IJdelheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
27
27(een poëtische beschouwing)
Ze kamt haar glimlach in het ochtendlicht,
strijkt kreukels glad in spiegelzacht decor,
en fluistert zacht: “Kijk mij, vergeet mij niet…”
maar wat ze toont, is slechts de buitenkant.
Ze bouwt een huis van glanzend zelfvertoon,
met woorden als behang van groot vertoon,
doch in de muren schuilt de stille vrees
dat…
Bezig met laden