De liefde schijnt alleen bij volle maan
Dat is Amór - zoals je weet een man
Selène doet wat Lúna óók doen kan
Ze schijnt - maar juist dán komt
het erop aan
Of het de schijn is die Amór bedriegt
Wie gelooft wil níet zien dat de ander liegt...…
O Nachtvrouwe Luna
Nooit zag ik u staan
Zo dicht bij de aarde
O megalomaan
Door blauwe gordijnen
Van mijn kamerraam
Laat ge 't licht schijnen
Van uw supermaan
Ziet u mijn meermin
Mijn lorelei staan
Kus haar dan teder
Als Sélène maan…
In het nachtlicht koestert zich selène
ze zucht maakt zwijgend zachte slaapgeluiden
Een nachtuil waakt en houdt zich op de vlakte
zijn alziend oog en orenpaar gericht
op wat zich afspeelt in het diep verborgen
nauw waarneembaar ondermaanse zicht
Nu zij in morpheus' warme armen ligt
trekt zij haar moerbeizijden vacht
omhoog
haar…
Nee, niet horus de valkgod van maan en de zon
die was van de kosmos als zoon
van osiris
hij die dood en wederopstanding bestierde
en vruchtbaarheid, welke hij samen met isis
als cultuur en beschaving
naar farao bracht
die afstamt van ra, de god
van de zon
Maar wie is die nachtvlinder
in morpheus' arm
ik zou het niet weten, selène…
In de kille ochtenddauw
bij éos' gulden dageraad
nog in de nanacht van selène
schonk hij verbaal elixerzaad vrijgevig aan de mensenziel
als milde zachtheid van een bries
in flora's ayurvedageur
Akkoord, mijn vriend kahlil gibran,
dit klinkt mij licht melodramatisch
voor mij heeft grieks toch wel iets tragisch
latijn krijgt eerder juist…