèf,
daorbè is toch dè Nederlands
op z’n minst ’n bietje twiddehands.
Die taal praat ik slechts doordeweek
al valt er soms wel eens ’n steek
Mèr ’s zondegs praot…
16.354
Bezig met laden